Τελικά οι πολίτες είναι ευχαριστημένοι από την διοίκηση στην Περιφέρεια Κρήτης;

Επειδή όμως στην πολιτική και στην καθημερινότητα του κόσμου δεν μετράνε οι προθέσεις αλλά οι πράξεις και για αυτές κρινόμαστε όλοι θα κάνω αναφορά σε κάτι που διάβασα σε ένα Ρεθεμνιωτικο σάιτ, goodnet, από το Ραδαμανθυ :

Για να λέμε τα πράγματα με το όνομά τους , πάντα και οι χείμαρροι και τα ποτάμια και οι λίμνες  είναι στην ίδια θέση αιώνες τώρα.

Εμείς από που αντλήσαμε τη βεβαιότητα ότι δεν ξαναγεμισουνε ποτέ νερό.

Ίσως βέβαια να στηρίχθηκαν στο γεγονός ότι στα τελευταία  τρία χρόνια είχαμε περιόδους ξηρασίας και εφησυχαστηκαμε.

Όμως ο φετινός Χειμώνας έδειξε από νωρίς τις προθέσεις του και τα σημάδια ήταν ορατά για κάποιον που τα παρακολουθούσε και τα έβλεπε.

Ένας από αυτούς που έβλεπε τα σημαδια και τους έδινε ανάλογη σημασία ήταν ο Αλέξανδρος Μαρκογιαννάκης.

Ήδη από τις αρχές του έτους και στις κατολισθήσεις στο Σταλο  στα Χανιά σε τμήμα του ΒΟΑΚ είχε επισκεφθεί την περιοχή κάνοντας κριτική για τον τρόπο αντίδρασης με την αργή αντίδραση και την αδυναμία για άμεση αποκατάσταση των ζημιών από την πλευρά της Περιφέρειας κρούοντας το καμπανάκι του κινδύνου.

Βέβαια πολλοί τότε έσπευσαν και περισσότερο κύκλοι του κ.Αρναουτακη να κατηγορήσουν  την πρωτοβουλία λεγοντας ότι είναι λαϊκισμός να φωτογραφίζεται στις λάσπες.

Ξέχασαν βέβαια ότι ο λαός δεν τους είχε επιλέξει για υψηλή πολιτική και τη δημιουργία δημοσίων σχέσεων , αλλά για λύσεις στα προβλήματα της καθημερινότητας του.

Το ερώτημα που ακούς από τον απλό κόσμο ποιές ήταν οι πρωτοβουλίες και οι αντιδράσεις της Περιφέρειας ώστε κάποιες από τις καταστροφές να είχαν προληφθεί.

Προτού λοιπόν ως εύκολη λύση κατηγορήσουμε το Θεό για τα δεινά που μας έστειλε για να μας τιμωρήσει ας εξετάσουμε αν έχουμε κάνει τα απαραίτητα και τα αυτονόητα.

Ποιές παρεμβάσεις έγιναν για να προληφθούν καταστάσεις;

Υπήρχαν μελέτες για αντιπλημμυρικά;

Είχαν καθαριστεί τα ποτάμια έτσι ώστε να μεγάλωνε το πλάτος και το βάθος   με την απομάκρυνση από κάθε τι που δυσκόλευε την πορεία του νερού, όπως καλάμια , μπάζα και λοιπά φερτα υλικά;

Όπως επίσης γιατί η Περιφέρεια άφησε τις αρμοδιότητες του ΒΟΑΚ από τον Οργανισμό Ανάπτυξης Κρήτης να ενταχθούν στο υπουργείο συγκοινωνιών ,χανοντας δικαιώματα και κάνοντας πιο δύσκολες τις άμεσες παρεμβάσεις ενισχύοντας έτσι την γραφειοκρατία;

Ποιες ήταν οι πιέσεις και ποια τα αποτελέσματα στα εννιά χρόνια διοίκησης από τον κ.Αρναουτακη για τον πολύπαθο και ταλαιπωρημένο ΒΟΑΚ με το δυσανάλογο φόρτο του μεγέθους και των προδιαγραφών του;

Όπως ποιές ήταν οι παρεμβάσεις και έργα βελτίωσης στους περιφερειακούς και επαρχιακούς δρόμους και μήπως η ανυπαρξία συντήρησης συνετέλεσαν σε αυτά τα αποτελέσματα;

Γιατί κανένας δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι το οδικό δίκτυο της Κρήτης είναι σε καλή κατάσταση , αντίθετα είναι ασυντηρητο , απαρχαιωμένο , επικίνδυνο , ενώ τώρα σε πολλα σημεία γκρεμισμενο και απροσπέλαστο.

Όμως η απάθεια και η λογική τα πράγματα θα γίνουν μόνα τους και ο τρόπος που διαχειρίστηκε η Περιφέρεια τα θέματα τα τελευταία εννιά χρόνια δείχνουν ανθρώπους χωρίς σχέδιο , όραμα και προγραμματισμό.

Ακολουθούν τις καταστάσεις και δεν προλαμβάνουν  ,δεν συγκρούονται με την κεντρική εξουσία και τους πολιτικούς τους φίλους για να μην τους στεναχωρησουν , αφήνοντας την Περιφέρεια σε στασιμότητα .

Το απέδειξαν σε αρκετές περιπτώσεις,το μεταφορικό ισοδύναμο να αποτελεί τρανταχτό παράδειγμα απρονοησίας και αδιαφορίας με θύματα τους κατοίκους της Κρήτης και την οικονομία του νησιού.

Το απέδειξαν με την έλλειψή οδικών έργων και την αδυναμία σύγκρουσης και διεκδικήσεων.

Η απάντηση λοιπόν στο αρχικό ερώτημα του άρθρου είναι ξεκάθαρα αρνητική.

Όταν σε όλα τα θέματα που αφορούν την καθημερινότητα του Κρητικού υπάρχει στασιμότητα , δεν χρησιμοποιούνται οι νέοι και οι νέες τεχνολογίες ,όταν στην επανάσταση της ψηφιακής τεχνολογίας η Κρήτη βαδίζει με ρυθμούς χελώνας η Περιφέρεια μένει πίσω.

Όταν κανένα μεγάλο  αναπτυξιακό έργο δεν βρίσκεται αυτή τη στιγμή σε ανάπτυξη και σε εξέλιξη είναι λογικό η Κρήτη να μένει πίσω και να μεγαλώνει η διαφορά από τις άλλες Περιφέρειες οι οποίες έχουν την τελευταία δεκαετία δεχθεί πλήθος παρεμβάσεων με μεγάλα έργα , κάνοντας τον Κρητικό που ταξιδεύει στην ηπειρωτική χώρα από τη μια να θαυμάζει τα έργα και από την άλλη να έχει το αίσθημα της αδικίας και της εγκατάλειψης.

Όπως αδικημένος πρέπει να αισθάνεται και ο τουριστικός τομέας με την ανυπαρξία υποδομών στις πύλες εισόδου και στο κακής κατάστασης οδικό δίκτυο, με επίπτωση η Κρήτη τα τελευταία χρόνια να προσελκύει τουρίστες χαμηλών εισοδημάτων.

Όμως εδώ μπαίνει και η ευθύνη του καθενός προσωπικά , γιατί οι επιλογές μας έφεραν να διοικούν τις τύχες μας άνθρωποι κατώτεροι των περιστάσεων.

Ευκαιρία τώρα λοιπόν με τις αυτοδιοικητικές και περιφερειακές εκλογές , να πάρουμε την τύχη στα χέρια μας , κρίνοντας με αυστηρότητα αυτούς που μας στέρησαν πράγματα τα προηγούμενα χρόνια.

Τώρα είναι ευκαιρία για τον κόσμο να επιλέξει ανθρώπους που έχουν όραμα , όρεξη χωρίς να είναι πολυδιαφημισμένοι και υπερεκτιμημενοι.

Καλή λοιπόν η διαφήμιση , η δημιουργία προφίλ με την παρουσίαση επίπλαστης εικόνας  όμωςείναι παροδική , ενώ τα προβλήματα είναι εδώ και ζητουνε λύσεις δεν λύνονται από το στενό κύκλο και την αυλή που προστατεύει τον αρχηγό , στην περίπτωση μας τον κ.Αρναουτακη.

Ας τα έχουν αυτά υπ’όψιν τους οι πολίτες για να επιλέξουν τους άξιους , αυτούς που έχουν όρεξη για δουλειά

και όχι τους παλαιοκομματικους που έχουν κουράσει και έχουν κουραστεί.

Εκφράζοντας μια προσωπική άποψη που πιστεύω απηχεί την σκέψη πολλών συμπολιτών μου και αναλαμβάνοντας την ευθύνη των λόγων μου , θεωρώ ότι ο Περιφερειάρχης Κρήτης και πολυδιαφημισμένος είναι και υπερεκτιμημενος και παλαιοκομματικος είναι με χωρίς σχέδιο, όραμα και αποτέλεσμα .

Πρέπει λοιπόν να κριθεί για αυτά του τα χαρακτηριστικά και οι ψηφοφόροι βάση αυτών να τον κρίνουν.

Πέρα από κομματικά , αισθήματα φιλίας, συγγένειας και λοιπών χαρακτηριστικών που καθορίζουν την ψήφο μας πρέπει να λαμβάνεται υπόψη το μακροπρόθεσμο συμφέρον του τόπου και όχι με μια κοντόφθαλμη ματιά σκεπτόμενοι το σύνολο της κοινωνίας και όχι το εφήμερο και το προσωρινό.

Σαν πολίτες έχουμε ευθύνη να επιλέγουμε τους καλύτερους για  αυτό επιβάλλεται η κρίση μας να είναι αυστηρή και δίκαια.