Μια απίθανη ιστορία: Ο σκληρός Αμερικανός στρατιώτης, ήταν… Έλληνας!

Η ιστορία του Ευάγγελου Κλωνή, η φωτογραφία του οποίου έγινε το εμβληματικό σύμβολο του Αμερικανού στρατιώτη στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο, μοιάζει σαν μυθιστόρημα περιπέτειας και ηρωισμού. Κι όμως ο Έλληνας από την Κεφαλονιά πέθανε περίπου 45 χρόνια αργότερα, κατά κάποιο τρόπο αγνοώντας τη φωτογραφία που τον είχε κάνει θρύλο.

Όλη η ιστορία:

 

Η απίθανη ιστορία της ζωής του Ευάγγελου Κλώνη μοιάζει με μυθιστόρημα περιπέτειας και ηρωισμού. Είναι η ιστορία ενός Έλληνα του οποίου η φωτογραφία έγινε το εμβληματικό σύμβολο του Αμερικανού στρατιώτη στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο.

Ωστόσο, πέθανε περίπου 45 χρόνια αργότερα, αγνοώντας τη φωτογραφία που τον είχε κάνει θρύλο.

Μία από τις πιο διάσημες εικόνες του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, η ειλικρινής λήψη καταγράφηκε από τον μεγάλο φωτογράφο W. Eugene Smith.

Η έντονη ασπρόμαυρη εικόνα δείχνει τη δύναμη και την ευκρίνεια ενός ανώνυμου στρατιώτη που σαρώνει τον ορίζοντα με ένα τσιγάρο στα χείλη του, αποτυπώνοντας τη σκληρότητα των μαχόμενων στρατευμάτων της Αμερικής.

Έλληνας στρατιώτης ήταν παράνομος μετανάστης

στις ΗΠΑ πριν ενώσει τις δυνάμεις του

Ωστόσο, η φιγούρα που έγινε ανεξίτηλο σύμβολο του αμερικανικού στρατού ήταν στην πραγματικότητα Έλληνας και το όνομά του ήταν Ευάγγελος Κλώνης. Επιπλέον, ο Κλώνης ήταν παράνομος μετανάστης στις Ηνωμένες Πολιτείες πριν καταταγεί στον στρατό μετά την κήρυξη του πολέμου.

Ο άνθρωπος που αργότερα θα υπηρετούσε ως η ίδια η ενσάρκωση του γενναίου Αμερικανού στρατιώτη γεννήθηκε στο νησί της Κεφαλονιάς στις 28 Οκτωβρίου 1916. Ήταν το δεύτερο παιδί μιας φτωχής οικογένειας και σύντομα θα ακολουθούσαν άλλα έξι αδέρφια.

Ο Κλώνης δεν είχε την ευκαιρία να παρακολουθήσει το σχολείο μετά την τρίτη δημοτικού γιατί έπρεπε να εργαστεί για να συντηρήσει την οικογένεια. Σε ηλικία 14 ετών μετακόμισε στην Αθήνα με τον μεγαλύτερο αδερφό του, όπου εργάστηκε ως οδηγός λεωφορείων. Μια μέρα στον Πειραιά, είδε ναύτες να μεταφέρουν προμήθειες σε ένα πλοίο.

Τότε ήταν που ο Κλώνης πήρε τη μοιραία απόφαση να ταξιδέψει στην Αμερική με την ελπίδα να δημιουργήσει ένα καλύτερο μέλλον.

Ήταν μόλις δεκαέξι ετών όταν μπήκε κρυφά σε ένα πλοίο ως λαθρεπιβάτης, με τη βοήθεια του καπετάνιου, που ήταν επίσης από την Κεφαλονιά. Ο Κλώνης βγήκε από το πλοίο στο Λος Άντζελες και σύντομα μετακόμισε στο Ντένβερ. Μόλις εκεί, εργάστηκε ως πωλητής χοτ ντογκ για τα προς το ζην.

Εδώ τον γνώρισε μια νεαρή Ελληνίδα και τον ερωτεύτηκε και σύντομα του ζήτησε να την παντρευτεί. Ο Κλώνης είχε μεγαλώσει και έγινε ένας όμορφος άντρας και ήταν γνωστός ως αιχμηρός κομοδίνος.

Εκείνη την εποχή, ένιωθε ότι ήταν πολύ νέος για γάμο, αλλά ήθελε επίσης να συνεχίσει να βοηθάει την οικογένειά του στέλνοντας μέρος των κερδών του πίσω στην Ελλάδα.

Το κορίτσι θύμωσε τόσο πολύ μαζί του μετά την άρνησή του που απείλησε να τον παραδώσει στην υπηρεσία μετανάστευσης. Ο νεαρός Έλληνας πωλητής χοτ ντογκ ένιωσε τότε ότι δεν είχε άλλη επιλογή από το να φύγει από την περιοχή και μετακόμισε στη Σάντα Φε του Νέου Μεξικού με έναν άλλο Έλληνα συμπατριώτη του.
Αφού οι Ιάπωνες επιτέθηκαν στο Περλ Χάρμπορ στις 7 Δεκεμβρίου 1941 και οι ΗΠΑ μπήκαν επίσημα στον πόλεμο, ένα διάταγμα πρόσφερε την αμερικανική υπηκοότητα στους μετανάστες – τόσο νόμιμους όσο και παράνομους – καθώς ήταν τόσο απαραίτητοι για την πολεμική προσπάθεια.

Ο Κλώνης εντάσσεται στις δυνάμεις των ΗΠΑ στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

Ο Κλώνης, ο οποίος στη συνέχεια συντόμευσε το όνομά του σε “Angelo”, εγγράφηκε στον στρατό το 1942 και μπήκε στο στρατόπεδο εκκίνησης στο Fort Bliss του Τέξας.
Λόγω της εξαιρετικής του απόδοσης εκεί, ο στρατός τον έστειλε στη Βιρτζίνια για να εκπαιδευτεί ως πεζοναύτης. Όταν τελείωσε αυτή η εκπαίδευση, ο Κλώνης ήλπιζε ότι θα τον έστελναν στο θέατρο του Ειρηνικού. Ωστόσο, τότε ήταν που έλαβε την εκπληκτική είδηση ότι ολόκληρη η οικογένειά του πίσω στην Ελλάδα είχε σκοτωθεί στον πόλεμο από τα ναζιστικά στρατεύματα.

Βαθιά θλιμμένος και θυμωμένος από αυτή τη φρικιαστική είδηση, ο Έλληνας στρατιώτης ζήτησε να τον στείλουν να πολεμήσει στην Ευρώπη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου, σαν να ήθελε με κάποιο τρόπο να εκδικηθεί την οικογένειά του.
Ο Κλώνης πολέμησε γενναία για τη νέα του χώρα, τις Ηνωμένες Πολιτείες, σε πολλά μέτωπα σε όλη την Ευρώπη, συμπεριλαμβανομένης της Γερμανίας, της Γαλλίας, της Αυστρίας και της Πολωνίας. Ο Κλώνης αποδείχτηκε ένας ξεχωριστός πεζοναύτης. Έλαβε πολλά μετάλλια για την υπηρεσία του, ακόμη και μια συγχαρητήρια επιστολή από τον ίδιο τον Πρόεδρο Χάρι Σ. Τρούμαν.
Μετά την τιμητική του απόλυση από το στρατό, ο Κλώνης επέστρεψε στη Σάντα Φε. Τότε ήταν που τελικά έμαθε ότι η οικογένειά του είχε επιζήσει από τον πόλεμο, σε αντίθεση με όσα του είχαν πει χρόνια νωρίτερα. Άρχισε να αλληλογραφεί ξανά μαζί τους και το 1950 μπόρεσε να ταξιδέψει στην Ελλάδα για να τους επισκεφτεί. Σε αυτό το ταξίδι γνώρισε την Αγγελική («Κική») και την παντρεύτηκε μέσα σε ένα μήνα. Το ζευγάρι μετακόμισε στη Σάντα Φε για να εργαστεί σε ένα εστιατόριο που ανήκε εν μέρει στον Κλώνη.

 

Απέκτησαν τρεις γιους στο νέο τους σπίτι, τον Ευάγγελο το 1952. Νικόλαος («Νικ») το 1954. και ο Δημοσθένης («Demo») το 1955. Όταν έχασαν τη μίσθωση της επιχείρησής τους το 1958, η οικογένεια Κλώνη αποφάσισε να επιστρέψει στην Ελλάδα και να μεγαλώσει εκεί τα παιδιά της.

Τότε ο Κλώνης ξεκίνησε να χτίσει ένα σπίτι για τη νεαρή οικογένειά του. Το σπίτι ήταν φτιαγμένο κυρίως από μπαμπού και άλλα πολυνησιακά στοιχεία, ένδειξη ίσως ότι είχε πολεμήσει στον Ειρηνικό, παρά το γεγονός ότι ποτέ δεν είχε αναφέρει κάτι δημόσια για αυτό.

Η εμβληματική εικόνα του Έλληνα στρατιώτη στον Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο

Η οικογένεια Κλώνη έζησε στην Ελλάδα για δέκα χρόνια, αλλά το 1969 επέστρεψαν στη Σάντα Φε για μια ευκαιρία να δουλέψουν στο εστιατόριο Plaza, του καλού του φίλου Ντένις Ραζάτου, ο οποίος ήταν νονός του Ευάγγελου.

Το 1971, ο Κλώνης αγόρασε ένα μπαρ και το ονόμασε «Evangelo’s». Και πάλι, ο Κλώνης σχεδίασε το εσωτερικό με μια πολυνησιακής εμπνευσμένης διακόσμησης «South Seas», όπως το σπίτι τους στην Κεφαλονιά.

Το 1972, ο Νικ, που ήταν τότε νεαρός σταρ του ποδοσφαίρου, είπε στον πατέρα του ότι επρόκειτο να τον φωτογραφίσει κάποιος από ένα αθλητικό περιοδικό.

Τότε ήταν που ο Άγγελος Κλώνης έτυχε να αναφέρει στον γιο του ότι ένας φωτογράφος από το περιοδικό LIFE τον είχε βγάλει φωτογραφία με ένα τσιγάρο στο στόμα κατά τη διάρκεια του πολέμου και ζήτησε από τον γιο του να το ψάξει.

Ο Νικ πήγε στη Δημόσια Βιβλιοθήκη Santa Few και σάρωνε όλα τα εξώφυλλα του LIFE που είχαν, αλλά δεν βρήκε τέτοια φωτογραφία. Ο νεαρός δεν γνώριζε τότε ότι η φωτογραφία δεν δημοσιεύτηκε ποτέ ως εικόνα εξωφύλλου. Παρόλα αυτά συνέχισε την αναζήτησή του.

Αλλά τελικά, το 1991, ο Νικ εντόπισε τη φωτογραφία για την οποία έψαχνε για χρόνια. Έτσι ακριβώς το είχε περιγράψει ο πατέρας του, μια εικόνα του Άγγελου. Ήταν όμως στο εξώφυλλο ενός βιβλίου που εκδόθηκε από την Time-Life με τίτλο «LIFE – 50η επέτειος του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου».

Δυστυχώς, ο άνθρωπος που είχε υπηρετήσει ως η ίδια η προσωποποίηση του Αμερικανού στρατιώτη είχε πεθάνει δύο χρόνια νωρίτερα – στις 18 Φεβρουαρίου 1989 – χωρίς να δει ποτέ τη φωτογραφία που είχε γίνει σύμβολο για εκατομμύρια ανθρώπους σε όλο τον κόσμο.

Και ναι, είχε όντως πολεμήσει στον Ειρηνικό όπως ήθελε να κάνει το 1942, γιατί ο φωτογράφος είχε σημειώσει ότι η φωτογραφία είχε τραβηχτεί στο νησί Σαϊπάν. Είχε απλώς λεζάντα “Alert Soldier, Saipan”.

Το 2002, οι ΗΠΑ θυμήθηκαν ξανά αυτόν τον σπουδαίο Αμερικανό μετανάστη στρατιώτη, καθώς η εμβληματική φωτογραφία του W. Eugene Smith έγινε γραμματόσημο στη σειρά που ονομάζεται «Masters of American Photography».

 

Greekreporter.com

 

Η “ΝΕΑ ΔΡΑΣΙΣ” ευχαριστεί τον καπ. Νίκο Σούλια που μας υπέδειξε το ενδιαφέρον άρθρο.

 

 

 

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑ
Click to Hide Advanced Floating Content