Άννα Καλουτά και Τάκης Μηλιάδης, έφυγαν σαν σήμερα

Δυο αγαπημένοι Έλληνες ηθοποιοί έφυγαν σαν σήμερα 17 Απριλίου από τη ζωή: Η Άννα Καλουτά και ο Τάκης Μηλιάδης. Ας τους θυμηθούμε κι ας τους τιμήσουμε.

Άννα Καλουτά

Η Ειρήνη-Άννα Καλουτά γεννήθηκε στην Αθήνα στις 29 Σεπτεμβρίου 1918. Απόφοιτος της Ιονίου Σχολής Θηλέων, έκανε σπουδές πιάνου και αφοσιώθηκε στο θέατρο. Παράλληλα ασχολήθηκε με τη χορογραφία, την σκηνοθεσία και την καλλιτεχνική διεύθυνση.

 

Μαζί με την αδερφή της Μαρίκα τα δύο «Καλουτάκια», όπως έγιναν γνωστά, πήραν το βάπτισμα του πυρός στο θέατρο της Μαρίκας Κοτοπούλη και του συζύγου της Γιώργου Χέλμη, οι οποίοι στις παραστάσεις που ανέβαζαν έβρισκαν ρόλους και για τα δύο κορίτσια.

Εμφανίστηκε σε 14 ελληνικές κινηματογραφικές ταινίες ενώ στο θέατρο πρωτοεμφανίσθηκε σε ηλικία 4 ετών, στο θίασο Μαρίκας Κοτοπούλη, σε έργο πρόζας. Μαζί με την αδελφή της Μαρία δημιούργησαν τα περίφημα “Καλουτάκια”, παιδιά θαύματα της εποχής εκείνης, σε όλα τα είδη του μουσικού θεάτρου.

Είχε συμμετάσχει σε επιθεωρήσεις των γνωστότερων επιθεωρησιογράφων σε οπερέτες όπως: “Γλυκιά Νανά”, “Διαβολόπαιδο”, “Βαφτιστικός” , “Μοντέρνα κορίτσια” κ.ά. του Θεόφραστου Σακελλαρίδη, “Γυναίκα του δρόμου”, “Απάχηδες των Αθηνών”, “Οι πειρατές” κ.ά. του Νίκου Χατζηαποστόλου, στη “Νυχτερίδα” του Γιόχαν Στράους, σε μουσικές κωμωδίες: “Μ΄ αγαπά δεν μ΄ αγαπά” των Γιανουκάκη – Ριτσιάρδη, σε ηθογραφίες όπως “Το Φυντανάκι” του Χορν, σε πρόζα “Το πανηγύρι” του Χορν, σε κωμειδύλλια: “Αγαπητικός της βοσκοπούλας”, “Γκόλφω”, “Μαρία Πενταγιώτισσα” και άλλα πολλά.

Επί 15 χρόνια έκανε περιοδείες στην Ευρώπη, Αμερική, Αυστραλία, Αφρική και Ν. Ζηλανδία. Εμφανίστηκε στη “Salle de Gaveau” στο Παρίσι το 1950, στο “Κάρνεγκυ Χωλ” στη Νέα Υόρκη το 1954, στο “Palace Theatre” στο Λονδίνο 1968 κ.α.

Ηχογράφησε με την αδελφή της Μαρία πολλούς δίσκους στην Ελλάδα και το εξωτερικό. Ενδεικτικά: “Μ΄ αγαπά δεν μ΄ αγαπά”, “Γερακίνα”, “Οι κερασιές”, “Η βροχή”, “Βεμ – Βεμ”. Οι δε εμφανίσεις της τόσο στην τηλεόραση όσο και σε διάφορες πολιτιστικές εκδηλώσεις, δεν είχαν εκλείψει μέχρι τελευταία.

Υπήρξε μέλος του Σωματείου Ελλήνων Ηθοποιών, είχε τιμηθεί με πλείστα διπλώματα ελληνικών πρεσβειών για τις περιοδείες της και ακόμη με πολλές στρατιωτικές μνείες για τη ψυχαγωγία του Ελληνικού Στρατού. Έμεινε θρυλική στις πολεμικές επιθεωρήσεις του 1940, ιδιαίτερα στο “Ευζωνάκι”, αλλά και αργότερα σε ρόλους “Σμυρνιάς” με καταπληκτική ταχύτητα εκφοράς του λόγου.

Δίκαια χαρακτηρίστηκε “Βασίλισσα της Επιθεώρησης”, ενώ μία από τις άξιες διαδόχους της στο είδος θα μπορούσε να θεωρηθεί η Ρένα Βλαχοπούλου.

Η Άννα Καλουτά φέρεται να διατηρούσε δεσμό με τον Λάμπρο Κωνσταντάρα σε νεαρή ηλικία. Απεβίωσε στις 17 Απριλίου του 2010στην Αθήνα, στο σπίτι της, έπειτα από επιδείνωση που παρουσίασε η υγεία της τους τελευταίους μήνες. Κηδεύτηκε δημοσία δαπάνη στις 20 Απριλίου του 2010 στο Α΄ Νεκροταφείο Αθηνών.

Τάκης Μηλιάδης

Ο Τάκης Μηλιάδης γεννήθηκε στην Αθήνα στις 26 Σεπτεμβρίου του 1922. Καταγόταν από οικογένεια ηθοποιών, καθώς ήταν ηθοποιοί και οι δύο γονείς του. Ο πατέρας του, Νίκος Μηλιάδης, ήταν δημοφιλής πρωταγωνιστής του μουσικού θεάτρου και η μητέρα του, Μαρίκα Ανθοπούλου, επίσης ηθοποιός του μουσικού θεάτρου και κόρη της τραγουδίστριας όπερας, Μάγδας Κομνηνού. Ηθοποιοί ήταν επίσης ο αδερφός του πατέρα του, αλλά και η πρώτη σύζυγος του πατέρα του, Ανθή Μηλιάδη^[1], η οποία σκοτώθηκε στη Λούτσα το 1952 στη διάρκεια κινηματογραφικού γυρίσματος, όταν το αυτοκίνητο που τη μετέφερε προσέκρουσε σε ξεχασμένη από τον πόλεμο αντιαρματική νάρκη.

Ο Τάκης Μηλιάδης ασχολήθηκε με όλα τα είδη του θεάτρου, εκτός από την τραγωδία. Χαρακτηρίστηκε κάποτε Μορίς Σεβαλιέ της Ελλάδας, καθώς το 1952 συνόδευσε τις αδερφές Άννα και Μαρία Καλουτά σε κονσέρτο τους στο Μεζόν Γκαβό του Παρισίου και στο ακροατήριο ήταν μεταξύ άλλων και ο ίδιος ο Σεβαλιέ, που τον χειροκρότησε θερμά^[2]. Σπούδασε Θέατρο κατά την περίοδο της Κατοχής και δάσκαλοί του ήταν δυο σπουδαίοι άνθρωποι του θεάτρου, ο Κωστής Μπαστιάς, τότε διευθυντής του Εθνικού Θεάτρου, καθώς και ο Δημήτρης Ροντήρης.
Ο Τάκης Μηλιάδης έκανε τρεις γάμους, τους δυο με συζύγους του αυτού επαγγέλματος: πρώτος γάμος με τη Μπέτυ Μοσχονά και δεύτερος με τη Σάσα Καζέλη (1969). Από τον τρίτο του γάμο με την Παρασκευή Κόλλια απέκτησε έναν γιο, τον Μάριο Μηλιάδη.

Ήταν απόφοιτος της Ιατρικής του Πανεπιστημίου Αθηνών, αλλά τον κέρδισε το θέατρο. Από την ημέρα που πρωτοεμφανίστηκε στη σκηνή μέχρι και το τέλος του βίου του έπαιζε στο θέατρο και συγχρόνως γύριζε ταινίες. Έλαβε μέρος σε όλα τα θεατρικά είδη, αλλά λάτρεψε την επιθεώρηση. Συμμετείχε πάντα στα θιασαρχικά σχήματα και έπαιξε σε πολλά αθηναϊκά θέατρα: Ακροπόλ, Βέμπο, Μπουρνέλλη, Σαμαρτζή, Καλουτά, Περοκέ, Παπαϊωάννου κ.λ.π. Έκανε πολλές περιοδείες με επιθεώρηση ανά την Ελλάδα, αλλά και στο εξωτερικό. Στον κινηματογράφο διακρίθηκε σε κωμωδίες -ερμηνεύοντας συχνά θηλυπρεπείς τύπους- δίπλα σε μεγάλα θεατρικά και κινηματογραφικά ονόματα της χώρας. Παράλληλα συμμετείχε τακτικά από το 1964 και για αρκετά χρόνια στην παρουσίαση της ελληνικής εκπομπής της «Βαυαρικής Ραδιοφωνίας» (Bayerischer Rundfunk)^[3] μαζί με την Σάσα Καζέλη.

Εκτός από τις θεατρικές, κινηματογραφικές, ραδιοφωνικές και τηλεοπτικές συνεργασίες του, εμφανιζόταν σε αναψυκτήρια της εποχής σε Αθήνα και Πειραιά με διάφορα επιθεωρησιακά νούμερα. Επίσης ήταν από τους μόνιμους καλεσμένους της κυριακάτικης τηλεοπτικής εκπομπής της ΥΕΝΕΔ «Κυριακή χωρίς σύννεφα», που παρουσίαζε ο Όμηρος Αθηναίος, παρουσιάζοντας θεατρικά σκετς και παρλάτες.

Τέλος ήταν από τους πρώτους ηθοποιούς που συμμετείχαν σε μεταγλώττιση στην Ελλάδα. Στην πρώτη μεταγλωττισμένη παιδική παραγωγή που ήρθε στην Ελλάδα, η οποία ήταν το 1974 με την ταινία του Ουώλτ Ντίσνεϋ Η Χιονάτη και οι Επτά Νάνοι, είχε τον κεντρικό ρόλο του Συναχωμένου Νάνου. Ακολούθησαν διάφοροι ρόλοι: Σερίφης του Νότιγχαμ (Ο Ρομπέν των Δασών, 1974), Ποδάρας (Η Λαίδη και ο Αλήτης, 1975), Διονύσιος (Οι Αριστόγατες, 1979), ψηλός κλέφτης (Τα 101 Σκυλιά της Δαλματίας, 1983) και Σούρας (Μπερνάρ και Μπιάνκα: Κομμάντος της Σωτηρίας), κλπ.

Πέθανε στις 14 Απριλίου 1985 στο ΚΑΤ, δύο ημέρες μετά από ένα περίεργο τροχαίο ατύχημα που είχε με το αυτοκίνητό του κοντά στα Ιωαννίνων (κατά άλλες πηγές κοντά στο Αγρίνιο), αφού το ατύχημα καθαυτό ήταν επιπόλαιο, εντούτοις ο ίδιος ανασύρθηκε από το όχημά του με πολλαπλά τραύματα και κατάγματα, στα οποία στη συνέχεια υπέκυψε.