Γιορτάζει σήμερα το Αγιοφάραγγο, αφού σήμερα Κυριακή 14 Ιουλίου, η τοπική Εκκλησία τιμή τη μνήμη του Οσίου Αρσενίου του Αγιοφαραγγίτη. Είναι ο ασκητής που μύησε στην “νοερά προσευχή” τον Όσιο Γρηγόριο τον Σιναϊτη.
Η μόνη γραπτή πηγή από την οποία μαθαίνουμε για την υψηλή πνευματική ζωή που καλλιέργησαν οι ερημίτες του Αγιοφάραγγου και γενικά των Αστερουσίων και ιδιαίτερα για τον Οσιο Αρσένιο, είναι η βιογραφία του Οσίου Γρηγορίου του Σιναΐτου.
Τη βιογραφία του Οσίου Γρηγορίου του Σιναΐτου παρουσιάζει στο «Νέο Εκλόγιο» ο Οσιος Νικόδημος ο Αγιορείτης, όπως την κατέγραψε ο μαθητής του Οσιος Κάλλιστος. Από αυτή πληροφορούμεθα ότι ο Οσιος Γρηγόριος ο Σιναΐτης (1255-1347μ.χ) μόνασε στην Ιερά Μονή Σινά, όπου ξεχώριζε για την αρετή και τους πνευματικούς αγώνες του. Λόγω κάποιων πειρασμών που αντιμετώπισε από φθόνο του διαβόλου, έφυγε μαζί με το μαθητή του τον Οσιο Γεράσιμο από το Σινά, πήγαν στα Ιεροσόλυμα και προσκύνησαν τον ζωοδόχο τάφο του Κυρίου και άλλα προσκυνήματα και μετά έρχονται στην Κρήτη στους Καλούς Λιμένες.
Εκεί κοντά στο Αγιοφάραγγο βρήκαν κάποια σπήλαια ήσυχα και κατοίκησαν και συνέχισαν με ζήλο τους πνευματικούς τους αγώνες.
Προς τούτοις ο Οσιος Γρηγόριος είχε τη φροντίδα και ζητούσε από τον Κύριο να εύρη κανέναν πνευματικό άνδρα, να τον οδηγήσει σε ανώτερο πνευματικό στάδιο.
Πράγματι κάποια μέρα βρήκε αναχωρητή, όπου ησύχαζε σε εκείνα τα μέρη, πολύ ενάρετο.Ο Αρσένιος πήγε στο κελί του Οσίου και του μίλησε περί της φυλακής του νοός, περί της νήψεωςκαι περί νοεράς προσευχής και πώς καθαρίζεται ο νους διά μέσου της εργασίας των εντολών και γίνεται όλος φωτοειδής.
Στη συνέχεια του δίδαξε με κάθε λεπτομέρεια για τη νοερά προσευχή και τη φύλαξη του νοός. Πώς να συνάγει εις τον εαυτό του όλας του τας αισθήσεις και να ενώνει το νουν του με το πνεύμα (την καρδιά) λέγοντας συνεχώς την ευχή «Κύριε Ιησού Χριστέ ελέησόν με».
Επίσης του δίδαξε την ψυχοτεχνική μέθοδο με την αναπνοή, σαν βοηθητικό μέσο για τη συγκέντρωση του νου μέσα στην καρδιά.
Αφού εγκολπώθηκε με πολύ πόθο, ο Οσιος Γρηγόριος, αυτή τη θεόπνευστη διδασκαλίαως καλός μαθητής, στη συνέχεια έγινε σπουδαίος διδάσκαλος και Ιεραπόστολος της Νοεράς προσευχής και της Νηπτικής θεολογίας. Στη συνέχεια αναχώρησε από την Κρήτη και μαζί με το μαθητή του τον Οσιο Γεράσιμο, πήγε στο Αγιον Ορος, όπου δίδαξε τη νέα ησυχαστική.
Ο ιστορικός ναός του Αγίου Αντωνίου
Το Αγιοφάραγγο (Άγιος Αντώνιος)
Το «Αγιοφάραγγο» βρίσκεται νότια της Μονής Οδηγήτριας και δημιουργήθηκε από τις κοίτες δύο ρεμάτων που ξεκινούν το ένα βόρεια – βορειοανατολικά από το Γυαλομονόχωρο και το άλλο βορειοανατολικά από την Οδηγήτρια. Τα δύο ρέματα συναντούνται κοντά στην Αγία Κυριακή και αφού ακολουθήσουν μια σχετικά ομαλή διαδρομή δυτικά και νότια της εκκλησίας Αγ. Κυριακής εισέρχονται στο ποροφάραγγο απ’ όπου αρχίζει το κυρίως φαράγγι, το «Αγιοφάραγγο» και καταλήγουν στο Λιβυκό πέλαγος όπου απλώνεται μια μικρή αλλά θαυμάσια παραλία.
Το Αγιοφάραγγο είναι πολύ γραφικό και γίνεται ακόμη γραφικότερο από το γεγονός ότι μπορείς να το περάσεις μόνο πεζοπορώντας, καθώς ο τόπος είναι απομονωμένος, άγριος και τραχύς.
Όλα αυτά μαζί με το γεγονός ότι βρίσκεται πάρα πολύ μακριά από κατοικημένους τόπους έκαναν το Αγιοφάραγγο το πρώτο κέντρο ασκητικού βίου όχι μόνο της περιοχής αλλά ολόκληρης της Κρήτης, από τα πρώτα κιόλας χριστιανικά χρόνια. Εξάλλου η ίδια η ονομασία της τοποθεσίας αποδίδει καλύτερα από κάθε περιγραφή την ιερότητα του χώρου.
Κατηφορίζοντας το φαράγγι και 250 περίπου μέτρα πριν φτάσουμε στην παραλία βρίσκεται ο ναός του Αγίου Αντωνίου που υπήρξε και το κέντρο του ασκητισμού της περιοχής, αφού σ’ αυτόν πρέπει να γίνονταν όλες τις τελετουργίες της χριστιανικής λατρείας.
Στοιχεία από imodigitrias.gr