Ανέκαθεν η θάλασσα αποτελούσε πηγή έμπνευσης, για όλους. Ήρεμη ή τρικυμισμένη, μαγνήτιζε τη σκέψη και τα αισθήματα των ανθρώπων. Πραγματικό καταφύγιο κάθε ευαίσθητης ψυχής, έσβηνε κάθε πίκρα, καταλάγιαζε κάθε πάθος. Την εποχή που αποτυπώθηκε η παλιά τούτη φωτογραφία, στη θάλασσα έσμιγε ο πόθος με την καλαισθησία και την υπέρβαση. Σαν όνειρο, η νεράϊδα που ανοίγει τα φτερά της στον αφρό των κυμάτων, μας κάνει να αναρωτηθούμε αν πρόκειται για κάποιο ξωτικό, ή αν αναδύθηκε σαν Αφροδίτη μέσα από τα αφρισμένα κύματα. Στο αγαλματένιο σώμα της αποτυπώνεται μια λεπτότητα και μια χάρη που ξυπνά ανάμικτα αισθήματα, θαυμασμού και επιβαλλόμενης σιωπής…
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019