Τουλάχιστον, έζησα παιδικά χρόνια!!

Της Μαρίας Σκαμπαρδώνη

Λένε πως πρέπει να έρθει το χειρότερο για να εκτιμήσεις το καλό που είχες και δεν το εκτιμούσες.

Πραγματικά, αισθάνομαι χαρούμενη γιατί πρόλαβα και έζησα χαρούμενα παιδικά χρόνια. 

Γιατί πήγαινα σχολείο και συναναστρεφόμουν με άλλα παιδιά, δίχως να φοβάμαι τον άλλον, ότι θα αρρωστήσω από τον άλλον, ότι ο άλλος είναι εχθρός μου και πρέπει να προφυλάσσομαι. Γιατί αγάπησα τον άλλον, γέλασα με άλλα παιδιά, έπαιξα μπάλα και πήγα σε παιδικά πάρτι με αυθορμησία και παιδική ανεμελιά.

Είμαι χαρούμενη γιατί πήγαινα σχολείο και δεν αγχωνόμουν για το αν εκείνο την επόμενη ημέρα θα κλείσει ή όχι. 

Είμαι χαρούμενη γιατί πήγαινα σχολείο και αισθανόμουν την αναπνοή μου ελεύθερη. Δε φορούσα μία μάσκα παντού, δεν σταματούσα να αναγνωρίζω τα πρόσωπα των άλλων επειδή από τη μάσκα τα έβλεπα περισσότερο ομοιόμορφα.

Είμαι χαρούμενη γιατί πήγαινα σχολείο και παρά το γεγονός πως ήμουν εκνευρισμένη γιατί είχα πρωινό ξύπνημα, αισθανόμουν και πάλι χαρούμενη επειδή θα έβλεπα τους φίλους μου.

Είμαι χαρούμενη γιατί απλώς πήγαινα σχολείο και αισθανόμουν ελεύθερη.

Κατανοώ πως υπάρχει υγειονομική κρίση και πως η υγεία είναι πάνω από όλα. Όμως, πόσο επώδυνο πρέπει να είναι για ένα παιδί να χάνει την αυθορμησία της ηλικίας του, να εξαναγκάζεται να χάνει την κοινωνική του φύση τη στιγμή που εκείνη μόλις ξεκινά! Διότι το παιδί μετά την οικογένεια, εισέρχεται στο σχολείο και μέσω των καινούργιων ανθρώπων που γνωρίζει, επεκτείνει τη δημιουργικότητά του.

Πραγματικά, χαίρομαι, διότι έζησα ελεύθερα παιδικά χρόνια!!

 

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑ
Click to Hide Advanced Floating Content