«Ερχόμαστε από μια σκοτεινή άβυσσο
καταλήγουμε σε μια σκοτεινή άβυσσο το μεταξύ φωτεινό διάστημα το
λέμε ζωή».
Πολλοί διαλάλησαν:
Σκοπός της ζωής είναι ο θάνατος….
Σκοπός της εφήμερης ζωής είναι η
αθανασία…»
Αυτά μας λέει ο Ν.Καζαντζάκης για τον σκοπό της ζωής στο φιλοσοφικό
έργο του «ασκητική».
Ο Πλάτων 427 π.χ-347 π.χ λέει για την προσπάθεια που πρέπει να κάνει
ο άνθρωπος για να ελευθερώσει την ψυχή του από τα πάθη και τα
δεσμά του θνητού σώματος του (δεσμωτήριο της ψυχής όπως το
ονομάζει).
Ο Αριστοτέλης 384 πχ-322 πχ στο έργο ηθικά λέει πως ο τελικός
σκοπός της ζωής των ανθρώπων πρέπει να είναι ο ενάρετος βίος που
επιτυγχάνεται με την απόκτηση των αρετών όπως φρόνηση, σοφία,
ανδρεία, δικαιοσύνη σωφροσύνη…..
Με τις αρετές θα εκπαιδευθεί το ανθρώπινο ον σε πολιτικό ον μιας
κοινωνίας σωστής για να οδηγηθεί στην εντελέχεια του (λέξη που
έφτιαξε ο ίδιος για να εκφράσει με ακρίβεια την έννοια του τέλειου
τελικού στόχου των όντων εντελέχεια = εν+τέλος ή στόχος+έχειν).
Άλλη κατηγορία φιλοσόφων αποκαλούμενοι ευδαιμονιστές ή
επικούρειοι (πήραν το όνομα τους από τον φιλόσοφο Επίκουρο 341
π.χ-270 π.χ) υποστηρίζουν πως τελικός σκοπός της ζωής είναι οι
απολαύσεις του σώματος και της ψυχής όσο ζούμε.
Μηδενιστές και υλιστές είναι μια άλλη τάση που απόκτησε αρκετούς
υποστηρικτές τον 18 ον αιώνα, αυτοί υποστηρίζουν ένα τρόπο σκέψης
που απαξιώνει, περιφρονεί και μηδενίζει κάθε ανθρώπινη αξία και
δημιουργική δραστηριότητα και επειδή ουσιώδης σκοπός της ζωής λένε
πως δεν υπάρχει, πολλοί από αυτούς οδηγούνται σε αυτοκτονία, τέτοια
παραδείγματα βλέπομε στους ήρωες των μυθιστορημάτων του
Ντοστογιέφσκι.
Άλλη σύγχρονη φιλοσοφική άποψη δεν υπάρχει όλοι οι νεότεροι
φιλόσοφοι μηρυκάζουν τις παλιές, με τις δικές τους ερυγές ο καθένας
για να μας γίνει αντιληπτός.
Τέλος μετά τις φιλοσοφικές θεωρίες απάντηση στο ερώτημα «σκοπός
της ζωής» προσπάθησαν να δώσουν οι θρησκείες, κυρίως οι μονοθεϊστικές οι προερχόμενες από τον Θεό του Αβραάμ 1813 πχ-1636
πχ, πρόσωπο εξόχως σεβαστό που με το όνομα του αρχίζει το
ευαγγέλιο του ο ευαγγελιστής μας Ματθαίος.
Όπως μας λέει η Βίβλος από τα δυο παιδιά του Αβραάμ, τον Ισαάκ που
απόκτησε από την σύζυγο του Σάρα και τον Ισμαήλ που απόκτησε από
την υπηρέτρια του Άγαρ (εξ ου Αγαρηνοί) προέρχονται οι δύο
μονοθεϊστικές μας θρησκείες ο Χριστιανισμός από τους απογόνους του
Ισαάκ και ο Ισλαμισμός από τους απογόνους του Ισμαήλ καθώς και οι
αναρίθμητες αιρέσεις τους.
Στο ερώτημα ποιος είναι ο τελικός σκοπός(εντελέχεια} της ζωής του
Ανθρώπου, πειστική απάντηση δεν δίδεται από πουθενά, οι άνθρωποι
προσπαθούν να πείσουν και να πεισθούν συλλογικά και μεμονωμένα
χωρίς αποτέλεσμα.
Οι πέντε αισθήσεις που δημιουργούν τον φυσικό κόσμο γύρο μας και με
το μυαλό που προικιστήκαμε δεν επαρκούν να δούμε άλλο κόσμο πέρα
του αισθητού μας.
Μάταια προσπαθούμε να δούμε πέρα των αισθήσεων πίσω από το
παραπέτασμα που λέει ο Ν.Καζαντζάκης.
«Μη λες: Αναμέρισε το παραπέτασμα να δω την εικόνα! Το
παραπέτασμα αυτό είναι η εικόνα».
Ως εκεί είναι το όριο των δυνατοτήτων μας.
Σκοπό κοινό δεν φτιάξαμε, ο καθένας φτιάχνει τον δικό του σκοπό και
όλοι μαζί τον Ένα! Ποιο Ένα; Μα! να κτίσομε τον Πύργο της Βαβέλ της
δικιάς μας εποχής.
Τα υλικά (οι αρετές) που χρειάζονται να κτιστούν οι κλίμακες του
Αριστοτέλη και του Αϊ Γιάννη του Σιναΐτη που θα μας οδηγούν όσο πιο
ψηλά μπορούμε είναι ακόμα δύσκολο για να τα αποκτήσομε.
Και περιμένομε την λύτρωση από τον ουρανό, από «τον από μηχανής
θεό» όπως γινόταν στις αρχαίες ελληνικές τραγωδίες ή να μας στείλει ο
τριαδικός Θεός από τον ουρανό την Χάρη του Αγίου πνεύματος για να
μας ανεβάσει στον χαμένο παράδεισο μας.
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019