Της Ελένης Μανιωράκη – Ζωϊδάκη
Με καμάρι εμφανίζονται στην τηλεόραση τα σύγχρονα ρομπότ με την αλαζονεία των δημιουργών τους, διαδίδοντας ότι όλα τούτα τα κατασκευάσματα μπορούν να αντικαταστήσουν τον άνθρωπο.
«Αδαείς κι υπεραλαζόνες οι αρχαίοι άνθρωποι αν και τα κατείχαν όλα τα μυστικά μια θεϊκής τεχνολογίας ,δεν σκέφτηκαν ποτέ τα δημιουργήματά τους να βάλουν στο περιθώριο το γένος των ανθρώπων ακόμη κι αν το Τάλω ήταν ασυγκρίτως ανώτερος των σύγχρονων Ρομπότ.
Ποιος ήταν όμως ο Τάλως:
Ήταν ένας γίγαντας…Σμιλεμένος από τα χέρια του ίδιου του Θεού Σιδηρουργού Ηφαίστου. Δώρο του Δία στην αγαπημένη του Ευρώπη, που του χάρισε τρεις γιούς, το Μίνωα, μυθικό βασιλιά της Κνωσού, τον Ραδάμανθυ και τον Σαρπηδόνα.,…
Εξωτερικά έμοιαζε με θεόρατον άντρα. Το σώμα του ήταν φτιαγμένο από χαλκό. Είχε μία και μόνη φλέβα που του έδινε ζωή. Αυτή ξεκινούσε από τον αυχένα και κατέληγε στους αστραγάλους …Μέσα της έρρεε το ιχώρ- το υγρό της ζωής των θεών. Στην φτέρνα του υπήρχε σφηνωμένο ένα χάλκινο καρφί που δεν άφηνε να χυθεί το υγρό, το οποίο τον κρατούσε στη ζωή…
Χμμμ, φτέρνα λοιπόν κι εδώ…Αυτό το σημείο ήταν τρωτό τελικά για τους προγόνους μας…Γιατί, άραγε;;;
Δουλειά του Τάλω ήταν να προστατεύει την Κρήτη από κάθε εισβολέα, κάνοντας τον γύρο του νησιού τρεις φορές την ημέρα. Βλέπετε ,στη μινωική Κρήτη δεν έχουν βρεθεί ίχνη τειχών για την προστασία των πόλεων . Γι’ αυτό και ο Έβανς, ο ανασκαφέας της Κνωσού, μιλούσε για την περίφημη “μινωική ειρήνη” . Φαίνεται ο Μίνωας ένιωθε ασφαλής έχοντας έναν πανίσχυρο φρουρό. Ο Τάλως δεν άφηνε κανένα εχθρικό πλοίο να πλησιάσει αφού από την ακτή εκτόξευε τεράστιους βράχους βυθίζοντας τα ξύλινα καράβια όσων πλησίαζαν απειλητικά την Κρήτη.
Ο Τάλως δεν είχε όμως μοναδικό χρέος να προστατεύει την Κρήτη από εχθρούς αλλά και από κάθε είδους αδικία. Γύριζε τρεις φορές το χρόνο όλα τα χωριά του νησιού κουβαλώντας στην πλάτη του πλάκες με χαραγμένους τους θεϊκούς-δίκαιους νόμους….Τους νόμους, που πήρε κάποτε ο Μίνωας από τον πατέρα του, τον Δία, άρχοντα των Θεών !. Όχι τυχαία οι νόμοι θεωρούνταν θεϊκοί, αφού ο Μίνωας τους έπαιρνε από τον πατέρα του, τον Δία. Κάθε εννέα χρόνια ο Μίνωας ανέβαινε στο όρος Γιούχτα στην πλαγιά του οποίου εικονίζεται η μορφή του Διός,συνομιλούσε μαζί του κι έπαιρνε τους νόμους γραμμένους σε λίθινες πλάκες!..(τι μου θυμίζει αυτή η ιστορία;;;τι μου θυμίζει;;;)
Υποχρέωσή του ΤΑΛΩ ήταν να φροντίζει να εφαρμόζονται αυτοί οι νόμοι!
Για πάρα πολλά χρόνια ο Τάλως κατάφερε να κατατροπώνει τους εχθρούς της Κρήτης μέχρι που ήρθε η ώρα του. Φυσικά ένα χάλκινο δημιούργημα δεν θα μπορούσε να πεθάνει από βέλη ή όπλα αφού ήταν άτρωτο, πόσο μάλλον από γηρατειά. Ο Τάλως πέθανε από δόλο…
Και εδώ έβαλε το χεράκι της μια γυναίκα…Κυριολεκτικά, όμως!
Η Αργώ, το θρυλικό πλοίο, με πλήρωμα τον Ιάσονα, τη Μήδεια και τους Αργοναύτες είχε ένα περιπετειώδες ταξίδι πέρα από τον Ελλήσποντο. Φτάνοντας στις νότιες ακτές της Κρήτης οι Αργοναύτες θέλησαν να προσαράξουν ώστε να ξεκουραστούν και να εφοδιαστούν προμήθειες.
Η Μήδεια, ήταν ανιψιά της Πασιφάης, γυναίκας του Μίνωα, δηλαδή της βασίλισσας της μινωικής Κρήτης…Οπότε μάλλον γι’ αυτό διάλεξαν την Κρήτη για να κάνουν μία στάση στο κουραστικό τους ταξίδι.
Από την άλλη την θεία της, την φοβερή Κίρκη, είχε μάθει την τέχνη της μαγείας, την οποία με ιδιαίτερη μαεστρία την χρησιμοποιούσε σ’ όλη την ζωή της.
Πλησιάζοντας όμως την ακτή βρέθηκαν αντιμέτωποι με τον χάλκινο γίγαντα, να τους πετάει βράχους. Το πλοίο κινδύνευσε να βυθιστεί …όταν ανέλαβε η Μήδεια!
Πήγε , λοιπόν, στην κουπαστή και άρχισε να μιλάει με τον Τάλω.
Τον κοίταζε βαθιά στα μάτια και λέγοντας ξόρκια τον ακινητοποίησε…Ελαφριά, σαν πνοή του ανέμου, γλίστρησε τότε πάνω στα κύματα, που την βγάλανε στην στεριά …Κυριολεκτικά, στα πόδια του γίγαντα.
Τράβηξε η πανούργα το καρφί από την φτέρνα του και ο δύστυχος έπεσε σαν χάρτινος πύργος μπροστά της …Και χύθηκε από το χάλκινο σώμα του το υγρό, που τον κρατούσε όρθιο…
Αυτή είναι η μυθολογική εκδοχή της πανάρχαιης ιστορίας…
Ο χάλκινος ήρωας Τάλως, συμβολίζει την τεχνολογική εξέλιξη στον τομέα της μεταλλουργίας στα προϊστορικά-μινωικά χρόνια.
Υπήρξε, πράγματι, ένα τέτοιο “ρομπότ” εκείνα τα χρόνια;
Έχει κάποια βάση αυτή η ιστορία;
Το αφήνω στην φαντασία και την κρίση του καθενός σας…
Η ιστορία , πάντως, είναι πολύ αρχαία… Είχε γραφτεί για πρώτη φορά από τον Ησίοδο…
Υπάρχει αναφορά όμως και από τον Απολλώνιο τον Ρόδιο: λέει «Αυτόν που ήταν γεννημένος από χάλκινη ρίζα φλαμουριάς και ζούσε ανάμεσα στους ημίθεους ανθρώπους στην Ευρώπη, ο γιος του Κρόνου, Δίας , τον όρισε να είναι φύλακας του νησιού, τριγυρνώντας τρεις φορές με τα χάλκινα πόδια του την Κρήτη. Το σώμα του όλο και τα πόδια του ήταν χάλκινα κι αδιάσπαστα, μόνο η σύριγγα του τένοντά του κάτω στα σφυρά του είχε αίμα, κι αυτό το μέρος ένας λεπτός υμένας το κρατούσε κι ήταν το όριο της ζωής του και του θανάτου του».
-Απολλώνιος ο Ρόδιος- Αργοναυτικά (σε μετάφραση Θεόδωρου Γ. Μαυρόπουλου, Εκδόσεις Ζήτρος, 2005)…
Η ΣΚΈΨΗ ΚΑΙ ΜΌΝΟ…Η ΙΔΕΑ ΕΝΌΣ ΤΈΤΟΙΟΥ ΔΗΜΙΟΥΡΓΉΜΑΤΟΣ , ΉΤΑΝ ΣΥΓΚΛΟΝΙΣΤΙΚΉ ΓΙΑ ΤΟΥΣ ΑΝΘΡΏΠΟΥΣ ΕΚΕΊΝΗΣ ΤΗΣ ΕΠΟΧΉΣ !!!
Είχαν φτάσει σε τόσο υψηλό επίπεδο, ώστε έφτιαξαν πραγματικά ή, έστω, με τη φαντασία τους έναν χάλκινο υπερήρωα να τους προστατεύει;;;
Και εκείνη η άλλη …η πολύ σημαντική ιδιότητά του … αυτή του λειτουργού της δικαιοσύνης….
Πως τα είχαν ταιριάξει έτσι μεταξύ τους;;;
. Και επομένως η τήρησή τους ήταν απαραίτητη….
Και το ερώτημα σήμερα. Δεν έπρεπε το άγαλμα τού Τάλω να διακοσμεί τουριστικά ,θέρετρα, λιμάνια, μόλους, παραλίες αλλά κι ολόκληρη την Κρήτη; Ποιος μας καταράστηκε και ξεχάσαμε την δική μας ελληνική μυθολογία (ιστορία) και παραδώσαμε τα σκήπτρα στους βαρβάρους!
ΕΛΕΝΗ ΜΑΝΙΩΡΑΚΗ-ΖΩΙΔΑΚΗ
(δασκάλα , λογοτέχνις )
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019