Με αφορμή την ανακοίνωση του Βρετανού Πρωθυπουργού Μπόρις Τζόνσον για άτακτο Brexit χωρίς εμπορική συμφωνία με την Ε.Ε και τη λυκοφιλία με το Ντόλαντ Τράμπ, εγείρεται ξανά το θέμα των ακραίων πολιτικών δυνάμεων, ένα σημείο των καιρών.
Τα τελευταία χρόνια σε παγκόσμιο επίπεδο αναδεικνύονται ηγέτες και ισχυρές πολιτικές δυνάμεις που αυτοπροσδιορίζονται ως αντισυστημικές, με ακραία ρητορική που επενδύουν στην αγανάκτηση και την πίεση των καιρών. Έχουν το ρόλο του λύκου όπου κατά τη λαϊκή παροιμία χαίρεται στην αναμπουμπούλα. Τα παραδείγματα πολλά και το θλιβερό είναι ότι η Ευρώπη που γέννησε την Ελευθερία και τη Δημοκρατία έχει αναθρέψει πολλά τέτοια μορφώματα. Φυσικά δεν υπάρχουν ακραίοι λαϊκιστές τοποθετημένοι μόνο στα δεξιά του πολιτικού φάσματος αλλά και αριστερά.
Στην Ελλάδα έχουμε την τύχη να διαθέτουμε και στις δύο πλευρές. Δυνάμεις χωρίς ουσιαστική πολιτική ταυτότητα όπου με κραυγές και εκμεταλλευόμενοι το φόβο και την ανασφάλεια, κερδίζουν όλο και μεγαλύτερη δύναμη. Χρησιμοποιώντας εύπεπτα επιχειρήματα που μπορεί να τα κατανοήσουν όλοι και γνωρίζοντας που πάσχει η κάθε κοινωνία.
Το ερώτημα όμως είναι, τι σπρώχνει τους λαούς ως φυσική υπόσταση αλλά και ως εκλογικό σώμα προς τα άκρα. Μα φυσικά η αδυναμία των υγιών δυνάμεων του παραδοσιακού Δημοκρατικού τόξου να τις σταματήσουν εφαρμόζοντας πολιτικές όπου δε συμβαδίζουν με τις ανάγκες της κοινωνίας. Αν στη Γερμανοκρατούμενη Ευρώπη επιβάλεις ακραία λιτότητα, θα γεννήσεις Podemos στην Ισπανία, αν δε μπορείς να σταματήσεις τα τρομοκρατικά χτυπήματα θα γεννήσεις Λεπέν στη Γαλλία και αν δε μπορείς να λύσεις το προσφυγικό θα γεννήσεις Σαλβίνι στην Ιταλία.
Αυτές οι εξελίξεις όμως έχουν άμεσες επιπτώσεις στο παγκόσμιο εμπόριο αφού ήδη οι οικονομίες των μεγάλων δυνάμεων παρουσιάζουν σοβαρά προβλήματα και φαντάζει δύσκολο η παγκόσμια οικονομία να ανακάμψει άμεσα αφού οι ιδεοληψίες και ο λαϊκισμός δε θα την αφήσουν.
(*) Ο Ε.Μ. Δασκαλάκης είναι Γεωλόγος, με περαιτέρω σπουδές στη διαχείριση ενεργειακών πόρων και την ασφάλεια
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019