Σε λίγες μόλις μέρες ,ο Ελληνικός λαός καλείται να ασκήσει το υπέρτατο Δημοκρακρατικό του καθήκον , την επιλογή της νέας πολιτικής του ηγεσίας,για τα επόμενα τέσσερα χρόνια.
Η πολιτική ,βέβαια, είναι <<Η συλλογική δράση για την οργάνωση της Ελευθερίας και της Δημοκρατίας>>.
Το αίτημα της κοινωνίας για την ενδυνάμωση της πολιτικής Δημοκρατίας είναι η σύγχρονη Προοδευτική Δημοκρατική απάντηση στις ραγδαίες αλλαγές που συντελούνται διεθνώς και ταλανίζουν την Διεθνή κοινότητα, όπως η παγκοσμιοποίηση, η κυριαρχία των κανόνων της ελεύθερης Αγοράς και του άκρατου ανταγωνισμού, και έχουν επηρεάσει τα μέγιστα τα πολιτικά συστήματα,αλλά και τα πολιτικά Κόμματα που τα συγκροτούν.
Γιατί η Δημοκρατική μορφή άσκησης της πολιτικής εξουσίας ξεπερνά πλέον τα στενά όρια του Εθνικού κράτους και καλείται να αντιμετωπίσει τις αλλαγές αυτές αλλά και τις μεταβολές που έχουν επέλθει στην κοινωνική διαστρωμάτωση καθώς και στην ταξική συνείδηση μεγάλου μέρους του πληθυσμού.
Όλα αυτά επιβάλλουν θωράκιση του πολιτικού συστήματος για να δοθεί μια Δημοκρατική απάντηση στο διογκούμενο ρεύμα αναξιοπιστίας της πολιτικής και των πολιτικών καί να αποκρουσθεί η άνοδος μιας νέας μορφής Λαϊκισμού ,που συνοδεύεται με την εμφάνιση αντικοινωνικών ομάδων και οργανώσεων , με ιδέες που αμφισβητούν την ίδια την Δημοκρατία, που κερδήθηκε με αγώνες του λαού μας.
Ενας σοβαρός,επίσης. κίνδυνος για την Δημοκρατία μας είναι το γεγονός ότι η Οικονομική εξουσία δεν αρκείται ,πλέον, μόνο στην αθέμιτη συναλλαγή της με επίορκους κρατικούς λειτουργούς, αλλά ξεπερνώντας κάθε φραγμό, προωθεί αχυρανθρώπους της σε νευραλγικές θέσεις εξουσίας, που υπηρετούν πιστά τα οικονομικά της συμφέροντα .
Εχουμε λοιπόν μπροστά μας ,το φαινόμενο ,η οικονομική εξουσία να μεταλλάσσεται σε πολιτική εξουσία, ενώ η λεγόμενη τέταρτη εξουσία , η δημοσιογραφία, ευρισκόμενη σε ιδιότυπη ομηρεία της οικονομικής εξουσίας , στην ιδιοκτησία της οποίας ανήκουν τα μεγάλης τηλεθέασης και κυκλοφορίας Μ.Μ.Ε., ουσιαστικά αντί να ελέγχει,σύμφωνα με τον ρόλο της, την πολιτική Εξουσία, με ελάχιστες φωτεινές εξαιρέσεις, την υπηρετεί με υποτέλεια .
Αρα είναι ορατός ο κίνδυνος η οικονομική εξουσία να μετεξελιχθεί σε ένα ιδιότυπο πολιτικο-οικονομικό-δημοσιογραφικό <<μονοπώλιο>>, φαλκιδέυοντας κάθε έννοια Δημοκρατίας.
Μόνο με την επιλογή εκείνων των εντίμων πολιτικών δυνάμεων, που είναι διατεθειμένοι να συγκρουσθούν με τέτοιες πρακτικές ,σε ένα μακρύ και πολυμέτωπο
αγώνα κατά της διαφθοράς , με την ενδυνάμωση των Δημοκρατικών θεσμών , στα πλαίσια του τρίπτυχου Διαφάνεια-Έλεγχος-Κυρώσεις, μπορεί να μειωθούν η και να εξαλειφθούν οι νοσογόνες αυτές κοινωνικές εστίες.
Επιβάλλεται άμεσα:
1.Ο Κοινωνικός και ο δημόσιος έλεγχος της πολιτικής δράσης.
2.Διαμόρφωση νέων σχέσεων πολιτικής εξουσίας και κοινωνικών εταίρων , μέσα από την κατοχύρωση ενός αξιόπιστου κοινωνικού διαλόγου.
3. Κατοχύρωση διακριτών ρόλων ανάμεσα a.,στην κρατική εξουσία β,στην αποκεντρωμένη Διοίκηση γ.στην οικονομική εξουσία και δ.στην πανίσχυρη τέταρτη εξουσία, με ξεκαθάρισμα των ρόλων της κάθε πλευράς και με την θέσπιση κοινά απόδεκτών κανόνων δεοντολογίας.
Η επίτευξη λοιπόν μιας ικανοποιητικής ισορροπίας ανάμεσα σε όλες τις επίμαχες πλευρές και η ορθή λειτουργία των θεσμών κοινωνικού ελέγχου, αποτελεί την ικανή και αναγκαία συνθήκη επιβίωσης των ίδιων των Δημοκρατικών μας δικαιωμάτων και Ελευθεριών.
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019