Δυο – τρεις ημέρες τώρα, παρακολουθώ, όπως κι εσείς υποθέτω, τις πολύ θλιβερές εικόνες από το κατακαημένο (πολλαπλώς) Τατόϊ. Εκεί, όπου επέλεξε να ταφεί ο τέως βασιλιάς Κωνσταντίνος.
Μέχρι το βράδυ της Κυριακής, βλέπαμε διάφορα συνεργεία να τρέχουν με τρελές ταχύτητες, για να καθαρίσουν και να ευπρεπίσουν τον χώρο, του κοιμητηρίου ιδιαίτερα. Εκεί όπου έχουν ταφεί τα αποθανόντα μέλη της βασιλικής οικογένειας. Για πρώτη φορά είδαμε, όσοι δεν έχουμε πάει ποτέ εκεί, την περίεργη διάταξη των εγκαταλελειμμένων τάφων, που είναι σκόρπιοι εδώ κι εκεί. Πρόκειται για τάφους, όπου ποτέ κανένας δεν άναψε κάποιο καντήλι, και όπου προφανώς ποτέ κανένας δεν πρόσφερε με κάποιο θυμιατό λίγο λιβάνι. Όσα μεγαλεία έζησαν, όσο ζούσαν, οι πρώην βασιλιάδες και βασίλισσες, σε άλλη τόση ερημιά και εγκατάλειψη καταδικάστηκαν μετά θάνατον…
Το πευκόφυτο Τατόϊ κινδύνευσε πολλές φορές στο παρελθόν από πυρκαγιές, είχε δε την ατυχία να καεί, κατά ένα μεγάλο μέρος του, από τις πυρκαγιές του περασμένου και προπερασμένου καλοκαιριού.
Όλοι μας λένε ότι πρόκειται για “κρατική περιουσία”. Και προσπαθούν να μας πείσουν πως “ανήκει στον Ελληνικό λαό”. Επανειλημμένως δε, στο πρόσφατο παρελθόν, μας βομβάρδισαν με πληροφορίες για ένα μεγαλεπίβολο σχέδιο πλήρους αποκατάστασης και αναβάθμισής του, προκειμένου να γίνουν επισκέψιμοι οι χώροι του και να αποδίδει και κέρδη (αλοίμονο!) η όποια “αξιοποίησή” του.
Εμείς όμως σήμερα, με αφορμή τον θάνατο και την ταφή του τέως βασιλιά Κωνσταντίνου, βλέπουμε ένα κτήμα καμμένο, έρημο, αφρόντιστο, εγκαταλελειμμένο και κακορίζικο.
Η ίδια η υπουργός Πολιτισμού κα Μενδώνη, επιστάτησε στις αγωνιώδεις εργασίες που επέβαλε η ανάγκη ταφής του Κωνσταντίνου. Και δήλωσε την Κυριακή το βράδυ πως “έγινε ό,τι ήταν ανθρωπίνως δυνατό να γίνει”, ώστε να είναι “αξιοπρεπής η εικόνα του χώρου” και να μην ξεφτιλιστούμε στα μάτια όσων παρακολουθήσουν την ταφή του τέως βασιλιά (αυτό, το να μην ξεφτιλιστούμε, δεν το είπε η κα Μενδώνη, εγώ το λέω, αν και νομίζω πως ήδη έχουμε εντελώς ξεφτιλιστεί, αφού οι αρχικές εικόνες κακομοιριάς του χώρου έχουν κάνει τον γύρο του κόσμου).
Αν ο Κωνσταντίνος δεν πέθαινε τώρα, αλλά μετά από δέκα χρόνια, προσωπικά είμαι σχεδόν βέβαιος ότι οι φωτογράφοι θα αποτύπωναν και τότε, το 2033, τις ίδιες ή και χειρότερες εικόνες εγκατάλειψης, με αυτές που είδαμε πριν εισβάλλουν τα συνεργεία του υπουργείου Πολιτισμού για να κάνουν ένα αγωνιώδες πασάλειμμα εν όψει της ταφής του “τέως”.
Θα μπορούσε να ρωτήσει κανείς: Τι έκανε, τόσους μήνες μετά τις πυρκαγιές, το κράτος, για να αποκαταστήσει ένα μνημειακό χώρο; Κάθε χώρος που φιλοξενεί νεκρούς, είναι ιερός. άσχετα αν οι φιλοξενούμενοι νεκροί είναι βασιλιάδες ή απλοί πολίτες, επιφανείς ή αφανείς, γνωστοί ή άγνωστοι, πλούσιοι ή φτωχοί. Δεν επιτρέπεται σε μια χώρα που λέγεται πολιτισμένη, να αδιαφορεί και να συμπεριφέρεται με τόση ασέβεια, απέναντι στους νεκρούς. Όσοι έχουν κάποια επαφή με την Ιστορία, γνωρίζουν ότι η Βουλή της αρχαίας Αθήνας καταδίκασε σε θάνατο δέκα στρατηγούς που δεν κατόρθωσαν να περισυλλέξουν τους νεκρούς, μετά τη ναυμαχία στις Αργινούσες (απέναντι από τη Λέσβο) το 406 π.Χ.
Τέλος πάντων, η κα Μενδώνη φρόντισε να γίνει το “πασάλειμμα” που έγινε λόγω της κηδείας του τέως βασιλιά. Και, δεδομένου πως “η ελπίδα πεθαίνει τελευταία”, ας ελπίσουμε πως το ενδιαφέρον του υπουργείου Πολιτισμού και γενικώς του κράτους για το Τατόϊ, δεν εξαντλείται ως εδώ. Αλλά θα γίνουν, έστω και με αδικαιολόγητη καθυστέρηση, όλα όσα οφείλονται, για να ξεπλύνουμε την σημερινή ντροπή, ο δε ιστορικός αυτός και ιδιαιτέρου φυσικού κάλλους χώρος, να αποδοθεί στον Ελληνικό λαό όπως πρέπει.