Η αυτογνωσία της Χαρούλας Αλεξίου και το “σανίδι”

Δεν ξέρω αν διαβάσατε, πως η Χάρις Αλεξίου ανακοίνωσε πως σταματά το τραγούδι. Σε πρόσφατη συνέντευξή της, η δημοφιλής ερμηνεύτρια είχε αποκαλύψει ότι αντιμετωπίζει πρόβλημα με τη φωνή της. «Έχω απομακρυνθεί από το τραγούδι τελείως. Δεν μπορώ να τραγουδήσω όπως τραγουδούσα παλιά. Και δεν καταδέχομαι να συνεχίσω να το κάνω αυτό, αν δεν μπορώ να το κάνω καλά», είπε…

Νομίζω, λοιπόν, πως της οφείλουμε ένα σχόλιο.

Η Χαρούλα Αλεξίου, ομολογουμένως, υπήρξε μια από τις σημαντικότερες ερμηνεύτριες του ελληνικού πενταγράμμου. Είναι από τις καλλιτέχνιδες που άφησαν εποχή και συνέβαλαν στη διαμόρφωση της εικόνας που έχει αποκτήσει, τις τελευταίες δεκαετίες, το ελληνικό λαϊκό τραγούδι.

Σήμερα, υποκλινόμαστε μπροστά της, όχι για κάποια από τις ερμηνείες της, αλλά για την απόφαση που πήρε να σταματήσει το τραγούδι!

Χρειάζεται μεγάλη δύναμη για να εγκαταλείψεις αυτό που αγαπάς και υπηρέτησες σε όλη σου τη ζωή. Είτε πρόκειται για το τραγούδι, είτε για το επάγγελμά σου, είτε για την πολιτική.

Κάποτε, ο αείμνηστος πρωην υπουργός Εμμανουήλ Β. Κεφαλογιάννης, όταν τον ρώτησα γιατί αποχώρησε από την πολιτική, μου είπε με την σοφία που τον διέκρινε: “Επειδή πιστεύω πως ο πολιτικός, όπως και ο ηθοποιός, πρέπει να φεύγει από το σανίδι όταν τον χειροκροτούν, και όχι όταν αρχίσουν να του σφυρίζουν”!

Αυτή την αρχή, δεν την πιστεύουν και δεν την εφαρμόζουν πολλοί, για διάφορους λόγους. Έτσι, έχουμε δει κατά καιρούς πολιτικούς, επαγγελματίες, ή καλλιτέχνες, να προσπαθούν να κρατηθούν πάνω στο “σανίδι”, έστω και τρικλίζοντας, χωρίς να αντιλαμβάνονται πόσο γελοιοποιούνται και αυτοεξευτελίζονται.

Η Χάρις Αλεξίου, αν πράγματι νοιώθει όπως μας δήλωσε προχθές, παύει να συγκαταλέγεται μεταξύ των καλλιτεχνών που πάνε κόντρα στον ίδιο τους τον εαυτό. Έχει, δηλαδή, η συγκεκριμένη κυρία, το “γνώθι σαυτόν”! Έχει πλήρη επίγνωση του εαυτού της, των ικανοτήτων και των δυνατοτήτων της.

Και, μη νομίζετε πως αυτό είναι κάτι πολύ απλό. Αντιθέτως, τελικά είναι πάρα πολύ δύσκολο, όπως αποδεικνύεται, να γνωρίζει κάποιος καλά τον ίδιο του τον εαυτό. Και να βρεί τη δύναμη, όταν πρέπει, να φρενάρει τις δραστηριότητές του, όση φόρα κι αν έχει αποκτήσει.