Μία από τις λαμπρότερες ημέρες τού έτους που πρέπει να γιορτάζει η ανθρωπότης είναι οι μέρες της Εαρινής Ισημερίας.(ίση μέρα ίση νύκτα). Εφέτος η Εαρινή ισημερία συμπίπτει με την υπερπανσέληνο του Μάρτη. Το ουράνιο αυτό φαινόμενο ονομάζεται «πανσέληνος των σκουληκιών» καθώς συμπίπτει με την επιστροφή των σκουληκιών, λόγω της ανόδου της θερμοκρασίας, αλλά και των πουλιών που τα τρώνε.
Η μεγάλη γιορτή των Ισημεριών ήταν σημείο αναφορά των πολιτισμένων κοινωνιών από τα πανάρχαια χρόνια. Αρχικά ο εορτασμός της Εαρινής Ισημερίας σχετιζόταν με την έλευση του νέου έτους. Ήταν η πρωτοχρονιά τους και την γιόρταζαν μεγαλοπρεπώς.
Την 21η Μαρτίου η μέρα νικάει τη νύχτα, το φως θριαμβεύει του σκότους, η ζωή νικάει το θάνατο. Η φύση, η μεγάλη μας μάνα αναγεννιέται, ανασταίνεται και μαζί της ανασταίνεται κι η ελπίδα.
Ο ήλιος (ο δημιουργός της επαναλαμβανόμενης παρέλασης των εποχών) κατά την διάρκεια της Άνοιξης βρίσκεται πάνω από τον Ισημερινό της γης και διανέμει ακριβοδίκαια τις ζωογόνες ακτίνες του και στα δύο ημισφαίρια. Μέρα και νύχτα ίσες. Οι αρχαίοι Έλληνες μύστες που μελετούσαν και γνώριζαν τις θείες λειτουργίες της φύσεως, αυτές τις μέρες τελούσαν επίσημες τελετές για την αποκάλυψη των θείων μυστικών που κρατάει φιλόστοργα κρυμμένα στα βάθη της η μάνα γη
Ο Πυθαγόρας και οι άλλοι Ιεροφάντες της Ελευσίνος γνώριζαν την κρυμμένη σημασία των ημερών αυτών και την μετέδιδαν μόνο σ’ όσους αγαπούσαν το φως του ήλιου.
Οι Ορφικοί γιόρταζαν κατά την Εαρινή Ισημερία τον θάνατο του Διόνυσου του Ζαγρέως και την εκ νέου γέννησήν της από την φύση του Ολυμπίου Διός. Ι
Ο Θείος Ορφέας αποκαλούσε την Εαρινή Ισημερία Θεία Νύμφη που κατέρχεται από τον ουρανό στην γη κάθε χρόνο για να εξαγνίσει τις ψυχές του Άδη .
Επί ενενήντα περίπου ημέρες (όλες οι ημέρες του Άνοιξης) κατέρχεται η ουράνια νύμφη και για των γυμνών ποδιών της ψαύει την γη σκορπώντας χρώματα και μύρα χωρίς να απομακρύνεται ποτέ από το άρμα του ηλίου. Εξασφαλίζοντας στην γη την πολύχρωμη και αρωματώδη περιβολή που η Θεά Δήμητρα επιμελείται, για να υποδεχτεί την Περσεφόνη από τα παλάτια του Πλούτωνα. Η Περσεφόνη αφήνει τα παλάτια του ΄Αδη και ανεβαίνει στου κόσμου το μπαλκόνι. Η Δήμητρα ανθοστρώνει την γη για να υποδεχτεί την λατρεμένη θυγατέρα κι όλη φύση συνεορτάζει με την Θεά ΔΉΜΗΤΡΑ
Αυτό το θαύμα του ηλίου και την συμμετοχή του στην αναγέννηση της φύσεως, γιόρταζαν σε όλες τις πολυθεϊστικές κοινωνίες, που για τους Αιγυπτίους ήταν ο Όσιρις, για τους Βαβυλωνίους ο Βάαλ, για τους Ινδούς ο Βράχμα, για τους Πέρσες ο Μίθρα, για τους Έλληνες ο Δίας, ή Απόλλων ή Φοίβος ή Διόνυσος.
Ανεξάρτητα όμως με το όνομά του, οι αρχαίοι καθιέρωσαν για τον ήλιο πολλές γιορτές. Παρά τις προσπάθειες ξεριζωμού της πατρώας μας παραδόσεως, από τα εξ Ανατολών δόγματα, η Εαρινή Ισημερία κρυμμένη πίσω από διάφορα ονόματα εορτάζεται παντού: σαν παγκόσμια ημέρα του πολίτη, σαν γιορτή της ποίησης, σαν γιορτή της μητέρας, σαν ημέρα κοσμολογίας ή σαν ΑΝΑΣΤΑΣΗ Σήμερα σε πολλούς Ιερούς τόπους της Ελλάδος, αλλά και άλλες πολυθεϊστικές θρησκείες , εορτάζουν φανερά πια, ψάλλοντες Ορφικούς και άλλους ύμνους, καθώς και με διάφορες ιεροπραξίες, την γιορτήν αυτή της «ΜΕΓΑΛΗΣ ΜΗΤΕΡΑΣ».
Κι εμείς ας υψώσουμε σήμερα τα μάτια κι ας ατενίσουμε το φως το αληθινό. Γυμνόποδες ας ακουμπήσουμε το χώμα, να αγγίξουμε την σάρκα της μάνας γης να θυμηθούμε ότι είμαστε δικά της παιδιά. Να της ζητήσουμε συγνώμη που την σκεπάσαμε με τσιμέντο, που κατατρυπήσαμε τα σπλάχνα της ,που διώξαμε τις Αμαδρυάδες νύμφες από τα καμένα δάση, τις Νηρηίδες από τις στερεμένες πηγές ,τις Ωκεανίδες από τις μολυσμένες θάλασσες. Και ενδεδυμένοι το φως ελληνικό ας αναφωνήσουμε:
ΧΡΟΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΜΑΝΑ ΓΑΙΑ
(*) Η κ. Ελένη Μανιωράκη – Ζωϊδάκη είναι δασκάλα, λογοτέχνις
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019