Δεύτερη ζωή δεν έχει…

Της Μαρίας Σκαμπαρδώνη

Σε άφησα να οδηγήσεις, ακόμα και αν έβλεπα πως δεν μπορούν ούτε τα πόδια σου να σε κρατήσουν. Ακόμα και αν γλίτωσες, ακόμα και αν δεν πλήρωσες το λάθος σου αυτό, εγώ πάλι δε με συγχωρώ.

Έπρεπε να σου έχω δώσει 10 ευρώ να πάρεις ένα ταξί, σάμπως και θα μου έλειπαν; Με πόσο μεγάλη απερισκεψία συμπεριφέρομαι μερικές φορές!

Το ξέρω, είσαι νέος και αισθάνεσαι άτρωτος. Δεν πιστεύεις τώρα που έχεις τη δύναμη της νιότης, πως σε λίγα λεπτά μπορείς να γίνεις μία ανάμνηση. Σε εξιτάρει η ταχύτητα, σε μαγεύει το γεγονός να αισθάνεσαι πως ο δρόμος είναι δικός σου.

Κάθεσαι στο τιμόνι του αυτοκινήτου ή της μηχανής και αισθάνεσαι άτρωτος, θέλεις να ορμήσεις και να κατακτήσεις τον κόσμο.

Όμως, στάσου και άκουσε. Θυμήσου αυτό που λέει ο Καρυωτάκης, «περίεργο πράγμα η ζωή. Σήμερα λες υπάρχω και σε λίγο όχι».

Να τη ζήσεις τη ζωή σου, να τη χαρείς. Όχι, δεν είναι μαγκιά να παίρνεις ένα τιμόνι στα χέρια σου και να βάζεις σε κίνδυνο τη ζωή σου αλλά και τη ζωή άλλων ανθρώπων. Και αν γλίτωσες, μη νομίζεις πως η ζωή θα σου χαριστεί και την επόμενη φορά. Ένα μάθημα σου έδωσε για να μην επαναλάβεις τα ίδια λάθη, μία ευκαιρία να διορθώσεις την απερισκεψία σου.

Αν είσαι κουρασμένος ή πιωμένος, μη οδηγήσεις. Κάντο για εμένα, που σε αγαπώ και θέλω σε αυτό τον κόσμο να μείνουν τα όμορφα μάτια σου ανοιχτά για πολλά χρόνια ακόμα. Φόρεσε τη ζώνη σου και να προσέχεις αυτό που σου γράφει το φανάρι.

Αν δεν μπορείς να οδηγήσεις, πάρε ένα ταξί ή κοιμήσου στο αμάξι. Είναι καλύτερα να έρθεις αργά στο σπίτι, παρά να μην έρθεις ποτέ. Πάρε με ένα τηλέφωνο, προτιμώ να ξυπνήσω μέσα στη νύχτα, παρά να χαθείς για ένα λάθος σε μία στιγμή. 

Τον ύπνο μου τον ξαναβρίσκω, εσένα όμως άμα σε χάσω, ποτέ…

Δεύτερη ζωή, όπως λέει και ο ποιητής, δεν έχει. Πρόσεχε…

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑ
Click to Hide Advanced Floating Content