Χειμερινό Ηλιοστάσιο (Κυριακή 22 Δεκεμβρίου) Η γέννηση των μονογενών υιών του θεού

Σε όλες τις   αρχαίες  θρησκείες  επιβλήθηκε ο πανηγυρικός εορτασμός του ήλιου κατά την αλλαγή των εποχών δηλαδή κατά τις ισημερίες (Εαρινή ισημερία 21 Μαρτίου, Φθινοπωρινή ισημερία 23 Σεπτεμβρίου) και τα ηλιοστάσια (22 Δεκεμβρίου, χειμερινό ηλιοστάσιο, 21 Ιουνίου θερινό Ηλιοστάσιο.

Κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου (χειμερινό ηλιοστάσιο) για τρεις ολόκληρες μέρες ο ήλιος δεν αλλάζει θέση  στο ουράνιο στερέωμα και την 24^η Δεκεμβρίου εμφανίζεται αναγεννημένος, κλέβοντας από την νύκτα το φως και χαρίζοντας το στην ημέρα. Τα Ηλιούγεννα λοιπόν γιόρταζαν  την 25^η Δεκεμβρίου οι πεφωτισμένοι μας πρόγονοι.

Κατά το χειμερινό Ηλιοστάσιο γεννήθηκαν  οι μονογενείς υιοί των Θεών, οι μεγάλοι δάσκαλοι της μυστηριακής γνώσης, οι οποίοι υπήρξαν ιδρυτές  όλων των αρχαίων θρησκειών.  Γέννηση τους όμως  δεν είναι η ανθρώπινή τους εμφάνιση, αλλά η αλληγορική εικόνα της πνευματικής τους αναγέννησης, αφού κατανικηθεί ο τιτανικός τους κόσμος.

Τις τελευταίες μέρες του Δεκέμβρη γεννήθηκαν   ο Όσιρις για τους Αιγυπτίους, ο Μίθρας για τους Πέρσες, ο Βράχμα για τους Ινδούς, ο Βάαλ για τους Βαβυλωνίους ,για τους Ετρούσκους ο  Έρκλε ,για τους Οι Σκανδιναυούς η  ηλιακή θεότητα Μπάλντερ.   και τόσοι άλλοι Μεσσίες) κι ο  Διόνυσος –Απόλλων για τους Έλληνες. Ο Διόνυσος   γεννήθηκε μέσα σε ένα σπήλαιο του Θεού Πανός. Τα ζώα που είχαν σαν χειμερινό τους καταφύγιο το σπήλαιο,   οδηγούμενα από ένστικτο, με την ανάσα τους ζέσταναν το βρέφος αιώνες πριν  κάνουν το ίδιο στο σπήλαιο της Βηθλεέμ.

Κατά τα Διονυσιακά μυστήρια ο Ζευς  ανακήρυξε τον Διόνυσον «υιόν του αγαπητό». Ο Διόνυσος δε, φαίνεται να λέει στους υπό μύησιν  «είμαι η ζωή και ο θάνατος».

Ο Ορφέας και άλλοι συνδέουν την γέννηση του Διόνυσου με την εμφάνισην ενός ιδιαίτερα λαμπρού αστέρα γι’ αυτό τον ονομάζουν «Αστροφαήν».

Η 25η Δεκεμβρίου σηματοδοτεί το τέλος του Τριέσπερου δηλαδή του βαθύτερου σκότους .Ο γνωστός μας Ήρωας της Μυθολογίας Ηρακλής έκανε τρεις μέρες και τρεις νύχτες για να συλληφθεί από τον Δία και την μητέρα του Αλκμήνη.Τα τρία μερόνυχτα του Τριέσπερου 21- 24 Δεκεμβρίου, το σκοτάδι είναι μεγαλύτερο του χρόνου. Γι’ αυτό ο Ηρακλής  ονομάζεται και Τριέσπερος Ηρακλής. Είναι μια θεότητα ηλιακή όπως και ο Φωτοδότης Απόλλων, ..Από τις 25 Δεκεμβρίου, που ξεκινά το μεγάλωμα της ημέρας γεννιέται ξανά η έννοια του Ανίκητου Ήλιου Απόλλωνος ή – SOL INVICTUS – κατά τους Ρωμαίους.

Βλέπουμε πόση μεγάλη σημασία έδιναν όλοι οι Λαοί του τότε γνωστού κόσμου στην έννοια του Φωτός.
Στην έννοια αυτή του ανίκητου φωτός ήρθε αργότερα και οριοθετήθηκε την ίδια μέρα η γέννηση του Χριστού από τον Χριστιανισμό τον 4ο αιώνα μετά χριστού από τον Πάπα Ιούλιο με τα γνωστά μας Χριστούγεννα…

Αρχέτυπες μνήμες  δημιουργούν στους  Έλληνες δυνατά συναισθήματα γι’ αυτές τις γιορτές γιατί τις αναγνωρίζουν δικές αφού είναι από χιλιετίες  καταγραμμένες στα κύτταρα τους .
 Καλά Ηλιούγεννα!

 

(*) Η κ. Ελένη Μανιωράκη – Ζωϊδάκη είναι δασκάλα, λογοτέχνις