31 Ιουλίου πάντα για μένα είναι μέγιστη γιορτή! Εορτάζει ο μεγάλος άγιος, ο Ιωσήφ ο από Αριμαθαίας!

Παραθέτουμε το κείμενο της ομιλίας αυτής που έχει ως εξής:

Ο Δεκαπενταύγουστος παραμονή και αφετηρία του έχει τη Μεγάλη
(αλλά ξεχασμένη) εορτή ενός μοναδικού  Αγίου , του Ιωσήφ του από
την Αριμαθαία.

Εκείνου που  αυτοβούλως και με τόλμη ανέλαβε το Ιερό Καθήκον  της Αποκαθήλωσης
και της Ταφής του Ιησού. Όταν ο Κύριος πάνω στον Ιερό Μαρτυρικό Του
Σταυρό είχε εγκαταλειφθεί από όλους, εκτός από την Μητέρα Του, τον
Ιωάννη και τον Ιάκωβο και όταν ακόμη και ο Πέτρος Τον  είχε «απαρνηθεί
τρεις» , αλλά και όταν ο Ίδιος ο Ιησούς αναφώνησε στον Πατέρα : “Θεέ μου, Θεέ μου ἱνα τί με ἐγκατέλειπες;” (Ματθ. 27.46, Μαρκ 15.34),ο Άγιος τοις Αγίοις, ο Ιωσήφ απο την Αριμαθαία  τότε, «τολμήσας  εισήλθε προς Πιλάτον και ητήσατο το σώμα του Ιησού»(Μάρκ. ιε΄ 42-47).

Μαζί του στο Ιερό Καθήκον της Αποκαθήλωσης και ο Άγιος Νικόδημος.

Ο Ιωσήφ,αφού στο Ιερατείο (όπως και ο Νικόδημος) μειοψήφησε κατά
της καταδίκης του Ιησού, στη συνέχεια εξετέλεσε το Μέγα Καθήκον.
Αποκαθήλωσε το νεκρό Σώμα του Κυρίου του. Αφαίρεσε τα καρφιά της
Απόλυτης Αμαρτίας και Αδικίας. Άλειψε με αρώματα και τύλιξε με την
Ιερά Συνδόνη τον γλυκήτατό του Ιησού και Του   «δώρισε» το Μνήμα Του,
όπου κανείς μέχρι τότε,με ανθρώπινη αμαρτία, δεν το είχε μολύνει.

Χωρίς τον Ιωσήφ τον Αριμαθαία (όπως τον λέμε) η Χριστιανοσύνη
σήμερα δεν θα είχε το Πρώτο Μνημείο σημείο Υπέρτατης Αγίας
Αναφοράς: τον Πανάγιο Τάφο! Που ταυτοχρόνως συμβολίζει και την
Ανάσταση. «Ουκ έστιν ώδε»! Κοίτα αυτός είναι ο τόπος «όπου έθηκαν
Αυτόν»!

Ο Μέγας αυτός Άγιος τιμάται από ελάχιστους. Ξεχασμένος στην
απόλυτη Αγιότητά του, ίσως να είναι ο μόνος  που δεν έχει ανάγκη
από θαύματα για να επιβεβαιώνει τη σχέση του με τον Ιησού.

Δεν τον αφορούν πανηγύρεις και εορτές για να τον δοξάζουμε ούτε και Ιεροί Ναοί για να τον θυμόμαστε. Εξ ού λόγου,άλλωστε, δεν υπάρχουν γνωστοί Ναοί στο όνομά του!

Και ίσως ξεχάστηκε ο Ιωσήφ ο από την Αριμαθαία από όλους μας, καθόσον

υπερβαίνει τα όρια της Αγιότητας.

Και τούτο διότι ο Ιωσήφ από την Αριμαθαία είναι ο μόνος που πήρε στην αγκαλιά του, νεκρό τον Κύριο.

Κανένας άλλος άνθρωπος επί Γης, κανένας άλλος Άγιος, παρά η
Παναγία που Τον κράτησε στα σπλάχνα της και ο Ιωσήφ που Τον  πήρε
νεκρό στην αγκαλιά του δεν έχουν τη σχέση αυτή με τον Ιησού Χριστό.
Ιδού λοιπόν γιατί η Εορτή του Ιωσήφ του Αριμαθαία με θεία πρόνοια, ίσως ακατάληπτη, συνδέεται με τον Δεκαπενταύγουστο που αφορά Εορτή της Παναγίας.

Πέραν αυτού, η προσφορά των Τιμίων Δώρων γίνεται με επίκληση στον
Ιωσήφ τον Αριμαθαία.  Αυτό το μνημόσυνο –αυτή η αναφορά λαμβάνει χώρα σε κάθε Θεία
Λειτουργία. Έτσι, χωρίς να το αντιλαμβάνονται οι πιστοί, ο Ιωσήφ ο Αριμαθαίας τιμάται σε κάθε Θεία Λειτουργία.

Άλλωστε, ακόμη παρά που ιστορικά δεν έχει επιλυθεί εάν ο Μυστικός Δείπνος έλαβε
χώρα σε οικία του Ιωσήφ του Αριμαθαία,προσωπικώς υποστηρίζω την εκδοχή αυτή.

Και τούτο διότι ο Ιωσήφ ως ευσχήμων Βουλευτής είχε όλες τις προδιαγραφές ώστε να υπάρξει η ασφαλής συνάντηση  του Ιησού με τους Μαθητές Του.

Δεν προκύπτει δε από τις Γραφές σε «ποιόν»  ζήτησε ο Ιησούς να απευθυνθούν οι Μαθητές Του για να εξασφαλισθεί η οικία όπου θα ελάμβανε χώρα ο Μυστικός Δείπνος.
Πάντως ο Ιωσήφ απο την Αριμαθαία ήταν προφανώς  ο μόνος που μπορούσε ο
Ιησούς να εμπιστευθεί, πολλώ δε μάλλον όταν του εμπιστεύθηκε την
Αποκαθήλωση και την Ταφή Του. Ο Μυστικός Δείπνος με την
Αποκαθήλωση και την Ταφή του Ιησού είναι η συνέχεια της αυτής
πράξης. Έτσι εκείνο το γεγονός, όπου ο Κύριος φρόντισε μέσω της
καθιέρωσης της Θείας Κοινωνίας να μην αποχωρισθεί ποτέ από εμάς,
αλλά να είμαστε πάντα ενωμένοι μαζί Του, εκείνο λοιπόν το γεγονός
δεν θα ελάμβανε χώρα χωρίς την ύπαρξη «ασφαλούς καταφυγίου».
Δεν γνωρίζω γιατί πιστεύω, χωρίς να διαθέτω θεολογική παιδεία ή επι τούτω έρευνα, ότι και αυτό , το «ασφαλές καταφύγιο» του Μυστικού Δείπνου,το εξασφάλισε ο Ιωσήφ απο την Αριμαθαία.

Το εξασφάλισε μαζί με τον Πανάγιο Τάφο του Ιησού. 

Από τον ασφαλή τόπο του Μυστικού Δείπνου στο καινό μνημείο που
ασφάλισε η Κουστωδία του Πιλάτου.

Όλα τούτα αφορούν μια συναφή ενότητα!

Δεν γνωρίζω,αλλά αυτή η σχέση «ιστορικής ενότητας» :

«μειοψηφία για μη καταδίκη του Ιησού στη Δίκη στο Μεγάλο Συνέδριο-Μυστικός Δείπνος-Αποκαθήλωση του Ιησου- Ταφή του Ιησού» , δεν μπορεί παρά να αφορούν μόνο στον Ιωσήφ τον από την  Αριμαθαία.

Και ενώ είχα καταλήξει στην προαναφερόμενη παραδοχή μου, ιδιαίτερη ήταν η χαρά

μου όταν διαπίστωσα την ίδια παραδοχή από την αφήγηση μιας λόγιας
του παρελθόντος αιώνα. Στο σημείο αυτό θέλω, να αναφερθώ στο
σύγγραμμα της Πηνελόπης Δέλτα, «η Ζωή του Χριστού» (εκδόσεις ΠΕΛΛΑ
ΑΛΜΩΠΙΑ σελ. 273), όπου αναφέρονται τα εξής:

«Οι μαθητές πήγαν στον Ιησού και τον ρώτησαν:
-Που θέλεις να σου ετοιμάσουμε να φας το Πάσχα;
Συνήθως, ο Ιούδας ήταν επιφορτισμένος να φροντίζει την τροφή και το
κατάλυμα αλλ’ αυτή τη φορά ο Ιησούς τον απέκλεισε από τη φροντίδα
αυτή, και, φωνάζοντας τον Πέτρο και τον Ιωάννη, τους είπε:
-Πηγαίνετε στη χώρα, και θα σας απαντήσει ένας άνθρωπος που θα
βαστά μια στάμνα με νερόˑ ακολουθήσετέ τον στο σπίτι όπου πηγαίνει,
και πείτε του οικοδεσπότη πως ο δάσκαλος λέγει, «Η ώρα μου
πλησιάζει, που είναι το κατάλυμμά μου, όπου με τους μαθητές μου θα
φάγω το Πάσχα;» Αυτός θα σας δείξει ένα μεγάλο δωμάτιο στο απάνω
πάτωμα, στρωμένο, έτοιμοˑ εκεί θα μας ετοιμάσετε.
Έφυγαν οι δύο μαθητές για την Ιερουσαλήμ, και όπως το είπε ο Ιησούς
και έγινεˑ βρήκαν τον άνθρωπο με τη στάμνα, το σπίτι, τον οικοδεσπότη,
το μεγάλο δωμάτιο στρωμένο, έτοιμο, στο απάνω πάτωμα, και εκεί
ετοίμασαν το πασχαλινό δείπνο.

Η παράδοση λέγει πως ο οικοδεσπότης αυτός ήταν ο Ιωσήφ από την
Αριμαθαία, πλούσιος και ενάρετος άνθρωπος, μέλος του Συνεδρίου, με
τιμή και υπόληψη μεγάλη».

Ας είναι πάντοτε μαζί μας ο Μεγάλος Αυτός Άγιος! Ο οικοδεσπότης του Μυστικού Δείπνου!

(*) Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά
Δικαστήρια της Ελλάδας  και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του
Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC – EU).