Πώς ένα επαναλαμβανόμενο γεγονός παύει να είναι τυχαίο

Έχοντας στο παρελθόν συνηθίσει άλλα κοινοβουλευτικά ήθη , από σαφώς καλύτερη σύνθεση και ποιότητα βουλή , τόσο σε πρόσωπα όσο και πρακτικές , σίγουρα  μας κάνει αρνητική εντύπωση η συμπεριφορά  μερικών βουλευτών , μέσα ή έξω από τo Kοινοβούλιο.

Παίρνουμε αφορμή για αυτή τη συζήτηση από τις -παπαδιες – της κυρίας Αυλωνίτη , όχι βέβαια οι ρακές που πίνουμε στην Κρήτη ,  αλλά τις αισχρες κουβέντες που ξέφυγαν από το στόμα της, απευθυνόμενη στον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.

Σίγουρα αυτές οι λέξεις δεν έφυγαν τυχαία από το στόμα της , αλλά εκφράζουν σε μεγάλο ποσοστό την επικρατουσα άποψη μέσα στο ΣΥΡΙΖΑ , συκοφάντησης και ευτελισμού των αντιπάλων , άσχετα από την προσπάθειά μαζέματος οι εντυπώσεις έμειναν.

Θα προσπαθήσουμε με παράθεση δηλώσεων και περιστατικών να αιτιολογήσουμε τη σκέψη μας.

Πριν από μερικά χρόνια ο Βαγγέλης Διαμαντόπουλος από το βήμα της Βουλής επανέφερε εμφυλιοπολεμικό κλίμα , μιλώντας για ραντεβού στα γουναραδικα , χωρίς να υπάρχει επαναφορά στην τάξη.

Οι αναφορές του Μάκη Μπαλαουρα ότι η 17 Ν λειτουργούσε υπέρ των συμφερόντων του ανθρώπου , άλλο ένα δείγμα.

Σε πιο υψηλό επίπεδο και από θεσμική θέση , ως αντιπρόεδρος της Βουλής η Τασία Χριστοδουλοπούλου , με ανοικτά μικρόφωνα , ανέφερε στον βουλευτή Βορίδη , σιγά φοβηθηκαμε τώρα , σε άλλη περίπτωση έστειλε στο διαλα , όπως είπε , τον πρώην υπουργό Αθανασίου.

Παύλος Πολακης. Αυτός που δίνει το ρυθμο και λειτουργεί σαν his master voice , φωνή του κυρίου του , η χρησιμοποίηση πεζοδρομιακων εκφράσεων. Χαρακτηρίζει τον Γεωργιάδη τηλεβιβλιοπωλη , ασχολείται με το μούσι του Μητσοτάκη , σχολιάζει τα δωδεκάποντα τακούνια  της Μανωλίδου ,  όμως δεν ξέφυγε της καταδίκης για συκοφαντική δυσφήμιση.

Συζητάμε για μια πρακτική η οποία χρησιμοποιόταν ήδη και πριν ο Σύριζα γίνει κυβέρνηση, όταν χαρακτήριζε τους αντιπάλους  , Γερμανοτσολιάδες , Μερκελιστες, νενεκους και προδότες.

Αυτή η απόδοση χαρακτηρισμών και επιθέτων ,  δείχνει ένα σχέδιο αποδόμησης των αντιπάλων  , όπως η χρησιμοποίηση υποκοριστικων και άλλων εξυπναδων , με μακρύτερο στόχο τον ευτελισμό των αντιπάλων.

Βέβαια αυτό αποτελεί μια πάγια τακτική των αριστερών και άλλων λαϊκιστών, όταν υπάρχει έλλειψη επιχειρημάτων , να καταφεύγουν σε χαρακτηρισμούς αντιπάλων , μην μπορώντας να ανταπεξέλθουν με επιχειρήματα.

Η πτώση λοιπόν επίπεδου του πολιτικού λόγου , καθώς το γύρισμα της κεφαλής προς την άλλη πλευρά , σφυρίζοντας αδιάφορα  , όταν εκφέρονται τέτοιες χυδαίες εκφράσεις , δεν βαραίνουν μόνο αυτούς που τις εκφέρουν, αλλά και αυτούς που συνηγορούν η τους προτρέπουν.

Περισσότερο από όλους βαρύνεται ο ίδιος ο πρωθυπουργός , που έχει επιτρέψει αυτή την πτώση του επιπέδου του πολιτικού διαλόγου και τη δημιουργία πολωτικου κλίματος.

Σε αυτόν  χρεώνεται η ευθύνη , αυτός είναι που θα κριθεί τελικά με αυστηρότητα .