Διαχρονικά στην Ελλάδα οι τράπεζες είχαν σημαντικό ρόλο στην οικονομική ζωή της χώρας , συνήθως με τρόπο που ενδιαφερόταν για τα κέρδη τους , όχι απαραίτητα για το καλό της οικονομίας.
Αν δούμε τη συμπεριφορά των τραπεζών , αρκετά χρόνια πριν την κρίση , θα βγάλουμε κρίσιμα και χρήσιμα συμπεράσματα.
Οι Ελληνικές τράπεζες εκμεταλλευόμενες την άγνοια , την ελλειπή παιδεία ως προς τη λειτουργία της αγοράς, όπως και την καταναλωτική μανία του πελάτη τους χρησιμοποίησαν όλα τα μέσα , με σκοπό να αποκομίσουν κέρδη.
Ξεκινώντας από την περίοδο της μεγάλης τρέλας των Ελλήνων για το χρηματιστήριο, είχαν βασική επιρροή και συμμετοχή , στην κλοπή εισοδήματος και περιουσιών , από τον απαίδευτο στα χρηματοοικονομικά Έλληνα.
Συμμετείχαν σε όλες τις αυξήσεις κεφαλαίων των εισηγμένων εταιριών , έκαναν εγγραφές για τις νέες , είχαν δικές τους εταιρίες , η είχαν συμμετοχή και τον έλεγχο σε άλλες , βρίσκονταν στην καρδιά της δραστηριότητας που αφορούσε το χρηματιστήριο.
Ο ρόλος τους ήταν ακόμα πιο έντονος , όταν δημιουργούσαν κλίμα για ένα προιόν , η μετοχή στον πελάτη τους , μεγαλοποιουσαν ειδήσεις , απέκρυπταν άλλες , πρότειναν μετοχές , κάποια στελέχη ενεργούσαν με δόλο και προσωπικό συμφέρον.
Όμως η βασικότερη ευθύνη τους , ήταν η επιρροή απλών μικρό επενδυτών για συμμετοχή στο πάρτυ , χωρίς καμία επισήμανση για τους κινδύνους που είχε αυτή η συμμετοχή τους.
Δεν τους διάβασαν ποτέ ούτε τους είπαν τα μικρά γράμματα.
Το μοναδικό ενδιαφέρον εστιαζόταν ,στην αύξηση κερδών , στο ποσοστό που αποκομουσε η τράπεζα από κάθε συναλλαγή.
Δεν προειδοποιήθηκε ποτέ ο λαός για τους κινδύνους που είχε αυτή η επένδυση , ότι υπήρχε περίπτωση για απώλεια περιουσίας.
Με αυτές τις συνθήκες πολύς κόσμος παρασύρθηκε , έτσι χάθηκαν πολλά χρήματα από την αγορά , πήγαν στα χέρια λίγων και συντελέστηκε μια μεγάλη κλοπή με νομότυπο τρόπο.
Έτσι η μεσαία τάξη έχασε με δύο τρόπους είτε χάνοντας χρήματα και περιουσία που είχαν ρευστοποιήσει για να παίξουν , η αφού είχαν δανειστεί από τις τράπεζες και δεν είχαν τρόπο να αποπληρώσουν.
Οι τράπεζες λοιπόν έπαιξαν καταλυτικό ρόλο στο έγκλημα του χρηματιστηρίου , καθώς λειτούργησαν κερδοσκοπικά , χωρίς μακρόπνοο σχεδιασμό, τελικά έδωσαν δυνατό χτύπημα στην οικονομία , που πέρασε αρκετός καιρός για να ξεπεραστεί.
Η συμμετοχή των τραπεζών στο σκάνδαλο του χρηματιστηρίου , δεν τις εμπόδισε να συνεχίσουν το θεάρεστο έργο τους και στην περίοδο που είχαμε αλλαγή νομίσματος , από δραχμή σε ευρώ.
Ενώ η συμμετοχή της χώρας στον σκληρό πυρήνα της Ευρώπης , με ένα ισχυρό νόμισμα , χωρίς πληθωρισμό , προσέφερε σταθερότητα , χαλαρή νομισματική πολιτική με χαμηλα επιτόκια είχαμε τα αντίθετα αποτελέσματα.
Το τραπεζικό σύστημα γιατί για σύστημα επρόκειτο είχε άλλες σκέψεις. Έβαλαν λοιπόν σε λειτουργία ένα άλλο σχέδιο που προέβλεπε τη μεγάλη αύξηση του δανεισμού για το μέσο νοικοκυριό.
Τα Ελληνικά νοικοκυριά σε σχέση με τον ευρωπαϊκό μέσο όρο βρισκόταν κάτω από το μισό και είχαν πολλά περιθώρια για κέρδος.
Έτσι , με αυτό το σκεπτικό , αντί να βοηθήσουν την εθνική οικονομία , χρησιμοποίησαν τα όπλα που είχαν με σκοπό το κέρδος , όχι για την ανάπτυξη η τη στήριξη επιχειρήσεων που θα έφερναν θέσεις εργασίας , αλλά χρηματοδότησαν μια πλασματική ευμάρεια.
Έδωσαν τη ρευστότητα που τους παρείχε η Ευρωπαϊκή τράπεζα με πολύ φτηνό χρήμα , με λάθος τρόπο.
Σε μια χώρα και ένα λαό χωρίς παιδεία και χωρίς γνώση της λειτουργίας της ελεύθερης αγοράς καθημερινώς τον βομβάρδιζαν με κάθε είδους δάνειο. Καταναλωτικά δάνεια για διακοπές , για Χριστούγεννα , Πάσχα , πιστωτικές κάρτες που χορηγούνταν ακόμα και τηλεφωνικά χωρίς καμία εγγύηση.
Οι διαφημίσεις σε όλα τα μέσα , η καθημερινή εξοικείωση του καταναλωτή με τραπεζικά προϊόντα , ήταν μια πρακτική που περνούσε στο υποσυνείδητο του κόσμου , ο οποίος δεν μπορούσε να κατανοήσει ότι όλα αυτά που του προσφέρονταν είχαν κρυφούς κινδύνους.
Κανένας δεν ανέφερε το τεράστιο επιτόκιο των πιστωτικών καρτών
,που χρέωναν από 22 % έως 30% , καθώς με αυτή τη χρέωση ένα πιστωτικό προϊόν είναι αδύνατο να αποπληρωθεί.
Την ίδια ώρα που οι καταθέσεις των πολιτών είχαν σχεδόν μηδενική απόδοση, τα χρήματα βρίσκονταν για φύλαξη όχι για επένδυση , σε αντίθεση με τις επιχειρήσεις οι οποίες θα χρησιμοποιούσαν το δανεισμό για ανάπτυξη δεν είχαν πρόσβαση στο τραπεζικό σύστημα .
Με αυτό τον τρόπο οι Ελληνικές επιχειρήσεις δεν ήταν ανταγωνιστικές με τις αντίστοιχες Ευρωπαϊκές οι οποίες είχαν άφθονο και φθηνό δανεισμό με πολύ χαμηλό επιτόκιο.
Όταν μια επιχείρηση δεν μπορεί να ακολουθήσει την εποχή της μένει στάσιμη , δεν μπορεί να σκεφτεί το μέλλον, απλώς κάνει διαχείριση του χρόνου , μένει πίσω , φυτοζωει και τελικά κλείνει.
Περίπου αυτά συνέβησαν την περίοδο που προηγήθηκε της κρίσης , με χρέωση του μέσου νοικοκυριού τα τελευταία χρόνια με δάνεια , κάρτες και στεγαστικά με υπερτιμημένα και υπερεκτιμημενα ακίνητα. Όλα αυτά συνέβαλλαν στην ψεύτικη και στρεβλή ανάπτυξη με τα γνωστά αποτελέσματα.
Με αυτό τον τρόπο φτάνουμε στην περίοδο των μνημονίων , με ένα λαό καταχρεωμενο, εξουθενωμένο και κουρασμένο λαό.
Οι τράπεζες που στο παρελθόν έδιναν δάνεια αφειδως, χωρίς εγγυήσεις , απαιτούν να ξεπληρωθουν από μια οικονομία που βρίσκεται σε ύπνωση , σε μόνιμη χειμερία νάρκη , με πολύ αμφίβολη ανάκαμψη.
Πόσο εύκολο είναι να έχουμε αποπληρωμή, όταν στο διάστημα της κρίσης τουλάχιστον 100000 επιχειρήσεις έχουν βάλει λουκέτο , όντας καταχρεωμενοι , όταν οι έμμεσοι και άμεσοι φόροι έχουν τριπλασιαστεί , όταν το κόστος ζωής έχει εκτοξευθεί σε δυσθεώρητα ύψη.
Οι τράπεζες αυτά τα χρόνια έχουν κάνει τουλάχιστον τρεις ανακεφαλοποιησεις , έχουν δεχθεί πάνω από 100 δις κρατική στήριξη , με την προϋπόθεση ότι θα στηρίξουν την οικονομία , θα χρηματοδοτήσουν την ασθμαινουσα αγορά , να σταθούν δίπλα στον πολίτη και την επιχείρηση , βοηθώντας την ανάκαμψη της οικονομίας.
Αντίθετα όμως συνεχίζουν περιοριστική πολιτική , ακόμα και σε επιχειρήσεις χωρίς δανεισμό και χωρίς επισφαλειες.
Φανταστείτε όμως πόσο δύσκολα λειτουργεί μια επιχείρηση , σε μια τέτοια οικονομική συγκυρία , είναι υποχρεωμένες να συντηρούν τις μικρές μεσαίες ή μεγάλες επιχειρήσεις χωρίς συμμαχίες παρά μόνο με δυσκολίες και υποχρεώσεις.
Αυτό όμως πού δεν έχουν αντιληφθεί οι τράπεζες ότι με αυτή τους την πολιτική θα στερέψουν από πελάτες , καθώς νοικοκυριά και επιχειρηματίες δεν μπορούν να ανταποκριθούν πλέον στα βάρη.
Όπως γεννάει μεγάλες απορίες ή πώληση δανείων στα funds σε εξευτελιστικές τιμές , χωρίς να απευθύνονται στους άμεσα ενδιαφερόμενους. Ενώ σε μεγάλο ποσοστό έχουν καρπωθεί τεράστια κέρδη από τα παλιά δάνεια , δεν έχουν σκεφτεί την προσαρμογή στην πραγματικότητα , δίνοντας αληθινές και βιώσιμες λύσεις κάνοντας ανακύκλωση των δυσκολιών,
χωρίς τελειωτική λύση.
Είναι λοιπόν λογικό ότι η απραξία τους , ή λάθος διαχείριση της ρευστότητας έχουν συμβάλει στην ύφεση και τη στασιμότητα , κάνοντας ανακύκλωση του προβλήματος και μεταθέτοντας τις δυσκολίες για αργότερα , με αμφίβολα αποτελέσματα , συνεχίζοντας την ομηρία του λαού, κάνοντας τη χώρα να μαραζώνει χωρίς ελπίδα.
Ακριβώς αυτά συμβάλλουν στην παραμονή κλίματος αστάθειας , ύφεσης , στασιμότητας που τελικά γίνεται μια κανονικότητα που όλοι συνηθίζουμε.
Για να αποτραπεί αυτή η κατεύθυνση υπάρχει μια προϋπόθεση , να γίνει κτήμα σε όλους ότι χρειάζεται διαφορετικός τρόπος σκέψης και αλλαγή πορείας.
Πορεία που θα χαράσσεται και που η πολιτική και οι πολιτικοί θα έχουν ένα κοινό στόχο . Να λειτουργούν υπέρ των συμφερόντων του λαού και όχι των τραπεζών. Γιατί και ο λαός έχει τα όρια του.
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019