Ξεκιναμε αυτο το κείμενο αφου ενημερωσουμε για την προσφορά απο την πλευρά του Μποδοσάκειου ιδρύματος στα σχολεία της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης στη Μαγνησία εξοπλισμου για εργαστηρια φυσικης , με σκοπό την καλύτερη λειτουργία των εργαστηρίων.
Όλως παραδοξως η τοπική ΕΛΜΕ αφού συνεδρίασε δεν έκανε δεκτή αυτή την δωρεά με το εξής σκεπτικό:
“Η απόρριψη της χορηγίας για το βασικό εξοπλισμό των εργαστηρίων από το ίδρυμα Μποδοσάκη γίνεται ενάντια στην προσπάθεια εμπορευματοποίησης της παιδείας , θεωρώντας ότι η παιδεία είναι αποκλειστική ευθύνη του κράτους , όπως και η σωστή λειτουργία των σχολείων είναι υποχρέωση του.
Κάλεσε επίσης τους διευθυντές των σχολείων να μην δεχτούν τη δωρεά , ενώ για όσους την αποδέχτηκαν να την ακυρώσουν”.
Αυτές περίπου οι αιτιάσεις και προτροπές σε τοπικό επίπεδο αλλά και η ομοσπονδία, ΟΛΜΕ , που εκφράζει το σύνολο της χώρας για τους εκπαιδευτικούς της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης συνηγόρησε στην απόφαση της τοπικής ΕΛΜΕ , λέγοντας ότι είναι αντίθετη στις χορηγίες , κάλεσε το υπουργείο να ανταποκριθεί στο ρόλο του , ενώ κάλεσε όλους τους εκπαιδευτικούς , μαθητές , γονείς , να εναντιωθούν σε αυτά τα φαινόμενα.
Από την άλλη πλευρά το ίδρυμα Μποδοσάκη σε ανακοίνωση του αναφέρει , περισσότερο με έκπληξη , ότι θέση του ιδρύματος και στρατηγικος πυλώνας ενασχόλησης του , αποτελεί η παιδεία που υπήρξε επιθυμία και παρακαταθήκη του ιδρυτή του.
Αναφέρει επίσης τις ενέργειες που έγιναν για καταγραφή των αναγκών στο βασικό εξοπλισμό των εργαστηρίων ΕΚΦΕ , στα σχολεία της δευτεροβάθμιας, ενώ αρκετά από τα κέντρα έχουν ανταποκριθεί θετικά στην πρόσκληση του ιδρύματος, αναδεικνύοντας τη χρησιμότητα του εξοπλισμού , όπως σωλήνες , καμινέτο, μικροσκόπια , που επιτρέπουν τη διενέργεια βασικών πειραμάτων.
Ξεκαθαρίζει επίσης , ότι από το σύνολο του προϋπολογισμού του ιδρύματος , ποσοστό 50% σε ετήσια βάση , είναι προς ενίσχυση της παιδείας.
Αυτό που γίνεται όμως περισσότερο ξεκάθαρο είναι η επισήμανση , ότι δεν έχουμε χορηγίες , αλλά δωρεές , ενώ σκοπός του ιδρύματος δεν είναι η εμπορική ή άλλη αναγνώριση, αλλά η επιτέλεση του κοινωνικού του έργου.
Είναι λοιπόν οφθαλμοφανές ότι οι λεγόμενοι ιδεολόγοι, με τις αμέτρητες ιδεοληψιες τους , αδυνατούν να ξεχωρίσουν τη διαφορά από τη χορηγία με τη δωρεά, όπως επίσης την εμπορευματοποίηση με το ενδιαφέρον για αναβάθμιση της παιδείας.
Σίγουρα οι δικαιολογίες ακούγονται σαν προφάσεις εν αμαρτίες , όταν απορρίπτουν τέτοιες προτάσεις , απομακρύνοντας οποιονδήποτε θέλει να ασχοληθεί ή να βοηθήσει τον πολύπαθο χώρο της Παιδείας.
Δείχνει ανθρώπους με στενά μυαλά , που λειτουργούν μόνο στα δικά τους πλαίσια , που δεν λειτουργούν με γνώμονα το κοινό καλό , αλλά το προσωπικό και συντεχνιακό τους συμφέρον, ενώ καταπολεμούν και εναντιώνονται ότι είναι ξένο προς τη δικιά τους ιδεολογία.
Γεννιούνται πολλά ερωτηματικά , για το κατά πόσο άνθρωποι με αυτές τις λογικές, έχουν την καθαρή ματιά και σκέψη για το πώς αντιλαμβάνονται τα πράγματα και αν αυτή η στενομυαλια τους επιτρέπει να ασκήσουν το λειτούργημα τους χωρίς αγκυλώσεις.
Είναι σίγουρα άδικο οι αστοχίες και οι ιδεοληψιες να χαρακτηρίζουν ένα ολόκληρο κλάδο , από τις παραλείψεις ή τις πρακτικές της συλλογικής του ηγεσίας , όμως και η αδιαφορία ή αποδοχή αυτών των σκέψεων , γεννά συνενόχους.
Όταν η ομοσπονδία τηρεί σιγήν ιχθύος στα τεκταινόμενα στην παιδεία , όταν τα κακώς κείμενα παραμένουν στο χώρο για πολλές δεκαετίες , τα συλλογικά όργανα σφυρίζουν αδιάφορα.
Όπως αδιάφορα σφυρίζει στο χρόνιο πρόβλημα της παραπαιδειας , μοναδικό στο δυτικό κόσμο , η ύπαρξη ανάγκης για εξωσχολική ενισχυτική διδασκαλία.
Ένα φαινόμενο που για τόσα χρόνια ταλανίζει την ελληνική οικογένεια , δημιουργώντας πραγματικά ταξικό πρόβλημα , όταν δίνεται η δυνατότητα μονάχα στους έχοντες να ακολουθήσουν αυτό το δυσβάσταχτο και περιττό έξοδο , δημιουργώντας παράλληλα συνθήκες αθέμιτου ανταγωνισμού σε σχέση με τους μαθητές που δεν έχουν τη δυνατότητα να πληρώσουν αυτές τις δραστηριότητες , δημιουργώντας συνθήκες ανισότητας που είναι ενάντια στο Σύνταγμα και στο δημοκρατικό πολίτευμα.
Όπως με τις επιλεκτικές αντιδράσεις και το υποκριτικό ενδιαφέρον , αδιαφορεί για άλλα θέματα που συμβαίνουν στο χώρο της Παιδείας και θα έπρεπε να είναι στα πλαίσια των δικών της ενδιαφερόντων.
Παράδειγμα δεν ασχολείται αν τα σχολεία και τα πανεπιστήμια είναι χώροι διακίνησης ναρκωτικών , ούτε την απασχολεί η ανομία και η βία , εκτός και αν στοχοποιειται κάποιος από τον ιδεολογικό της χώρο.
Δεν θα ενοχληθούν από επιθέσεις σε καθηγητές , η φοιτητές από γκρουποσκολα που λυμαίνονται τους χώρους της εκπαίδευσης.
Βέβαια με τη λογική ότι όλα πρέπει να τα περιμένουμε από το κράτος και ότι η παιδεία είναι υποχρέωση του , έτσι και η υγεία είναι δικαίωμα του πολίτη δεν θα έπρεπε να έχουμε το Ωνάσσειο ίδρυμα , γιατί είναι ιδιωτικό , ούτε θα έπρεπε να γινόταν δωρεές στο ΕΚΑΒ με καινούργια ασθενοφόρα , ούτε οι δωρεές σε φαρμακευτικό και ιατρικό εξοπλισμό από μεγάλα φιλανθρωπικά ιδρύματα.
Καθώς επίσης με αυτον τον τρόπο σκέψης, η πολιτεία δεν θα έπρεπε να έχει δεχθεί το πέρασμα στα χέρια της του ιδρύματος Σ . Νιάρχος και τις δωρεές που το ακολουθούν.
Είναι καιρός όπως και σε άλλους τομείς , αλλά συγκεκριμένα στην παιδεία να επικρατήσει ένας καινούργιος άνεμος , ενώ οι άνθρωποι που κρατούν στα χέρια τους την τύχη της , να μην έχουν ιδεοληψίες, να έχουν ανοικτούς ορίζοντες για να μπορούν να καταλάβουν τη διαφορά μεταξύ δωρεάς και εμπορευματοποίησης.
Η εμμονή πως οτιδήποτε προέρχεται από τον ιδιωτικό τομέα είναι κατακριτέο και αντιμετωπίζεται με επιφύλαξη , οδηγεί σε λάθος δρόμους , συμβάλλοντας με τον τρόπο αυτό στη συνέχιση παραγωγής απαιδευτων και μετρίων , η οποία παραγωγή τελικά μπορεί να είναι και επιθυμία κάποιων για καλύτερο ελέγχο της μάζας, αδιαφορώντας για το κοινό καλό.
Το οποίο κοινό καλό θα πρέπει να είναι ο οδηγός για καθένα που αναλαμβάνει θέση ευθύνης , όχι το στενά συντεχνιακό ή κομματικό συμφέρον , αλλά το ανοικτό μυαλό που θα προσφέρει στο σύνολο της κοινωνίας.
Διαφορετικά ας ποινικοποιησουμε οτιδήποτε προέρχεται από τον ιδιωτικό τομέα και ας γίνουμε επίσημα μια Νέα Σοβιετία.
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019