Του Δημ. Κων. Σαρρή (πρ. ΓΓΑ, Υφυπουργού – Νομάρχη Ηρακλείου)
Ο Εσωτερικός Διχασμός Βενιζελικών –Βασιλοφρόνων και η επάνοδοςτου Βασιλιά Κωνσταντίνου, που προκάλεσε την μεταστροφή της στάσης Γάλλων και Ιταλών υπέρ τηςΤουρκίας, θεωρείται για τους πολ-λούς ιστορούντες, το κύριο αίτιο της Μικρασιατικής Καταστριφής.Όμως ελάχιστοι γνωρίζουν ότι το βασικότερο αίτιο της καταστροφής, όπως θα δούμε παρακάτω, υπήρξε η γενναία στήριξητου καθεστώτος Κεμάλ από το επαναστατικό Ρωσικό καθεστώς του Λέ-νιν, σε συνδυασμό με την εναγώνια προσπάθεια των Συμμάχων της ΑΝΤΑΝΤ, να τον αποσπάσουν από την«αγκαλιά>των Μπορσεβίκων των Νι-κητών της Οκτωβριανής Επανάστα-σης, για λόγους γεωπολιτικούς και του ελέγχου των πετρελαίων της ΜΟΣΟΥΛΗΣ, Εγκατέλειψαν τον Βενιζέλο και την Ελλάδα στην πιο δύσκολη της στιγμή.,Στην <<ζυγαριά>>των συμφερόντων των Δυτικών βάρυνε η αναδυόμενη απειλή του Κομμουνιστικού κίνδύνου….
Είναι γεγονός βέβαια, ότι με τηΣυνθήκη της Άγκυρας ή ΣυνθήκηΦραγκλέν Μπουϊγιόν (20/10/1921),οι Γάλλοι παραβιάζοντας προηγούμενες Συνθήκες των μελών της ΑΝΤΑΝΤ προχώρησαν σε υπογραφή Συνθήκης με μη νόμιμη Κυβέρνηση.Ανάμεσα στους όρους αυτής τηςΣυνθήκης, ήταν η εκκένωση της Κι-λικίας από τα Γαλλικά στρατεύματακαι η παράδοση μεγάλης ποσότηταςοπλισμού του στρατού της Γαλλίαςπου βρισκόταν εκεί στους Τούρκους,αν και οι Γάλλοι γνώριζαν ότι αυτά θα χρησιμοποιούνταν εναντίον τωνΕλλήνων..Οι Βρετανοί κράτησαν σαφώς καλύτερη στάση, ιδιαίτερα λόγω του φιλέλληνα Υπουργού λόρδου Κόρζον (Curson) ο οποίος σχεδόνπάντα, υπερασπιζόταν τις θέσεις της χώρας μας
Ο φιλέλληνας Γάλλος πρωθυ-πουργός Κλεμανσό υποσχόμενος δι-πλωματική βοήθεια στη χώρα μαςστα ζητήματα της Μικράς Ασίας και της Θράκης, ζήτησε από τον Ελευ-θέριο Βενιζέλο να στείλει η Ελλάδα ένα Σώμα Στρατού στην εκστρατεία στημ ΚΡΙΜΑΙΑ.Ο Βενιζέλος δέχτηκε αν και έβλεπεότι η συγκεκριμένη επιχείρηση ήτανιδιαίτερα επικίνδυνη. Η εκστρατείαδεν ήταν καλά οργανωμένη, συμμετείχαν σ’ αυτή πολύ λιγότερες δυνάμεις απ’ ό,τι πιστευόταν αρχικά (12 γαλλικά τάγματα, αμφίβολης μαχητικής ικανότητας, ένα ρουμανικό σύνταγμα και δύο ελληνικές μεραρ-χίες). Το ελληνικό εκστρατευτικό σώμα, με 23.551 άνδρες, υπό τονΕλληνοβαυαρό Στρατηγό, Νίδερ,έφτασε στην Οδησσό στις 21 Ια-νουαρίου 1919.Είναι γνωστή η αποτυχία της εκστρατείας αυτής και η επικράτησητων μπολσεβίκων. Στα τέλη Απριλίου1919 αποχώρησε από την Κριμαία ηελληνική δύναμη, η οποία πολέμησε με μεγάλη γενναιότητα και είχε -σοβαρές απώλειες: 398 νεκρούς και 657 τραυματίες.Το κακό όμως για τη χώρα μαςδεν σταμάτησε εκεί. Το νέο Σοβιετικόκαθεστώς, λόγω της ελληνικής εναντίον του εκστρατείας, συμμάχησε κατά της Δύσης με τους Τούρκουςεθνικιστές οι οποίοι πολεμούσανεναντίον της δυτικής κυριαρχίαςαλλά και της Οθωμανικής (σουλτανι-κής κυβέρνησης) που είχε συνθηκο-λογήσει με τους Δυτικούς Συμμά-χους. Οι διπλωματικές σχέσειςμεταξύ μπολσεβίκων και Τούρκωνεθνικιστών (κεμαλικών) ξεκίνησαντον Αύγουστο του 1920. Στις 19 Νο-εμβρίου 1920, με τη Συνθήκη τουAlexandropol, οι δυο πλευρές μοίρα-ζαν την Αρμενία και αποκτούσανκοινά σύνορα.Να υπενθυμίσουμε ότι τον Ιούλιοτου 1920, είχε υπογραφεί η Συνθήκη των Σεβρών, με την οποία γεννιόταν η Ελλάδα “των δύο ηπείρωνκαι των πέντε θαλασσών”, ενώ την1η Νοεμβρίου 1920, ο Βενιζέλος ητ-τήθηκε στις εκλογές που ο ίδιος προ-κάλεσε και τον Δεκέμβριο του ίδιουχρόνου, μετά από δημοψήφισμα,επέστρεψε στην Ελλάδα, ο βασιλιάςΚωνσταντίνος. Η εξέλιξη αυτή δυσαρέστησε τους Συμμάχους που άλλαξαν στάση απέναντι στη χώρα μαςμε τις γνωστές τραγικές συνέπειες.Ο κυριότερος όμως λόγος, όπωςτονίσαμε παραπάνω, ήταν το γεγο-νός ότι προσπαθούσαν να αποσπάσουν τον Κέμάλ από την επιρροή του Λένιν.Από τα τέλη Ιουλίου 1920, είχεαρχίσει η αποστολή όπλων και χρυσού σε πολύ μεγάλες ποσότητες απότους Σοβιετικούς προς τον Κεμάλ.Πρώτη αποστολή, όπως γράφει ο αείμνηστος Νεοκλής Σαρρής, έγινε με τον Χαλίλ Πασά που μετέφερε στους κεμαλικούς χρυσό αξίας100.000 οθωμανικών λιρών. Τον Σεπτέμβριο του ίδιου έτους, ο Γιου-σούφ Κεμάλ (Τεγκισρέκ) παρέδωσε στον Κεμάλ 1.000.000 χρυσά ρού-βλια. Στις 16 Μαρτίου 1921, στη Μόσχα, υπογράφτηκε ανάμεσα στη Μεγάλη Εθνοσυνέλευση της Τουρκίας και τη Ρωσική Σοβιετική Ομο-σπονδιακή Σοσιαλιστική Δημοκρατία η λεγόμενη Συνθήκη της Μόσχας Συνθήκη Αδελφοσύνης.Επικεφαλής ήταν ο Βλαντιμίρ Λέ-νιν και επικεφαλής της ΜεγάληςΕθνοσυνέλευσης της Τουρκίας ήτανο Κεμάλ Ατατούρκ. Να σημειώσουμεότι ούτε η ΕΣΣΔ είχε ιδρυθεί τότε(αυτό έγινε το 1922) ενώ η διεθνώςαναγνωρισμένη τουρκική κυβέρ-νηση εκείνη την εποχή ήταν αυτή του σουλτάνου Μεχμέτ VI (6ου), οοποίος είχε υπογράψει τη Συνθήκη των Σεβρών, που είχε αποκηρύξει οΚεμάλ. Φυσικά, η επίσημη τουρκικήκυβέρνηση(του Σουλτάνου) δεν κλήθηκε στη Μόσχα.Σύμφωνα με τη Συνθήκη της Μόσχας, η Τουρκία παραχώρησε στη Γεωργία το Βατούμ και την περιοχή βόρεια του χωριού Σαρπ (Sarp) ενώ πήρε από τη Ρωσία το Καρς (τοοποίο είχε περιέλθει στη Ρωσία 1878 με τη Συνθήκη του Βερολίνου)και το Αρνταχάν. Παράλληλα, οιΜπολσεβίκοι αναγνώρισαν την εθνι-κιστική ηγεσία υπό τον Μουσταφά Κεμάλ Ατατούρκ, ως τη μόνη κυβέρνηση στην Τουρκία. “Ως αποτέλεσμα της Συνθήκης, οι Σοβιετικοί προμήθευσαν τους εθνικιστές με όπλα και πυρομαχικά τα οποία οιΤούρκοι (τα) χρησιμοποίησαν με επιτυχία σε ένα πόλεμο ενάντια στην Ελλάδα το 1921-22”. Πρόκειται φυσικά για τη Μικρασιατική Εκστρατεία, όπου οι δυνάμεις του Κεμάλ, τροφοδοτούνταν με όπλα και πυρομαχικά από τους Σο-βιετικούς. Δυστυχώς, δεν είναι μόνο αυτό. Στο δίτομο βιβλίο του “Η Ιστο-ρία του Ελληνικού Στρατού (1833-1949)”, αναφέρεται, ότι “Μετάτην υπογραφή της Συμφωνίας τηςΜόσχας, παραδίδονται στους Τούρ-κους 10.000.000 χρυσά ρούβλια,από τα οποία τα 4.000.000 μεταφέρονται από τον Γιουσούφ Κεμάλ,τον Απρίλιο του 1921. Το 1.400.000μεταφέρεται από τον Φρούνζε(Mikhail Vasilyerich Frunze) τον Δεκέμβριο του ιδίου χρόνου και η τελευταία αποστολή 3.500.000 παρα-δίδεται τον Μάιο του 1922. Δηλαδή συνολικά 11.000.000 χρυσά ρού-βλια και 100.000 χρυσές οθωμανικέςλίρες. Η βοήθεια αυτή αντιστοιχεί σε80.000.000 περίπου τουρκικές χάρτινες λίρες της εποχής εκ.
Όμως η ιστορία επαναλαμβάνεται. Νέα ολέθρια, για την Ελλάδα, σχέση, έχουμε τη νέα συνέργεια Πούτιν Ερντογάν.Ρωσικοί Πύραυλοι S400, προ-σφορά στην Νατοϊκή Τουρκία, Ρώσοι κατασκευάζουν το Πυρηνικό με-γάλο Εργοστάσιο του Ακουγιούκ.λπ., Ρώσοι ενθαρρύνουν τον Ερντογάν, που έχει γίνει ο ταραξίας της περιοχής της Νοτιοανατολικής Μεσογείου, απειλώντας τα εθνικά Δι-καιώματα της χώρας μας, με στόχο, τελικά, τη «Διάλυση» της Ν.Α. πτέρυ-γας του ΝΑΤΟ.Αποκορύφωμα αυτών των ωμώΤουρκικών προκλήσεων υπήρξε ηαπόφαση του Ερντογάν για την μετατροπή του Ναου της Αγίας Σοφίας σε Τζαμί.Ποια ήταν η αντίδραση του ορθόδοξου Πούτιν; Μέσω του εκπροσώπου του ανα-κοίνωσε ότι στο Ρωσικό λαό, ότι «εί-ναι προς τον συμφέρον του διότι εξασφάλισε να εισέρχονται οι Ρώσοι επισκέπτες… δωρεάν!. Μεγάλο Αγκάθι, λοιπόν, για την Ελλάδα είναι, διαχρονικά, οι ολέθριες σχέσεις παλαιά Λένιν-Κεμάλ και σήμερα Πούτιν –Ερντογάν.