Κάθε κύκλος, κάποτε ολοκληρώνεται. Κάθε τι, σε τούτο τον κόσμο, έχει αρχή και τέλος. Αυτό ισχύει και για τους θεσμούς. Και για τα πρόσωπα.
Η βασιλεία, ως θεσμός, στην Ελλάδα, έκλεισε οριστικά τον κύκλο της, το 1974. Αλλά και όπου υφίσταται ακόμη, οδεύει από το κακό στο χειρότερο. Παντού ακολουθεί πορεία κατηφορική. Και αυτοκαταστροφική.
Στην Ισπανία, ο “γαμπρός” μας, ο Χουάν Κάρλος, τό ‘ρριξε στην ντολτσεβίτα, και το κέρατο στο παλάτι ανέμιζε σαν εκείνα των ταύρων στις ισπανικές αρένες. Μιλάμε εκεί για απόλυτη ξεφτίλα προσώπων και θεσμών.
Στη Βρετανία, τα πράγματα είναι χειρότερα. Πριν μας αποχαιρετήσει η Ελισάβετ, άρχισε να εκδηλώνεται μια βαθειά κρίση στο Μπάκιγχαμ, που στις μέρες μας εξελίσσεται σε εμφύλιο σπαραγμό. Ο ένας πρίγκηπας “τρώει” τον άλλο, κι ο Κάρολος παρακολουθεί αμήχανος το δράμα της δυναστείας, για το μέλλον της οποίας δύσκολα μπορεί πλέον κάποιος να εγγυηθεί.
Παρόμοια προβλήματα καταγράφονται και σε άλλες “γαλαζοαίματες”οικογένειες, όπου γης…
Αλλά, ας έρθουμε στα δικά μας.
Το αποτέλεσμα του δημοψηφίσματος του 1974, αποδείχθηκε πανίσχυρο. Και καταλυτικό για το πολίτευμα της χώρας. Βασιλιάς και βασιλεία, τερματίστηκαν οριστικά και αμετάκλητα. Ο ίδιος ο Κωνσταντίνος, υποχρεώθηκε να το σεβαστεί. Δεν δημιούργησε παρατράγουδα, εκτός από το θέμα των θησαυρών του Τατοϊου, τους οποίους διεκδίκησε και ένα μέρος τους το απέσπασε, μαζί με ζεστό χρήμα περίπου 13 εκατομ. ευρώ.
Έκτοτε, ο τέως βασιλιάς πηγαινοέρχονταν στην Ελλάδα, ως ιδιώτης, όπως κι ο ίδιος έλεγε, χωρίς να ενοχλεί κανένα. Τελικά, εγκαταστάθηκε μονίμως στη χώρα. Πάντα ως ιδιώτης. Μέχρι που προχθές, μας άφησε χρόνους.
Η κυβέρνηση, υποχρεώθηκε εκ των πραγμάτων να λάβει σοβαρές αποφάσεις, για την κηδεία ενός έκπτωτου, τέως βασιλιά. Και, μετά από μια διϋπουργική σύσκεψη, ανακοίνωσε πως “ο τέως Βασιλιάς θα ταφεί ως ιδιώτης”.
Ας ανατρέξουμε στα λεξικά, για να δούμε πώς ερμηνεύεται ο χαρακτηρισμός του ιδιώτη.
- Λεξικό Δημητράκου, σελ. 698: ιδιώτης: απλούς πολίτης,μη μετέχων της δημοσίας ζωής ή μη κατέχων δημόσιο λειτούργημα. Κοινός άνθρωπος του λαού, παρακατιανός. Άνθρωπος άπειρος, αδαής. Ο μεσαίας τάξεως, ο μη διακεκριμένος πολίτης. Ο πάσχων εξ ιδιωτείας.
- Στο ίδιο λεξικό: Ιδιωτεία: Αδεξιώτις, έλλειψις ανατροφής. Ψυχιατρ., κατάστασις πλήρους διανοητικής ανεπαρκείας.
- Το Λεξικό Τεγόπουλου – Φυτράκη χρησιμοποιεί τις ίδιες περίπου ερμηνείες, προσθέτοντας ότι ιδιώτης είναι πρόσωπο που πάσχει από ιδιωτεία, ηλίθιος.
Ο τέως βασιλιάς έχει ήδη φύγει από τη ζωή. Και είναι εντελώς ανάρμοστο να του αποδίδονται απρεπείς χαρακτηρισμούς. Άλλωστε, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, και όσοι έχουν διαβάσει την νεώτερη Ιστορία, έχουν από χρόνια σχηματίσει τις απόψεις τους για τα έργα και τις ημέρες του.
Τα μόνα που σημειώνουμε σήμερα ως άποψη δική μας, είναι τα εξής:
Ο Κωνσταντίνος, αναθρεμμένος στο αυστηρό περιβάλλον της ελληνικής βασιλικής Αυλής, στο οποίο κυριαρχούσε η αυταρχική μητέρα του Φρειδερίκη, δεν είχε πολλά περιθώρια επιλογών ως έφηβος. Φοίτησε στη Σχολή Αναβρύτων, κι εκεί έβαλε κάποιες θεωρητικές βάσεις, που όμως ήταν αδύνατο να αντέξουν στις βαρειές απαιτήσεις μιας δύσκολης συγκυρίας, που τον ήθελε πρωταγωνιστή.
Ο άνθρωπος αυτός είχε την ατυχία να αναλάβει από πολύ νεαράς ηλικίας, τον Θρόνο μιας δύσκολης χώρας, σε μια ταραγμένη εποχή, και σε μια ιδιαίτερα κρίσιμη περίοδο. Είχε βέβαια δίπλα του κάποιους “συμβούλους” (της κακής ώρας), όμως υπερσύμβουλός του ήταν η μητέρα του. Οι συμβουλές που δεχόταν και καλούνταν να εφαρμόσει ο άγουρος βασιλιάς, όπως αποδείχθηκε, ήταν εκ διαμέτρου αντίθετες με το συμφέρον του Θρόνου του. Οδήγησαν την Ελλάδα στα βράχια, τον ίδιο στην απώλεια κάθε ελέγχου και τελικά στην εξορία και την πτώση.
Ο Κωνσταντίνος, μπορεί σήμερα να χαρακτηρίζεται και να είναι ιδιώτης, όμως δεν ήταν ηλίθιος, ούτε διανοητικά ανεπαρκής, όπως γράφουν τα λεξικά σε μια ακραία ερμηνεία του όρου. Βέβαια, δεν υπήρξε διάνοια, ούτε έδειξε ιδιαίτερα διοικητικά προσόντα, όσον καιρό βασίλευε. Ήταν ένας άνθρωπος μετρίας αντιλήψεως, του οποίου οι δυνατότητες δεν υπερέβαιναν τον μέσο όρο (όπως ακριβώς συμβαίνει και σήμερα με την πλειοψηφία του πολιτικού κόσμου). Ως άνθρωπος ήταν απλός και καλοσυνάτος, διέθετε ένα όμορφο και λεβέντικο παρουσιαστικό, και είχε κλέψει αρκετές καρδιές πλούσιων και απόρων κορασίδων. Με τα όποια προσόντα του, θα μπορούσε ενδεχομένως να ασκεί αζημίως τα καθήκοντά του, αν δεν είχε δίπλα του ανθρώπους στενόμυαλους, ακραίους και καταστροφικούς. Τους τελευταίους, δεν μπόρεσε να τους αποφύγει. Κι αυτό είχε μοιραίες συνέπειες για τον ίδιο, αλλά και για την πατρίδα μας (και, ας πάψουν, επιτέλους, κάποιοι να αμφισβητούν τον πατριωτισμό των άλλων, του Κωνσταντίνου μη εξαιρουμένου).
Όσο για τους παντογνώστες καταστροφολόγους και συνωμοσιολόγους, που σε κάθε ευκαιρία αμφισβητούν τους πάντες και τα πάντα, καλό θα ήταν να βάλουν λίγο νερό στο κρασί τους. Κι ας πάψουν να διχάζουν ακόμα περισσότερο τον Ελληνικό λαό, που τόσα δεινά υπέστη από τον τρισκατάρατο Διχασμό, που δυστυχώς επιμένει να αποτελεί αναπόσπαστο κατάλοιπο του DNA μας…
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019