Το ‘ξερα πως σαν πέθαινες, Μίκη Θεοδωράκη,
όλος ο κόσμος θά ‘χυνε για σένα μαύρο δάκρυ.
Και, βέβαια είναι ειλικρινές και αυθόρμητο το πένθος
αφού υπήρξες των ψυχών μοναδικός μαέστρος.
Κουνούσες τη μπαγκέτα σου, ερύθμιζες τους ήχους
κι έγραφες με τη μουσική συνθήματα στους τοίχους.
Καθοδηγούσες τις γενιές στους δρόμους των αγώνων
και έφερνες την άνοιξη στο κέντρο των χειμώνων.
Μπορεί να αναχώρησες για την Αχερουσία,
αλλά εμείς τώρα ξέρουμε ποια είναι η ουσία.
Μας δίδαξες ότι κανείς τίποτε δεν χαρίζει,
αλλά με αγώνα ο άνθρωπος ό,τι ποθεί κερδίζει.
Ο κατά φαντασίαν ποιητής
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019