Οι παλιότεροι θυμουνται τον Βασίλη Ραφαηλίδη, τον σημαντικό εκείνο παλιό δημοσιογράφο, που είχε την τόλμη να λέει και να γράφει πράγματα που ξέφευγαν από την πεπατημένη. Σε ένα από τα γραφτά του, είχε καταπιαστεί με το Πολυτεχνείο κι έγραψε τη γνώμη του γι’ αυτό. Το κείμενό του συνόδευε και η φωτογραφία που βλέπετε. Αυτούς που ποζάρουν, τους ξέρετε, καλύτερα από μένα. Δίπλα στον Παπαδόπουλο, οι πιο δημοφιλείς ηθοποιοί της τότε εποχής, που σήμερα είναι ακόμα δημοφιλέστεροι, κι ας μη βρίσκονται πια στη ζωή οι περισσότεροι. Διαβάστε τώρα κι ένα μικρό απόσπασμα από το κείμενο του Ραφαηλίδη, οπότε θα είστε πλήρεις. Εγώ δεν χρειάζεται να σχολιάσω τίποτε άλλο.
“(…)Ποτέ δεν κατάλαβα γιατί η εξέγερση του Πολυτεχνείου ονομάστηκε έπος. Τούτη η αυθόρμητη παθητική αντίσταση στη χούντα έχει μάλλον έναν λυρικό παρά έναν επικό χαρακτήρα. Και η επέλαση των τανκς κατά των νεαρών αόπλων έχει περισσότερη σχέση με γκραν κινιόλ μέσα στη νύχτα παρά με έπος. Το «έπος» δημιούργησε εντελώς κατά λάθος μια «ηρωίδα», τη Μαρία Δαμανάκη, της οποίας ο ηρωισμός συνίσταται στην εκφώνηση -από το ραδιόφωνο των φοιτητών- των συνθημάτων και των ανακοινώσεων της συντονιστικής επιτροπής. Πάντως πολλοί είχαν την ευκαιρία να βάλουν υποψηφιότητα για πολιτικοί εκεί μέσα στο Πολυτεχνείο. Για τον Μίμη Ανδρουλάκη, τον Κώστα Λαλιώτη και τον Στέφανο Τζουμάκα, ηγετικά στελέχη της εξέγερσης, ο δρόμος προς τη Βουλή, την πολιτική σκηνή, το πολιτικό παρασκήνιο και την εν γένει ελληνική πολιτική αθλιότητα, ξεκινάει από κει(…).
Κ.Τ.
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019