ΕΝΩΣΙΣ – ΕΝΩΣΙΣ
(1η Δεκεμβρίου 1913)
Μεσ’ των αιώνων την ροή την αέναη,
μπλαβομάτα γοργόνα του Αιγαίου αθάνατη,
με υψωμένη την γροθιά και την θέληση
μαχόσουν γιγάντισσα
να κρατήσεις την πανώρια ψυχή σου αδούλωτη.
Με το σπαθί της παλικαροσύνης πολέμησες
δουλείες αλλόθρησκες και λαίμαργα πάθη που
επτά αιώνες μουτζούρωσαν τον χιτώνα της λευτεριάς τον αλέκιαστο.
Ώσπου περίλαμπρος ήλιος, ελευθερωτής,
ανατέλλων σκόρπισε τα σκοτάδια τα μαύρα σου.
Πόσα άλλα αβάφτιστα χρόνια τα λαβωμένα σου χέρια
ακούραστα άπλωνες στην μάνα Ελλάδα,
παιδί ορφανό με πόθους που θάβονταν
στο χωνευτήρι διεθνών συμφερόντων.
Ύπατοι αρμοστές και προστασίες ανάρμοστες
να κουμαντάρουν ανέλαβαν ψυχές ανυπόταχτες.
Κι η έρημη μάνα πληγωμένη κι εκείνη
από αιώνων μαρτύρια, την αγκάλη ανοίγει διάπλατα
το πεινασμένο ορφανό της παιδί να θηλάσει
με το γάλα των Ολυμπίων τ’ αθάνατο.
Οι Μεγάλες Δυνάμεις μικρές, μπρος στο δικό σου ανάστημα
στις δικές τους σημαίες το πέταγμα ανέστειλαν
που άψυχες πέσανε φιλώντας
το σκλάβο σου χώμα, το «ελεύθερο».
—————————————————————————
Κι η ΕΝΩΣΙΣ η ποθητή ήρθε επιτέλους Κρήτη.
Κι ήταν η ώρα ιερή, μεγάλη άξια ώρα
που στο Φιρκά υψώθηκε η Ελληνική Σημαία.
« Ο Ψηλορείτης έσκυψε για να την προσκυνήσει,
η αύρα του Αιγαίου σίμωσε να την γλυκοφιλήσει,
κι η γη νυφοστολίστηκε να την καλωσορίσει».
Κι από τότε αγέρωχη βασίλισσα του νότου
με στέμμα πάλλευκα βουνά και υδάτινο κρεβάτι
πορεύεσαι αθάνατη, του Μίνωα γεννήτρα,
φορώντας για κορώνα σου τα μυθικά σου πλούτια.
ΕΛΕΝΗ ΜΑΝΙΩΡΑΚΗ
(δασκάλα λογοτέχνις )
Από την ποιητική συλλογή «Η ΕΛΛΑΣ ΕΑΛΩ»
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019