“Κιρκόρ”, “Σαλκιντζής”, “Τέρψις”, “Χρήστος”… Ονομαστά ζαχαροπλαστεία του Μεγάλου Κάστρου! Μαγαζιά που έδιναν ένα εντελώς ξεχωριστό, παραδοσιακό, γλυκύτατο τόνο στον ουρανίσκο των παλαιών Ηρακλειωτών…
Περνούσες τα χρόνια εκείνα από τα Λιοντάρια, και σου “‘εσπαγαν” τη μύτη οι γλυκές μυρωδιές της μπουγάτσας. Προχωρούσες προς 
τη Χάνδακος, έπεφτες πάνω στην “Τέρψη”, με τα απίθανα γλυκά ταψιού, και τις μυρωδάτες κρέμες (ακόμα θυμάμαι τη “Σπανιόλα”, και τρέχουν τα σάλια μου!). Έμπαινες για να κατεβείς στη Χάνδακος, σου έρχονταν στα ρουθούνια οι φοβερές μυρωδιές της μπουγάτσας του Χρήστου…
Ωραία χρόνια! Σε μια πόλη που πάντα την ερέθιζαν οι ωραίες μυρωδιές. Με τους παλιούς Καστρινούς, που έδιναν ό,τι είχαν και δεν είχαν για να περιποιηθούν με τον καλύτερο δυνατό τρόπο, τα στομάχια τους.
Ήξεραν να τρώνε, ήξεραν να απολαμβάνουν το φαγητό τους, όπως ήξεραν και να διαλέγουν γλυκά, οι παλιοί Ηρακλειώτες. Αλλά υπήρχαν τότε και τρομεροί αρχιμάστορες, όπως ήταν ο Χρήστος Παπάζογλου που αποχαιρετούν σήμερα με συγκίνηση οι παλιοί Καστρινοί.
Κ.Τ.
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019