Μία από τις σημαντικότερες διακρίσεις στον χώρο της λογοτεχνίας, το Βραβείο Ευρωπαϊκού Μυθιστορήματος (Prix du Livre Europeen) έλαβε ο Χρήστος Χωμενίδης, με την επιτροπή να αναγνωρίζει τη «Νίκη» ως ένα από τα κορυφαία μυθιστορήματα της εποχής μας.
Όπως αναφέρεται σε σχετική ανακοίνωση, πρόκειται για ένα βραβείο που αναδεικνύει τη δημιουργικότητα και την ποικιλομορφία της Ευρώπης καλλιεργώντας τον διαπολιτισμικό διάλογο στον χώρο της πεζογραφίας, και προωθεί τη λογοτεχνία πέρα από εθνικά και γλωσσικά σύνορα, με μεταφράσεις των βραβευμένων έργων σε άλλες γλώσσες.
Σημειώνεται ότι η «Νίκη» έχει τιμηθεί επίσης, με:
– ΚΡΑΤΙΚΟ ΒΡΑΒΕΙΟ
– ΒΡΑΒΕΙΟ Μυθιστορήματος του λογοτεχνικού περιοδικού «Ο Αναγνώστης»
– Βραβείο Public κατηγορία «Ελληνικό Μυθιστόρημα»
Ο Χ.Α. Χωμενίδης, δήλωσε: «Η απονομή του Ευρωπαϊκού Βραβείου Μυθιστορήματος στη “Νίκη” είναι μια Νίκη για την Ελλάδα. Μέσα από την τέχνη, η πατρίδα μας μπορεί να συστηθεί ξανά στον κόσμο. Την ώρα της μεγάλης αυτής δικαίωσης και χαράς, σκέφτομαι τη μάνα μου και τον πατέρα μου που αποτέλεσαν την πρώτη έμπνευση για τη «Νίκη». Σκέφτομαι τους δασκάλους που μού έδωσαν τα φώτα. Σκέφτομαι τους αναγνώστες που με στηρίζουν σχεδόν τριάντα χρόνια τώρα».
«Ευχαριστώ την εκδότριά μου Άννα Πατάκη, που με εμψυχώνει με αδελφική αγάπη. Αγκαλιάζω τα πιό δικά μου πρόσωπα. Στέλνω ένα μεγάλο φιλί στους συνομήλικους της κόρης μου νέους αναγνώστες, μέσα από τους οποίους θα βγούν οι νέοι μας συγγραφείς. Ευχαριστώ πολύ!», τόνισε.
Λίγα λόγια για το βιβλίο:
Νίκη, εκδόσεις Πατάκη 2014.
Έζησε κάποτε ένα κορίτσι που βρέφος εβδομήντα ημερών το συνέλαβαν και το έστειλαν εξορία στις Κυκλάδες.
Έζησε κάποτε ένα κορίτσι που –στη διάρκεια της Κατοχής και του Εμφυλίου– η οικογένειά του κόπηκε στα δύο, όμως εκείνο δεν έπαψε στιγμή να αγαπάει κανέναν τους.
Έζησε κάποτε ένα κορίτσι που –όταν γεννήθηκε– ο πατέρας του ήταν «ο ηρωικός αρχηγός των εργατών» και –όταν μεγάλωσε– έγινε «ο προδότης της εργατικής τάξης». Κι ας µην είχε προδώσει τίποτα από ό,τι πίστευε.
Έζησε κάποτε ένα κορίτσι που πέρασε όλη του την εφηβεία στη βαθιά παρανομία. Κλεισμένο σε ένα σπίτι, µε ψεύτικο όνομα, χωρίς να πηγαίνει στο σχολείο, χωρίς να κάνει παρέες. Γιατί ήξερε πως, εάν οι Αρχές ανακάλυπταν ποιοι ήταν οι γονείς του, θα τους εκτελούσαν.
Κι όταν επέστρεψε στην ελευθερία, το κορίτσι εκείνο ερωτεύτηκε παράφορα, κόντρα στη θέληση και στην ανοχή της οικογένειάς του.
Το κορίτσι λεγόταν Νίκη. Και ήταν η µάνα µου. (Αυτό όµως έχει τη λιγότερη σημασία.) Η ζωή της Νίκης είναι η ζωή όλων των παιδιών που έρχονται στον κόσμο µε ένα βαρύ φορτίο στους ώμους, δεν το απαρνιούνται, ούτε όμως το αφήνουν να τα λυγίσει.
Οι άνθρωποι της «Νίκης» είναι η Ιστορία της Ελλάδας στον 20ό αιώνα.
Καθημερινή
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019