Η μοναδική συλλογή Βαρκαράκη με θέμα τον Φιλελληνισμό (Φωτογραφίες)

Toυ Βασίλη Κουτσίλα   

 

Στον αριθμό 62Α της Λεωφόρου Βασιλίσσης Σοφίας, στην Αθήνα, σε μια παλιά, πλην όμως καλαίσθητη πολυκατοικία, στον τρίτο όροφο συγκεκριμένα, μερικές εκατοντάδες μέτρα μακριά από την υπό ανακατασκευή Εθνική Πινακοθήκη, κρύβεται ένας θησαυρός (όσο κοινότοπο και αν ακούγεται το «θησαυρός» εδώ ισχύει στο ακέραιο): μια σπάνια συλλογή με έργα Τέχνης που συνδέονται με τον Φιλελληνισμό και την Ελληνική Επανάσταση.

Εμπνευστής και ιδιοκτήτης της είναι ο συλλέκτης Μιχάλης Βαρκαράκης. Με υπομονή, επιμονή, αγάπη και θυσίες πέντε δεκαετιών αλλά και την αμέριστη στήριξη της συζύγου του, Δήμητρας, κατάφερε να συγκεντρώσει πίνακες (πρωτίστως), ρολόγια, πιάτα, προτομές, αγαλματίδια πορσελάνης και διάφορα άλλα αντικείμενα κοινό χαρακτηριστικό των οποίων είναι ο φιλελληνισμός.

Δύσκολα ο επισκέπτης δεν θα εντυπωσιαστεί ακόμα αν δεν είναι φιλότεχνος. Κάθε γωνιά της αποπνέει εθνική υπερηφάνεια: εμβληματικά γεγονότα της Επανάστασης, πορτρέτα των μεγάλων αγωνιστών, η ομορφιά των αγωνιζομένων Ελλήνων κατά των Οθωμανών αλλά και βέβαια τα πάθη και τα βάσανά τους.

Εθνικός Κήρυξ

 

Η αγάπη και το πάθος του κ. Βαρκαράκη για τη δημιουργία της συλλογής δεν αποτυπώνονται μόνο στα καλλιτεχνήματα αυτά καθ’ εαυτά. Αποτυπώνονται ακόμα και στον τρόπο που σου μιλάει για τη συλλογή του, στον ιδιαίτερα καλαίσθητο εκθεσιακό χώρο που ο ίδιος δημιούργησε – το διαμέρισμα στο οποίο έμενε παλιά με την οικογένειά του. Ακόμα και τα έπιπλα του χώρου δένουν αρμονικά με τη συλλογή, ανήκουν στην ίδια εποχή, είναι στο πνεύμα της.

Τα αντικείμενα της συλλογής ξεπερνούν τα 300. Η τάξη με την οποία είναι τοποθετημένοι οι πίνακες στους τοίχους, τα ρολόγια και τα πιάτα στις προθήκες, τα πάντα, μέχρι και το τελευταίο έργο Τέχνης, προσιδιάζουν σε κρατική συλλογή με πληθώρα ειδικών υπαλλήλων που φροντίζουν για αυτή. Είναι όμως μόνο δύο άνθρωποι που από το χέρι τους περνούν τα πάντα.

Μας υποδέχθηκαν με χαρά και πηγαία εγκαρδιότητα. Οι περιγραφές του κ. Βαρκαράκη για κάθε πίνακα είναι τόσο λεπτομερείς και παραστατικές που αν δεν ήξερες ότι πρόκειται για άνθρωπο με μεγάλη καριέρα στην Ιατρική, συγκεκριμένα στην Ουρολογία, σίγουρα τον πέρναγες για επαγγελματία ξεναγό.

Εθνικός Κήρυξ

 

Δεν υπήρχε τοίχος που να μην είναι καλυμμένος από πίνακες. Μεγάλοι Ευρωπαίοι ζωγράφοι του 19ου αιώνα έβαλαν πάνω στον καμβά τους την Ελλάδα που έδινε μάχη για να αποτινάξει τον τουρκικό ζυγό. Carle Vernet, Friedrich-Christoph Nilson, Jean-Baptiste Vinchon, Pierre Bonirote, Cesar Willich, Peter von Hess, Joseph Petzl, Henry-August Serrur, Jea-Claude Bonnefond, Johannes-Frederik Schutz, Michel-Philibert Genod, Johan Jacob Frey.

Κατά τον κ. Βαρκαράκη τα χρόνια της παραμονής του στο εξωτερικό (2 στην Αγγλία και 5 στις Ηνωμένες Πολιτείες) κατά τη δεκαετία του 1970 είναι αυτά που τον έφεραν σε επαφή περισσότερο με τη ζωγραφική, τον έκαναν να την αγαπήσει περισσότερο και του έδωσαν το έναυσμα να ξεκινήσει τη συλλογή του.

«Κάθε φορά που έβρισκα ένα έργο ξένου καλλιτέχνη και το έφερνα στην Ελλάδα αισθανόμουν τέτοιο ενθουσιασμό λες και είχα βρει κάποιο κομματάκι της Ακρόπολης» μας λέει και ο ενθουσιασμός που περιγράφει αποτυπώνεται ακόμα και τώρα στα μάτια του που διακρίνονται πάνω από τη μάσκα.

Στο ερώτημα ποιο είναι το μυστικό για να δημιουργήσει κανείς μια τέτοια συλλογή, ο κ. Βαρκαράκης απαντάει: «Η συλλογή ξεκινάει από τον εγκέφαλο, πρώτα είναι η ιδέα. Οσο πιο σπουδαία είναι η ιδέα τόσο πιο αξία έχει. Στη συνέχεια πρέπει να έχεις τα μάτια σου ορθάνοιχτα, τα αυτιά σου κλειστά, η γλώσσα σου να μην έχει παραλήρημα. Να χτυπάει η καρδιά σου μόλις δεις ένα έργο που σ’ αρέσει, αλλά να μην το δείχνεις, και τελευταία να πηγαίνεις στο πορτοφόλι σου. Οι περισσότεροι συλλέκτες αγοράζουν έργα επειδή πιστεύουν ότι σε δέκα χρόνια αυτά θα έχουν μεγαλύτερη αξία. Αυτό, όμως, είναι αποτυχία. Αυτοί δεν είναι συλλέκτες. Αυτοί είναι έμποροι. Ο συλλέκτης ο οποίος είναι αγνός είναι ο φτωχός, ο οποίος δεν έχει λεφτά και αγοράζει επειδή το αισθάνεται».

Εθνικός Κήρυξ

 

Και ο κ. Βαρκαράκης είναι πράγματι μεταξύ αυτών που το αισθάνονται. Που μιλάει με συγκίνηση για το γεγονός ότι ακόμα και τα χρηστικά αντικείμενα που περιέχει η συλλογή του, τα ρολόγια, τα πιάτα επί παραδείγματι σήμαιναν κάτι πολύ ισχυρό: «Είναι κάτι το συγκινητικό που οι Γάλλοι έτρωγαν σε πιάτα με παραστάσεις από την Ελλάδα».

«Είναι ευκαιρία με αφορμή τα 200 χρόνια από την Επανάσταση ο Φιλελληνισμός να γίνει της μόδας για να βοηθήσει όταν πολλές φορές βάλλεται η χώρα μας αδίκως» λέει ο κ. Βαρκαράκης.

Οσο για το μέλλον της συλλογής: «Αν ερχόταν κάποιος και μου έλεγε ότι θα γίνει μουσείο φιλελληνισμού ευχαρίστως θα την διέθετα». Τι συγκινητικό! Κόποι, θυσίες, έξοδα πενήντα χρόνων χάρισμα στην πατρίδα (είμαι σίγουρος ότι το εννοεί). Αλλωστε, η ίδια η δημιουργία της συλλογής ξεκίνησε και ολοκληρώθηκε από αγνά αισθήματα φιλοπατρίας. Εξ ου και το παράπονό του είναι: «Πολλοί αφού δουν την έκθεση μού λένε: ‘γιατρέ πρέπει να έδωσες πολλά λεφτά για όλα αυτά εδώ’. Δεν θέλω να μου λένε αυτό. Θέλω να μου λένε να τους μιλάω για κάθε πίνακα, για κάθε αντικείμενο».

Εθνικός Κήρυξ

Εθνικός Κήρυξ

 

 

 

 

 

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑ
Click to Hide Advanced Floating Content