Η μάχη της Κρήτης ( 20 Μαϊου το 1941)

Του ήλιου το χαμόγελο ερωτεύτηκε η φύση

κι ως μιαν ακτίνα του έσκυψε να την γλυκοφιλήσει,

πολύκλωνους ανθούς πετά και βάζει το καλό της

το γιορτινό της φόρεμα το προπατορικό της.

Κι όλα γελούν και χαίρονται μα άλλα γράφει η μοίρα

κι έγιναν τα χαμόγελα δάκρυα πικρά κι αλμύρα.

Σε σταυροδρόμι κείτονταν  αγκυροβολημένο

θαλασσογέννητο νησί απ’ τους θεούς σταλμένο.

Η Κρήτη η ηλιογέννητη  νύμφη των Εσπερίδων

επώαζε στους κόρφους της το σπέρμα των ελπίδων,

σε εποχές δυσβάστακτης φασιστικής μανίας

που την Ελλάδα  τύλιξε ο σκοτεινός μαντύας,

του θάνατου, της κατοχής της πείνας, του πολέμου

κι άλλα δεινά απάνθρωπα πώς  τ’ άντεξε θεέ μου!

Κι ενώ η Κρήτη ελεύθερη συνέδραμε στη μάνα

με παλληκάρια σταυραετούς και με ευχές συνάμα,

από αέρος έφθασε με τα φτερά τ’ ανέμου

στου Μίνωα το άξιο νησί το χέρι του πολέμου.

Σαν το θεριό που πιάνεται σε ύπουλη παγίδα

και να γλυτώσει ούτε μια δεν του ’μεινε ελπίδα

έτσι παλεύει ο κρητικός, θεριό παγιδευμένο

με των προγόνων τ΄ άλμπουρο  στα στήθη του ζωσμένο.

Δεκαοκτάχρονα παιδιά, γυναίκες, γριές και γέροι

του Χίτλερ υποδέχτηκαν το επίλεκτο ασκέρι.

Πολύχρωμος ο θάνατος στις πλάτες των χρωμάτων

και νόθεψε  την άνοιξη η ήβη των αιμάτων.

Η λύρα η γλυκόλαλη της Κρήτης εβουβάθη

Ο θάνατος θριάμβευσε κι η λευθεριά εχάθη.

Μα οι κρητικοί απέδειξαν στον άγριο μακελάρη

της αντρειοσύνης την πηγή και της φυλής τη χάρη.

Π’ αιώνες κι αν κουβάλησαν σκλαβιές κι επαναστάσεις

των Κρητικών η λεβεντιά έφερνε αναστάσεις.

Ανακλαδίστηκε η γης  και ο κόσμος εφωτίστη

βλέποντας την παλληκαριά, το θάρρος και την πίστη,

σε ιδανικά αιώνια που θρέψαν τη φυλή μας

κι αλώβητη την Εθνική κρατούν συνείδησή μας.

Έτσι και τώρα απ΄ τη γωνιά αόρατη η Ιστορία,

τα «έργα Κρητών» σημείωσε  στου κόσμου τα βιβλία.

Σειέται, βρυχάται και βοά η φωνή του  Ψηλορείτη.

γεια σου αφέντρα της καρδιάς λιονταρομάνα Κρήτη.

ΕΛΕΝΗ ΜΑΝΙΩΡΑΚΗ –ΖΩΙΔΑΚΗ

 

 

 

 

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑ
Click to Hide Advanced Floating Content