Οταν η Φλέρυ Νταντωνάκη ξεκίνησε να τραγουδάει, ένας άγγελος έχασε τη φωνή του και τη βρήκε ξανά όταν αυτή έφυγε από τη ζωή.
«Όταν ήμουν τεσσάρων κοιτούσα μια μέρα την ξύλινη ντουλάπα μου και επειδή είχα φάει πολύ ξύλο και από τη μητέρα και από τον πατέρα μου, αποφάσισα ότι αυτό που ήθελα να κάνω ήταν να γίνω σταρ του Χόλιγουντ».
Η Φλέρυ Νταντωνάκη ή όπως είναι ολόκληρο το όνομα της Ελευθερία Παπαδαντωνάκη, γεννήθηκε στις 11 Μαΐου του 1937. Ο πατέρας της ήταν κινηματογραφιστής «Σε φτηνές παραγωγές» είχε πει η ίδια «αλλά ήταν καλός». Ως μαθήτρια φοίτησε στην Ιόνιο σχολή και όταν ολοκλήρωσε το Γυμνάσιο, μια τυχαία συνάντηση με έναν καθηγητή, την έφερε για σπουδές στην Αμερική. Αρχικά στη Νότιο Καρολίνα και αργότερα στο Μπράνταις στη Βοστόνη. Σπούδασε ιστορία ιδεών και φιλοσοφία υπό την καθοδήγηση σπουδαίων καθηγητών αλλά το όνειρο της εξακολουθούσε να είναι η υποκριτική.
Πράγματι στη Νέα Υόρκη, όπου πήγε αμέσως μετά, για να φοιτήσει σε μια σχολή υποκριτικής, η Φλέρυ Νταντωνάκη κατάφερε να δείξει το καλλιτεχνικό της εκτόπισμα τόσο με την υποκριτική όσο και με το τραγούδι της. Η ίδια δούλευε ως σερβιτόρα για να τα βγάλει πέρα και μια μέρα της ζήτησαν να τραγουδήσει στη θέση του τραγουδιστή που δεν κατάφερε να πάει στο μαγαζί. Κάπως έτσι ξεκίνησε η πορεία της στο τραγούδι, αφού όσοι την άκουσαν λάτρεψαν την αγγελική φωνή της.Αργότερα θα ερμήνευε σε μικρές σκηνές τραγούδια της ελληνικής υπαίθρου, αλλά και μικρά ιντερμέδια από την Ισπανία και Βραζιλία.
Το 1965 έβγαλε τον πρώτο της δίσκο, Fleury: The Isles of Greece/Φλέρυ: Τα νησιά της Ελλάδας, ο οποίος σήμερα είναι συλλεκτικός. Το 1969, η Τζοάν Μπαέζ την κάλεσε να τραγουδήσει στο Woodstock, και έγινε έτσι η πρώτη και μοναδική Ελληνίδα που πήρε μέρος σε αυτό το εμβληματικό μουσικό φεστιβάλ. Την ίδια εποχή, η δικτατορία στην Ελλάδα θα πληγώσει πολύ την Φλέρυ Νταντωνάκη η οποία έδωσε τον δικό της αγώνα και τοποθετήθηκε δημόσια στην αμερικανική τηλεόραση, κατηγορώντας τις ΗΠΑ για τον ρόλο τους. Γνωρίστηκε με την Μελίνα Μερκούρη (την οποία και αντικατέστησε στο θεατρικό Ilya Darling) και τραγούδισε σε αντιδικτατορικές συγκεντρώσεις του Ανδρέα Παπανδρέου.
Η Φλέρυ Νταντωνάκη έψαχνε πάντα να βρει νόημα. Νόημα σε όσα τραγουδάει, νόημα στην ίδια τη ζωή. Ξεκίνησε την ψυχανάλυση, θέλοντας να κοιτάξει βαθιά στον εαυτό της, θέλοντας να βρει την αλήθεια που κρυβόταν μέσα της. Η ίδια δεν ένιωσε ποτέ σταρ, ούτε ντίβα. Ήθελε να κάνει όσο γίνεται πιο ασκητική ζωή. Οι εσωτερικές της συγκρούσεις ήταν τεράστιες, οι φιλοδοξίες της μικρές.
Γνωρίζει τον Μάνο Χατζιδάκι ο οποίος μαγεύεται από την αγγελική φωνή της «Η Φλέρυ είναι ανεπανάληπτη ακόμα και όταν δοκιμάζει… Της είχα πει πως μια αληθινή τραγουδίστρια περιέχει την τεχνική τελειότητα της Σβάρτσκοπφ και τη γήινη αμεσότητα της Νίνου και η Φλέρυ αποδεικνύει περίτρανα πως είναι μια αληθινή τραγουδίστρια» είχε πει ο Χατζηδάκης αρκετά χρόνια μετά τη γνωριμία τους το 1970, όταν την είχε καλέσει στο σπίτι του στη Νέα Υόρκη για να ηχογραφήσουν τα «Λειτουργικά».
Συνεργάστηκαν και την επόμενη χρονιά, αλλά και το 1972, χρονιά σταθμός στην καριέρα της Νταντωνάκη, αφού ηχογράφησε με τον Χατζιδάκη τον «Μεγάλο Ερωτικό». «Χρειαζόμουν τρεις εβδομάδες μέσα στο στούντιο για να βγάλω ένα τραγούδι από τον Μεγάλο Ερωτικό και όλη την ώρα έδερνα τον εαυτό μου. Ένιωθα ότι δεν έβγαζα αλήθεια» θα εξομολογηθεί η τραγουδίστρια στην δημοσιογράφο της ΕΡΑ Έφη Πουλόπουλου το 1985 «Κάθε τραγούδι ήταν και μια γέννα για μένα και όχι εύκολη γέννα» έλεγε η Φλέρυ Νταντωνάκη η οποία θεωρούσε ότι πλησίαζε την εργασία της με θρησκευτική κατάνυξη. Πέρασε μια περίοδο, για την οποία αργότερα δήλωσε δημόσια πως «χάνεται στα μονοπάτια του μυαλού της», η καριέρα της ατόνησε και η ίδια κλείστηκε στον εαυτό της.
Εμφανίστηκε ξανά το 1984 με μια μικρή δισκογραφική δουλειά και εμφανίσεις σε μουσικές σκηνές.
Το 1985 έκανε την τελευταία της εμφάνιση μπροστά σε κοινό στη Ρωμαϊκή αγορά. Όταν εμφανίστηκε στη σκηνή, τρόμαξε τόσο πολύ από την κοσμοσυρροή που γύρισε τρέχοντας στα καμαρίνια, ξαναβγήκε όμως και αποθεώθηκε. Το 1986 έκανε μια συνεργασία με τους Τερμίτες ερμηνεύοντας το «Τραγούδι της νύχτας» για τον δίσκο του συγκροτήματος «Τσιμεντένια τρένα».
Ο ποιητής Νίκος Καρούζος την αποκαλούσε «Φεγγαρική αηδόνα», άλλοι έλεγαν ότι όταν η Φλέρυ ξεκίνησε να τραγουδάει, ένας άγγελος έχασε τη φωνή του και την βρήκε ξανά όταν αυτή έφυγε από τη ζωή. Η ερμηνεύτρια του Μεγάλου Ερωτικού του Μάνου Χατζηδάκι, έφυγε σαν σήμερα στις 18 Ιουλίου του 1998, στο Νοσοκομείο Μεταξά, από καρκίνο. Ήταν 61 ετών.
bovary