O αποχαιρετισμός του Ηρακλή Πυργιαννάκη στην Άννα και στη Μαρία

Την Άννα Τρουλλινού – Τζωρτζακάκη και την Μαρία Αλετρά, τις δύο μηχανικούς που έφυγαν από τη ζωή, κάνοντας “φτωχότερο” το Τμήμα Ανατολικής Κρήτης του Τεχνικού Επιμελητηρίου Ελλάδος αποχαιρετά ο αρχιτέκτονας  –  μηχανικός, Ηρακλής Πυργιανάκης.

Γράφει αναλυτικά: 

Με πολλή θλίψη και εν μέσω της πανδημίας που διανύουμε πληροφορήθηκα και εγώ τον αδόκητο θάνατο δύο εξαιρετικών συναδέλφων Μηχανικών της Τοπογράφου Αγρονόμου Μηχανικού Άννας Τρουλινού – Τζωρτζακάκη και της Αρχιτέκτονος Μηχανικού Μαρίας Αλετρά – Λαμπράκη.

Δύο εξαιρετικές συναδέλφισσες που τίμησαν το επάγγελμα του Μηχανικού αλλά και τις υπηρεσίες που δούλεψαν ως δημόσιες υπάλληλοι που ήταν.

Θα ήθελα να καταθέσω ένα περιστατικό που τιμά την μνήμη της Άννας Τρουλινού. Ήταν 1996-97 εγώ ήμουν Αντινομάρχης – υπεύθυνος για τα Τεχνικά Έργα και τον Πολεοδομικό και Χωροταξικό σχεδιασμό του Νομού. Η υπηρεσία είχε στο αρχείο της μία μελέτη που αφορούσε την Χωροταξική οργάνωση των νοτίων παραλίων του νομού. Η σύμβαση με το μελετητικό γραφείο που ήταν από τη Θεσσαλονίκη είχε λήξει και η επαναπροκήρυξή της ήθελε ένα υπέρογκο ποσό, η επικαιροποίησή της δε ξεπερνούσε τα 30.000.000δρχ. εκείνη την εποχή. Στην αγωνία μου να εξασφαλίσω τα χρήματα και τις δυσκολίες που συναντούσα, ήλθε στο γραφείο μου η Άννα ως υπάλληλος της πολεοδομίας που εργαζόταν και μου πρότεινε να κάνει αυτή μόνη της την επικαιροποίηση. Στην παρατήρησή μου ότι δεν έχω τη δυνατότητα για αποζημίωση λόγω και του δημόσιου λογιστικού, της πρότεινα έμμεσο τρόπο αποζημίωσης όπως άδεια από την εργασία της, υπερωρίες εκτός έδρας κλπ. Η απάντησή της ήταν κατηγορηματική: «Εγώ κύριε Πυργιανάκη θα κάνω την επικαιροποίηση της μελέτης σε χρόνο εκτός υπηρεσίας τα Σαββατοκύριακα και δεν θέλω καμιά αποζημίωση». Έτσι και έγινε η μελέτη επικαιροποίηθκε σε μικρό χρονικό διάστημα. Να σημειώσω ότι η Άννα Τρουλινού ήταν πολύτεκνη με τέσσερα παιδιά και το διάστημα που έκανε την επικαιροποίηση της μελέτης τα παιδιά της ήταν ανήλικα. Κι όμως έφευγε και πήγαινε σε όλα τα χωριά των νοτίων παραλιών, έκανε επιτόπιες επισκέψεις, συναντήσεις με προέδρους κοινοτήτων και κατοίκους της περιοχής μελέτης, καταγράφοντας τα προβλήματα που έπρεπε να δώσει λύσεις.

Θεώρησα χρέος μου να αναφέρω αυτό το περιστατικό για να υπενθυμίσω ότι στη δύσκολη εποχή που ζούμε δεν είναι όλα μαύρα και ιδιαίτερα στο δημόσιο τομέα υπάρχουν πρόσωπα όπως η Άννα και η Μαρία που τίμησαν το επάγγελμά τους και έγιναν πρότυπα παραδειγμάτων για όλους εμάς και ότι υπάρχει ελπίδα για ένα καλύτερο αύριο.

 

Αιωνία τους η μνήμη και πάλι εκφράζω τα θερμότατα συλλυπητήρια μου στις οικογένειές τους.