Ένας άγιος χαμάλης – Μέρος δεύτερο   

Εκτιμώ δε πως η απήχηση που είχε η προηγούμενη αναφορά μου στο Μανώλα,  οφείλεται και μόνο στο ότι καταγράφεται μια προσωπικότητα που σπανίζει στις ημέρες μας. Αυτό ευαισθητοποιεί κάθε άνθρωπο.

           δίδοντας τις αναγκαίες εξηγήσεις

Με το παρόν κείμενο οφείλω να δώσω τρείς εξηγήσεις:

Η πρώτη αφορά στο ότι υποχρεώνομαι να επανέλθω για το Μανώλα, καθώς στο προηγούμενο κείμενο μου ,στην κατακλείδα του, προϊδεάζω για «μέρος»  της ιστορικής αναφοράς στο Μανώλα, λόγω του περιορισμένου χώρου που έχει ένα τέτοιο κείμενο-«περίγραμμα».

Η δεύτερη αφορά στο ότι περιήλθαν σε γνώση μου και κάποια άλλα στοιχεία τα οποία θα πρέπει, για την ολοκλήρωση της παρουσίας της «προσωπικότητας Μανώλα» να τεθούν υπ´όψιν. Και:

Η τρίτη αφορά στις τύψεις που είχα όταν ,προ καιρού σε κάποια άλλη δημοσίευση έλαβα γνώση του εξής περιστατικού:

Ο Μανώλας ήταν στο τελευταίο περίπου στάδιο της ζωής του, εξαντλημένος, πένης και επαίτης. Κάποιο παιδί όπως τον είδε στα χάλια του θέλησε να τον ειρωνευθεί. Το πρόλαβε όμως ο πατέρας του λέγοντας του: όταν έκανες την εγχείρηση σώθηκες με το αίμα αυτού του ανθρώπου! (Όπως ήδη αναφέρθηκε στο προηγούμενο κείμενο μου, ο Μανώλας ήταν συστηματικός αιμοδότης).

Τότε, με αφορμή το προαναφερόμενο περιστατικό, μου δόθηκε το πρώτο «ερέθισμα» να γράψω «κάτι» για το Μανώλα. Όμως ο φόρτος της εργασίας μου κι άλλες ασχολίες μου, δεν μου το επέτρεψαν. Έτσι, ο λόγος που ασχολήθηκα με το Μανώλα ήταν το τελευταίο «ερέθισμα» που μου έδωσε η αναφορά του κυρίου Κουναλάκη, όπως αυτή δημοσιεύτηκε στο έγκυρο e-mesara. 

Στο δημοσίευμα αυτό γινόταν η εξής αναφορά:

Ένα μικρό κοριτσάκι που επαιτούσε, απευθύνθηκε στο Μανώλα για να του δώσει ό,τι προαιρείται. Ο Μανώλας στα τελευταία στάδια της ζωής του, καταβεβλημένος  και επαίτης, χωρίς δεύτερη σκέψη έβαλε στη χούφτα του όσα χρήματα είχε περισυλλέξει και τα έδωσε στο κοριτσάκι λέγοντάς του:  «πάρτα και εγώ διακονιάρης είμαι»!

Πάντα ο ίδιος,ο Μανώλας!

Με το παρόν κείμενο , κατά το  μέρος που με φορά, ολοκληρώνω την καταγραφή της «ιστορικής φυσιογνωμίας του Μανώλα», και αναφέρομαι στα ζητήματα που αφορούν :

α) στην εργασία του,

β) στη σχέση του με τα δικαστήρια,

γ) στα ταξίδια των διακοπών του  

και δ) τέλος, στη γνωστή παρουσία του στους τοπικούς κινηματογράφους.

 

ο Μανώλας ως εργαζόμενος

Αξιόλογα στοιχεία γύρω από το Μανώλα, μου έδωσε ο εξάδερφος μου Τάκης Μηλιαράκης. Σύμφωνα με τα όσα πολύ καλά γνωρίζει ο Τάκης Μηλιαράκης για το Μανώλα, το αρχικό επάγγελμα του ήταν παλαιστής! Το επάγγελμα όμως αυτό είχε περιέλθει σε παρακμή και δεν προέκυπτε εισόδημα. Έτσι ο Μανώλας άλλαξε επάγγελμα.

Για όσους βεβαίως δεν γνώριζαν το Μανώλα,πράγματι ήταν θηριώδης. Σύμφωνα δε με προσωπική σε μένα μαρτυρία, του λόγιου και εξαίρετου επιστήμονα Ιατρού-Ψυχιάτρου Μανώλη Πασπαράκη, όταν έβλεπε μικρό παιδί το Μανώλα στην αγορά, έτσι όπως ήταν εύσωμος, τον φοβόταν. Δεν άργησε όμως να καταλάβει ότι αυτός ο εύσωμος άνδρας, είχε καρδιά μικρού παιδιού» !

Ο καλοκάγαθος λοιπόν, αλλά θηριώδης Μανώλας αναγκάστηκε να γίνει αχθοφόρος, ήτοι,κατά το κοινώς λεγόμενο, χαμάλης. Προφανώς ο Μανώλας υπηρέτησε το δόγμα, και το τίμησε, πως: καμιά τίμια δουλειά δεν είναι ντροπή!

Ο εξάδερφος μου Τάκης Μηλιαράκης μου γνωστοποίησε ότι το καρότσι του Μανώλα δεν ήταν δικό του! Το είχε ενοικιάσει! Ιδιοκτήτης  του καροτσιού του ήταν ο Γιάννης Σμυρλής, που ήταν υπάλληλος της «Οινοποϊείας Μηλιαράκη – Μίνως».

Υπ´όψιν δε ότι ο Γιάννης Σμυρλής ήταν ο ιδιοκτήτης-εκμισθωτής όλων των καροτσιών της εποχής, τα οποία μίσθωναν οι τότε αχθοφόροι. Παράλληλως ήταν και εργαζόμενος στην «οινοποιεία Μηλιαράκη». Ο Μανώλας λοιπόν, κάθε μήνα κατέβαλε το μίσθωμα του στον Γιάννη Σμυρλή , στο κατάστημα της «οινοποιείας Μηλιαράκη»  επί της οδού Γιαννιτσών, οπότε μέσω αυτής της επικοινωνίας ο εξάδερφος μου έχει πολλά στοιχεία γύρω από το βίο και την πολιτεία του Μανώλα, τα οποία όμως δεν μπορούν να μεταφερθούν όλα στο παρόν περίγραμμα. Αξίζει όμως να αναφερθεί ένα περιστατικό το οποίο  έχει ως  εξής:

Στο Μανώλα δόθηκε παραγγελία να μεταβεί στο ιδιωτικό εκπαιδευτήριο της Χρυσούλας Μπουρλώτου για να παραλάβει «κάτι». Ωστόσο το αντικείμενο που θα έπρεπε να μεταφέρει ο Μανώλας δεν μπορούσε να γίνει «μέσω καροτσιού». Έτσι επέστρεψε ο Μανώλας χωρίς να έχει φορτώσει. Ο εντολέας της παραγγελίας προθυμοποιήθηκε αμέσως να του καταβάλει την σχετική αμοιβή. Ο Μανώλας όμως ήταν ανένδοτος: «δεν έκανα αγώι, λεφτά δεν παίρνω»! Έτσι εκτιμούσε την εργασία του ο ανεπανάληπτος Μανώλας.

η σχέση του Μανώλα με τα Δικαστήρια

Εκ των όσων γνωρίζω, ο Μανώλας  ουδεμία σχέση είχε ποτέ με τα Δικαστήρια. Δεν είχε ποτέ εμπλακεί σε κάποια αντιδικία. Ήταν μοναχικός άνθρωπος και εστερείτο οποιασδήποτε κοινωνικής εξωστρεφούς συμπεριφοράς, εκτός από  τις πράξεις  αγαθοεργίας που επιτελούσε σε ανέργους, φτωχούς και ανήμπορους. Ωστόσο, κάποτε είχε «εμπλακεί» σε μία υπόθεση, όπου ο εισαγγελέας τον είχε  κλητεύσει μάρτυρα. Ο Μανώλας λοιπόν, στο παράπηγμα όπου διέμενε, είχε κάνει το πρωινό του μπάνιο, με τις γνωστές (τότε) πρωτόγονες μεθόδους και συνθήκες, είχε φορέσει τα καλά του και προσήλθε  στο Δικαστήριο. Ωστόσο, είχε ξεκαθαρίσει ότι με κανένα τρόπο, δεν μπαίνει στην Αίθουσα «άμα δε κάμει το σασμό»! Ο Μανώλας «ακύρωσε» τη δίκη, καθόσον επέβαλε στους δύο αντιδίκους να δώσουν τα χέρια! Δεν λέμε ονόματα, γιατί αυτοί οι δύο αντίδικοι αργότερα έγιναν συνέταιροι! Ο πατέρας μου , παλαιός δικηγόρος του Ηρακλείου, ήταν εκείνος που έφτιαξε το καταστατικό της εταιρείας. Η αφήγηση είναι αυθεντική.

   οι  θερινές διακοπές του Μανώλα και: η θέση του για την «Αμερικάνικη Βάση»

Στο προηγούμενο κείμενο μου αναφερόμουν ότι ο Μανώλας πράγματι ένα μήνα το καλοκαίρι αφιέρωνε σε διακοπές ,σε «άγνωστο  προορισμό». Αναφέρθηκα δε  στον «άγνωστο προορισμό» αυτών των ταξιδιών, διότι δεν είχα την παραμικρή πληροφορία σε σχέση με το «που» πήγαινε ο Μανώλας. Και πάλι όμως ο Τάκης Μηλιαράκης, λόγω των συνεχών επισκέψεων του Μανώλα στην οδό Γιαννιτσών για να καταβάλει το μίσθωμά του στον Σμυρλή, γνωρίζει ότι ο Μανώλας τα καλοκαίρια μετέβαινε συστηματικά και πάντοτε στο εξωτερικό! Μου μεταφέρει δε ακριβώς τα εξής:
«Ερχόταν κάθε μήνα- στην οδό Γιαννιτσών- να πληρώσει το νοίκι και τον φώναζε ο πατέρας μου και καθόταν και συζητούσαν και μέσα στα άλλα του έλεγε που πήγαινε στις διακοπές που έκανε κάθε χρόνο. Ντυνότανε με τα καλά του και ταξίδευε κάθε χρόνο σε άλλο μέρος. Κάποια φορά που είχε πάει  στο Λονδίνο του είπε : «Κύριε Νίκο σέρ με ανέβαζαν σέρ με κατέβαζαν, να έβλεπες υποκλίσεις!». 

Συνεπώς τα καλοκαίρια ο Μανώλας γινόταν «κοσμοπολίτης ταξιδευτής» !..

Έτσι εξηγούνται  και τα «εκάστοτε σπαστά αγγλικά του», που τα επιφύλασσε, όπως έλεγε, για τους «Αμερικανούς της Βάσης»…για τους οποίους έλεγε :«ίντα ζυγώνουν  αυτοί επαέ»!  (Για τους αγνοούντες τα κρητικά σημαίνει: «τι θέλουν αυτοί και  βρίσκονται εδώ

    ο Μανώλας στους τοπικούς κινηματογράφους

Ένα από τα κατεξοχήν χαρακτηριστικά του Μανώλα, ήταν η σχέση του με την  ψυχαγωγία που αφορούσε αποκλειστικώς στους κινηματογράφους της εποχής. Ο Μανώλας δεν σύχναζε  σε νυχτερινά κέντρα, σε ταβέρνες ή σε υποβαθμισμένα «στέκια».

Ο Μανώλας προτιμούσε τα έργα της εποχής, του γνωστού τότε ελληνικού κινηματογράφου, καθώς και όταν μπήκαν στην τότε κουλτούρα τα «γουέστερν» , τα προτιμούσε έναντι άλλων ξενόφερτων προβολών. Ο Μανώλας αφού έκανε το μπάνιο του κι άλλαζε τα ρούχα του, μετέβαινε στους κινηματογράφους του Ηρακλείου. Όπως δε ήδη έχει καταγραφεί και στο προηγούμενο κείμενό μου, ο Μανώλας παρενέβαινε στις  στιχομυθίες-διαλόγους ασκώντας κριτική σε ό,τι λεγόταν και ήταν υπερασπιστής του δίκαιου απέναντι στο άδικο, του φτωχού απέναντι στον πλούσιο, του καλού χαρακτήρα απέναντι στον υποκριτή! Αλίμονο δε στον/στην ηθοποιό που υποδυόταν ένα χαρακτήρα που αποδοκίμαζε ο Μανώλας! Ο λόγος του Μανώλα  ήταν καταγγελτικός , χωρίς όμως να χρησιμοποιεί υβριστικές ή αθυρόστομες εκφράσεις! Ήταν από τη φύση του ευγενής!

Τέλος σε γουέστερν της εποχής, ο Μανώλας είχε συμπαθήσει πολύ τον πρωταγωνιστή, και όταν σε «κάποια φάση» του έργου , κάποιος πήγαινε να τον χτυπήσει πισώπλατα , ο Μανώλας πετάχτηκε και με την στεντόρεια φωνή του φώναξε : «πρόσεξε τον από πίσω» (!) και ο πρωταγωνιστής αυτομάτως αντέδρασε (!) οπότε αντιλαμβάνεται κανείς «τι» (!)  επακολούθησε στην αίθουσα του κινηματογράφου! Σκηνές ανεπανάληπτες που τις οφείλουμε στον μικρό – μεγάλο αυτό άνθρωπο, μιας παλιάς εποχής!

Αν το παράδειγμα  και το ήθος του Μανώλα ως απλοϊκού και χωρίς επιτήδευση ανθρώπου μας προβληματίσει,τότε μπορεί να ελπίζουμε σε μια κοινωνία, μιας άλλης ποιότητας, στην κοινωνία της ανθρωπιάς!

Χριστός  Ανέστη! 

(* ) Ο Πέτρος Μηλιαράκης δικηγορεί στα Ανώτατα Ακυρωτικά Δικαστήρια της Χώρας και στα Ευρωπαϊκά Δικαστήρια του Στρασβούργου και του Λουξεμβούργου (ECHR και GC – EU).