Ένα θαύμα στους ελαιώνες της Μονής Απεζανών – Αιωνόβια δέντρα καρπίζουν ξανά και δίνουν το πολύτιμο προϊόν τους (φωτογραφίες)

Ένα μικρό θαύμα συντελείται τα τελευταία 15 χρόνια στην ορεινή αλλά εύφορη όπως αποδεικνύεται γη, που περιβάλλει την Ιερά Μονή των Απεζανών. Σε θέση προνομιακή σε μια κόχη της οροσειράς των Αστερουσίων, η Ιστορική Μονή τα τελευταία χρόνια παίρνει ξανά πνοή, με τους μοναχούς της να έχουν αυξηθεί στους έξι και τη γη να ζωντανεύει γύρω από τη Μονή .

Της Μαρίας Καλλέργη

Στους ελαιώνες της Μονής, αγαλλιάζει η ψυχή και ξεκουράζεται το βλέμμα βλέποντας ελαιόδεντρα ακόμα και 18 αιώνων να ξαναπαίρνουν ζωή, να καρπίζουν και δίνουν το πολύτιμο προϊόν τους.

Οι εικόνες που κατέγραψε ο φακός της neadrasis.gr, μιλούν ίσως μόνες τους και διαδέχονται η μία την άλλη και να δημιουργούν ένα αρμονικό σύνολο στο οποίο “παντρεύεται” το παρελθόν και το μέλλον της γεωργίας στην Κρήτη, με τις όμορφες και αρχοντικές χοντρολιές να δέχονται περιποίηση και αγάπη με παραδοσιακές μεθόδους αλλά και σύγχρονες τεχνικές καλλιέργειας.

Η βόλτα στους ελαιώνες απολαυστική, και την ηρεμία και ομορφιά του τοπίου διακόπτουν πότε πότε τα κελαϊδίσματα των πουλιών και λίγο αργότερα ο θόρυβος από το τρακτέρ που οργώνει τις εκτάσεις. Παρέα στη βόλτα ο μοναχός από τη Μονή, ο οποίος αν και μας τα είπε όλα, αρνήθηκε να φωτογραφηθεί με το πρόσωπο του και υπέβαλλε την παράκληση να μην αναφερθεί το όνομα του.

Δεν μπορούσαμε να κάνουμε αλλιώς, η σεμνότητα του αλλά και ο πειστικός τρόπος του δεν τον επέτρεψαν.

Πάντως ο ίδιος θυμήθηκε ότι ο γέροντας Μελέτιος, που ήταν χρόνια στην Μονή πριν φύγει για τους ουρανούς του είπε ότι κάποτε στην κατοχή ζούσαν από αυτές τις ελιές στο Μοναστήρι. Κράτησε την κουβέντα και ενώ όλοι έλεγαν να ξεριζωθούν οι χοντρολιές για να φυτευτούν ψιλολιές, οι άνθρωποι του Μοναστηριού αποφάσισαν να πορευτούν με αυτές τις ελιές που τους άφησαν οι προκάτοχοι τους.

Καλόγεροι μεν, έχοντας δε την γεωργία βαθιά ριζωμένη στο DNA τους καθώς κατάγονταν από αγροτικές οικογένειες, σήκωσαν τα μανίκια και ξεκίνησαν.

Έτσι ελαιόδεντρα εκατοντάδων ετών λίγο πριν το τέλος, κλαδεύτηκαν, οργώθηκαν και κέρδισαν μια νέα ζωή για άλλους τόσους αιώνες ίσως. Η καλλιέργεια τους όσο κι αν φαντάζει απλή έχει κόπο, πολύ κόπο όπως όλες οι εργασίες του ανθρώπου με τη γη. Στην καλλιέργεια συμμετέχουν κερδίζοντας το μεροκάματο και άνθρωποι από την περιοχή, ενώ δεν υπάρχει δισταγμός στο να δοκιμάζονται και νέες μέθοδοι.

Έτσι οι ελιές για παράδειγμα δε μαζεύονται από το έδαφος καθώς αυτό θα ήθελε πολύ χρόνο και θα επιβάρυνε την οξύτητα του λαδιού αλλά ραβδίζονται. Η συγκομιδή για τη φετινή περίοδο στις Απεζανές ήδη ολοκληρώθηκε, με τα 500 ελαιόδεντρα πλέον να οργώνονται και να καλλιεργούνται για την επόμενη χρονιά.

Για την ιστορία να αναφέρουμε πως φέτος οι ελιές έδωσαν 1 κιλό λάδι για κάθε 3.800 κιλά ελιές ενώ το λάδι αν και από χοντρολιές ήταν μόλις μερικές γραμμές. Να σημειώσουμε επίσης πως οι ελιές είναι άνυδρες και η καλλιέργεια τους στηρίζεται πολύ στα όσα δίνουν τα εδάφη και η φύση στη συγκεκριμένη περιοχή.

Λίγο πριν φύγουμε ο καλόγερος σκυμμένος στη ρίζα μιας ελιάς βγάζει δύο ξερά χόρτα και στη συνέχεια αφήνει το βλέμμα του να πλανηθεί στις εκτάσεις μπροστά μας, έργα ανθρώπινων χεριών επαναλαμβάνοντας τη φράση που συχνά ακούσαμε στην επίσκεψη μας: “άλλος κάνει κουμάντο”.