Δίνεται στη δημοσιότητα από τις αποθήκες του υπουργείου Εσωτερικών το κυβερνητικό υλικό της περιόδου της Χούντας, στο οποίο περιλαμβάνεται και το αρχείο με τις επιστολές του προς τον δικτάτορα Στυλιανό Παττακό.
Ο Πρόεδρος της Βουλής έκανε την παρουσίασή τους την Τρίτη 26 Μαρτίου στο Μέγαρο Μουσικής. Η εκδήλωση συνδιοργανώθηκε με τη βοήθεια του ΥΠΕΣ, του ιδρύματος της Βουλής και τα Γενικά Αρχεία του Κράτους.
Δήλωσε πως η χώρα μας δεν είναι συνηθισμένη στο σκάλισμα του παρελθόντος καθώς «δεν υπάρχει κουλτούρα και διάθεση δημοσιοποίησης κι ανοίγματος των αρχείων κι επαναπροσέγγισης της ελληνικής ιστορίας».
Σημαντική αποκάλυψη ήταν πως σε δωμάτιο της Βουλής, το οποίο παρέμενε αχρησιμοποίητο επί 44 χρονια, υπήρχαν σημαντικά έγραφα από την Επταετία, ενώ σε άλλο κτήριο, ιδιοκτησίας της Βουλής, βρέθηκαν τα αυθεντικά πρακτικά της δίκης των πρωταιτίων της δικτατορίας, τα οποία και αυτά θα δοθούν στη δημοσιότητα μετά το πέρας της αξιολόγησης τους.
Στη συνέχεια ο υπουργός Εσωτερικών, Αλέξης Χαρίτσης, εξήρε τη σημασία του αρχείου, αναφέροντας πως συμβάλει στον αναστοχασμό για τον ελληνικό παρελθόν και την ελληνική πολιτική ιστορία.
Τι περιλαμβάνει το αρχείο
Το λεγόμενο «Αρχείο Παττακού» είναι ένα από τα πιο σημαντικά τμήματα του υλικού που έρχεται στο φως. Περιέχει καταδοτικές επιστολές των πληροφοριοδοτών του δικτατορικού καθεστώτος, το οποίο υπήρξε ξεχασμένο για σχεδόν μισό αιώνα.
Την Άνοιξη του 1967 ο Στυλιανός Παττακός, ως υπουργός Εσωτερικών της νεοσύστατης δικτατορικής κυβέρνησης, ζήτησε από τους Νομάρχες, καθώς και από τους κατά τόπους διοικητές τους Χωροφυλακής και του Στρατού, αναλυτικά στοιχεία για τα 
φρονήματα και την πολιτική δράση των αιρετών της Αυτοδιοίκησης, δηλαδή, των δημάρχων, κοινοταρχών, καθώς και των δημοτικών και κοινοτικών συμβούλων σε όλη την επικράτεια.
Οι απαντήσεις που στάλθηκαν συγκεντρώθηκαν σε ένα ενιαίο αρχείο που αποτελεί μοναδικό τεκμήριο, όχι μόνο για την εικόνα της τοπικής αυτοδιοίκησης τις παραμονές της δικτατορίας, αλλά και για τη μεθοδολογία παρακολούθησης, καταγραφής, και ανάλυσης των πολιτικών φρονημάτων και της πολιτικής δράσης των πολιτών από τους μηχανισμούς του μετεμφυλιακού κράτους.
Ενας κόσµος «χαφιεδοφροσύνης» ξετυλίγεται µέσα από τα αρχεία του υπουργείου Εσωτερικών. Καταγγέλλει τη φαυλοκρατία, τη µικροπολιτική, την ανοχή στον κοµµουνισµό και τους «Παπανδρεοκοµµουνιστές» που θα έφερναν «νέον Εµφύλιον» εάν δεν εµφανιζόταν η «Εθνοσωτήριος».
Οι ίδιες οι επιστολές είναι συγκλονιστικές. Για παράδειγμα, στις 18 Μαΐου 1967, ένας αποστολέας από την Αττική ζητά στο όνοµα των εθνικών του αγώνων να τεθεί «απλώς και µόνον εις τους υπό κρίσιν διά την εκλογήν δηµοτικών αρχόντων». Προηγουµένως έχει περιγράψει τους αγώνες του, όταν από το 1944 πάλευε ως δηµοτικός σύµβουλος µε την «κοµµουνιστικήν πλειοψηφίαν». Δηλώνει «άριστος» και απευθυνόµενος «εις Υµάς τους αριστείς» ζητά ηθική ικανοποίηση «µακράν παντός υλικού συµφέροντος».
Ταυτόχρονα, βλέπουμε και δύο διαφορετικές περιπτώσεις στις οποίες συναντήθηκαν ιστορικά πρόσωπα, όπως ο Κώστας Μητσοτάκης και ο Παύλος Μπακογιάννης.
Πιο συγκεκριμένα, στις 21 Ιουλίου 1967, κάποιος καταγόµενος από τη Λευκάδα, που ζει και εργάζεται όµως στη Φρανκφούρτη της Γερµανίας, εκφράζει τα παράπονά του «διά τον ραδιοσχολιαστήν της ελληνικής εκποµπής Παύλον Μπακογιάννη» ο οποίος µεταδίδει «σχόλια, κρίσεις και συµπεράσµατα ευνοϊκώς προσκείµενα του διεθνούς κοµµουνισµού», ενώ αποσιωπά τους επαίνους για τα εθνοσωτήρια έργα της δικτατορίας.
Στις 20 Αυγούστου 1967, άλλος εθνικόφρων από τα Χανιά καταγγέλλει τον πρόεδρο µιας κοινότητας που µόλις είχε συσταθεί το 1966 ως «ρουσφέτι του κυρίου Μητσοτάκη» διότι παραµένει και µετά την 21η Απριλίου, ενώ δύο αδέλφια της µάνας του «είναι συµµορίται»
TheCaller.gr
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019