Ζήλεια και Φθόνος  προς την Υπέρτερη Αξία… (Το παμπάλαιο χαρακτηριστικό της φυλής μας)

Αυτή την περίοδο που δύο ελληνόπουλα ,ο Στέφανος Τσιτσιπάς  και η Μαρία Σάκκαρη  ,μέσα από τις μεγάλες τους Νίκες ,με την αξία τους,στο άθλημα του  ΤΕΝΝΙΣ, απέναντι σε μεγαθήρια  του παγκόσμιου  αυτού Αθλήματος ,δοξάζοντας την Ελλάδα,υπήρξαν όχι λίγες φωνές από το εσωτεςρικό της χώρας μας ,από διάφορα κέντρα και παράκεντρα, με ένα μπαράζ  κακοήθων απαξιωτικών  χαρακτηρισμών ανυπόστατων ,γεμάτο φθόνο   και φαίνεται ξεκάθαρα ότι ένα από τα μειονεκτήματα της φυλής μας ,από αρχαιοτάτων χρόνων ,του φθόνου προς της υπέρτερη αξία καλά κρατεί ακόμη και σήμερα. .

Ο Φθόνος είναι ένα από τα 7 θανάσιμα αμαρτήματα. Ο Φθόνος σύμφωνα με το Νίτσε είναι απόκτημα κακίας ενώ ο Αριστοτέλης τόνιζε πως το να φθονείς κάποιον είναι σαν να παραδέχεσαι πως είσαι κατώτερός του. Ο φθόνος ως συναίσθημα ενεργοποιείται όταν κάποιος επιτυγχάνει ή αποκτά κάτι που επιθυμούμε .. Όταν φθονούμε κάποιον, νιώθουμε υποδεέστεροι και μνησίκακοι απέναντι στο άτομο που φθονούμε.

Το φθόνο συχνά διαδέχονται αισθήματα ενοχής και μείωση της αυτοπεποίθησης. Είναι σημαντικό να τονιστεί πως   ο φθόνος είναι μέσα στη φύση του ατόμου .Αυτό που είναι πραγματικά ενδιαφέρον, είναι ότι πολλές φορές η λέξη περιγράφει ιδιότητες της έννοιας την οποίαν εκφράζει, Για παράδειγμα ο «φθόνος» ετυμολογείται από το ρήμα «φθίνω» που σημαίνει χάνω,μειώνομαι. Και πραγματικά ο φθόνος σαν συναίσθημα, σιγά-σιγά μας φθίνει και μας καταστρέφει.τους ίδιους . Γιατί να το έχει αυτός και όχι εγώ;

Είναι ιδιαίτερα σημαντικό να διαχωρίσουμε τον φθόνο από την ζήλια καθώς η ζήλια δεν περιλαμβάνει απαραίτητα την κακία .Εμπεριέχει μάλλον θαυμασμό….

 “Ο φθόνος είναι παιδί της αλαζονείας, εργάτης της εκδίκησης, και διαρκές βάσανο της αρετής. Ο φθόνος είναι βόρβορος της ψυχής, δηλητήριο κι υδράργυρος που φθείρει τη σάρκα κι αποξηραίνει τον μυελό των οστών” Σωκράτης

Ο Πλούταρχος αναφέρει πως ο Θεμιστοκλής, όταν τον ρώτησαν για την αλλαγή στον τρόπο της ζωής του, ύστερα από την περίλαμπρη νίκη του Μιλτιάδη στον Μαραθώνα, έλεγε: ” ως καθεύδειν αυτόν ουκ εώη το Μιλτιάδου τρόπαιον”, δηλαδή πως δεν τον άφηνε να ησυχάσει το τρόπαιο (η Νίκη) του Μιλτιάδη (στον Μαραθώνα).
Η απάντηση έμεινε παροιμιώδης και λέγεται, όταν κατόρθωμα άλλου γίνεται κίνητρο για τη δική μας προσπάθεια και δραστηριότητα.
Στον Θεμιστοκλή είχε σαν αποτέλεσμα τη μεγάλη νίκη στη Ναυμαχία της Σαλαμίνας, που ήταν πράγματι δικό του κατόρθωμα…

Διαπιστώνουμε ,λοιπόν,ότι στην περίπτωση του Θεμιστοκλή   , ο θαυμασμός  του  από τον θρίαμβο του Μιλτιάδη μετατράπηκε σε Ευγενή Άμιλλα ,που στεφανώθηκε με τον θρίαμβο της Ναυμαχίας της Σαλαμίνας ,με την καταστροφή του στόλου των Περσών .
Χαρακτηριστικό ,βέβαια ,της Φυλής μας εκτός της Αχαριστίας είναι  και Φθόνος ,που όμως δεν έχει τα στοιχεία μιας άμιλλας ώστε να γενούμε εμείς καλύτεροι από αυτόν που ζηλεύουμε αλλά  επειδή δεν μπορούμε να τον φθάσουμε, τον μισούμε αβυσσαλέα και προσπαθούμε ,με κάθε τρόπο θεμιτό η αθέμιτο  να τον απαξιώσουμε μειώνοντας την κοινωνική επιρροή του.Η Ελληνική Ιστορία  ,στις  Δέλτους της εμπεριέχει πολλά  τέτοια παραδείγματα.Φθονούμε την υπέρτερη αξία κάποιων φωτισμένων συμπατριωτών μας

που διακρίνονται στα γράμματα ,στις Επιστήμες ,στις τέχνες ή στην Πολιτική…Προτιμούμε τις μετριότητες ,κύρια από φθόνο προς τους χαρισματικούς

ανθρώπους ,Είναι γνωστό, άλλωστε , ότι εμείς ,ως λαός, αντί ευγνωμοσύνης αιώνιαςκαι τιμής , δώσαμε κώνειο στον Σωκράτη, φυλακίσαμε τον Περικλή και τον Φειδία, εξοστρακίσαμε τον Αριστείδη,σκοτώσαμε τον Καποδίστρια, φυλακίσαμε τον Κολοκοτρώνη, δεν εκλέξαμε βουλευτή τον Χαρ. Τρικούπη και τρεις φορές αποπειραθήκαμε να  δολοφονήσουμε τον Ελ. Βενιζέλο κλπ,κλπ…

Καιρός είναι πιά, μετά μάλιστα από την  πολύχρονη επώδυνη εμπειρία ,να αποβάλλουμε τις επικίνδυνες αυτές έξεις του Φθόνου και της Αχαριστίας  .

Να επιλέγουμε πλέον τους Σοφούς και όχι τους Σοφιστές ,τους Άξιους και τους ικανούς και όχι τους λαϊκιστές και τις μετριότητες ,τους διακεκριμένους Επιστήμονες και όχι τους κομπογιαννίτες ,αλλά πάντα αυτούς που διαθέτουν και συναισθηματική νοημοσύνη  και όχι αναλγησία, ώστε να κατανοούν την δοκιμασία που βιώνει ο πολύπαθος Λαός μας .