ΤΟΥ ΚΩΣΤΑ ΤΡΙΓΩΝΗ
Ο όρος “αποστασία” και ο χαρακτηρισμός του “αποστάτη”, έχουν με δριμύτητα επανέλθει στην πολιτική επικαιρότητα, με αφορμή την διάλυση του ΣΥΡΙΖΑ. Μόλις στρέψει το κεφάλι του προς τα δεξιά ή προς αριστερά, οποιοσδήποτε βουλευτής του χώρου, χαρακτηρίζεται “ύποπτος φυγής”. Κι αν τολμήσει να ξεπορτίσει από το κομματικό “μαντρί”, δέχεται την στάμπα του “αποστάτη”.
Η περίπτωση του ΣΥΡΙΖΑ, που αποτελεί έκφραση και συνέχεια της λεγόμενης “ανανεωτικής αριστεράς”, πασπαλισμένης με σκόνη ουτοπικών “κινημάτων”, οικολόγων και… λοιπών “δημοκρατικών και προοδευτικών δυνάμεων”, σίγουρα θα αφήσει ισχυρό αποτύπωμα στην σύγχρονη πολιτική ιστορία, αφού από την ίδρυση του μοιάζει με αστικό λεωφορείο, στο οποίο ανεβοκατεβαίνουν διαρκώς επιβάτες από κάθε καρυδιάς καρύδι.
Σ΄αυτό τον αχαρτογράφητο χώρο, βρέθηκε μετά την αποστρατεία του από τις Ένοπλες Δυνάμεις, ο ναύαρχος Ευάγγελος Αποστολάκης. Όχι επειδή καταστάλαξε ιδεολογικά και έκρινε πως συμπίπτουν οι αρχές του με τον συγκεκριμένο χώρο. Απλώς, ήταν περαστικός, είδε φως, και μπήκε…
Σε μια φάση, η σοβαροφάνεια του παρέσυρε και τον πρωθυπουργό Κυριάκο Μητσοτάκη, που τον κάλεσε να αναλάβει υπουργικά καθήκοντα στην κυβέρνηση του, για να αποδειχθεί ακολούθως η κενότητα και η ασυνέπεια του, με αποτέλεσμα να κερδίσει έκτοτε τον όχι και τόσο επίζηλο τίτλο του… “ναυαρχούκου”!
Οι επόμενες πολιτικές εξελίξεις διαμορφώθηκαν εντελώς ανεξέλεγκτα, μετά την ανατολή του απαστράπτοντος Κασσελάκη, του οποίου κολαούζος υπήρξε για ένα πολύμηνο χρονικό διάστημα, ο Ευάγγελος Αποστολάκης, μέχρι που οι μαθητευόμενοι αυτοί μάγοι οδήγησαν τον ΣΥΡΙΖΑ στα βράχια. Ακολούθησε η μεγάλη φυγή στελεχών προς κάθε κατεύθυνση.
Ο ναύαρχος, ψάχνοντας τρόπο αποχώρησης από τον διαλυμένο ΣΥΡΙΖΑ, επινόησε να αποδώσει την σχετική ευθύνη στον… Αλέξη Τσίπρα. Ο οποίος όμως δεν δίστασε να κόψει τα πόδια του άλλοτε στενού συνεργάτη του, υποστηρίζοντας πως «ειδικά ένας διορισμένος βουλευτής όταν διαφωνεί με το κόμμα που τον εξέλεξε παραιτείται, αφήνοντας την έδρα που ούτε πολιτικά ούτε ηθικά του ανήκει”…
Ακόμα δριμύτερη ήταν η επίθεση που δέχτηκε ο ναύαρχος από την “Αυγή”, που του έγραψε: «Όταν το καράβι παραδέρνει σε φουρτούνα, όπως γίνεται με το καράβι του ΣΥΡΙΖΑ, οι ναύαρχοι που είναι άξιοι του βαθμού και της αποστολής τους δεν πηδούν σε σωσίβια λέμβο για να σώσουν το σαρκίο τους. Δεν συμπεριφέρονται σαν δειλοί και τυχοδιώκτες, δίνοντας το σήμα σε όσους τους πίστεψαν».
Εδώ, πραγματικά, σηκώνουμε όλοι τα χέρια ψηλά. Όταν ένας οποιοσδήποτε πολίτης αντιμετωπίζει τις βαρύτατες κατηγορίες του “δειλού” και του “τυχοδιώκτη”, δεν έχει πολλά περιθώρια ήπιων αντιδράσεων. Εάν οι συγκεκριμένες κατηγορίες απευθύνονται σε ένα ναύαρχο, ο τελευταίος υποχρεούται να καλέσει τουλάχιστον σε μονομαχία τους κατηγόρους του, διαφορετικά δεν θα μπορεί να αντέξει τη ντροπή και να κυκλοφορεί στους δρόμους.
Δύσκολη πλέον η θέση του Ευάγγελου Αποστολάκη… Η πορεία του στα πολιτικά πράγματα έχει υπονομευτεί ποικιλοτρόπως. Αν κρίνουμε την περίπτωση του με βάση τους στοιχειωδέστερους κανόνες της ηθικής, η μόνη αξιοπρεπής διέξοδος που του απομένει, είναι η άμεση αφίππευσή του από το βουλευτιλίκι και η στροφή του σε άλλες δραστηριότητες. Δεν θα είναι ο πρώτος, ούτε ο μόνος απόστρατος που αποτυγχάνει στην πολιτική. Άλλωστε, με την σύνταξη του, μπορεί άνετα να εξασφαλίζει τα προς το ζην…
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019