Δημήτρη μου, φίλε και συμμαθητή στο κοινοτικό γυμνάσιο της αγίας Βαρβάρας, με τι καρδιά και πού να βρω τα λόγια να σ’ αποχαιρετήσω! Τι έγινε φίλε κι αγκυροβόλησες το σκάφος της ζωής σου σε τόπους αταξίδευτους; Πως έφυγες έτσι; χωρίς κουβέντα, χωρίς αντίο; Ποιο θεριό κύλισε μέσα σου την αταραξία και σ’ έκανε αδιάφορο στον πόνο της οικογένειάς σου που όλη σου η ζωή ήταν δοσμένη σ’αυτήν; Ποια θύελλα ολέθριου Αρμαγεδδώνα αφάνισε τα όνειρα για δημιουργία και γνώση .
Όλη η ομάδα είχαμε βάλει στόχο να κρατήσουμε την Ελλάδα Ελληνική και να κρατήσουμε απείρακτη την ιστορία μας ,τον πολιτισμό μας, τα πατροπαράδοτα ήθη κι έθιμά μας. Και προπαντός να εντρυφήσουμε στην αρχαία ελληνική φιλοσοφία, και να ξεκαθαρίσουμε ότι ποτέ δεν είχαμε προπάτορες μόνο προγόνους που αξίζει να μελετήσουμε γιατί τα είπαν όλα.
Δεν είχες πρόβλημα να εκδηλώνεις τον πατριωτισμό σου σε καιρούς που άρχισε να είναι συνώνυμο του φασισμού. Στοίχημα ζωής η γνώση για το επέκεινα , όμως δεν γνωρίζαμε τα μελλούμενα.
Ήσουν από τα πρώτα μέλη του ΥΣΕΕ (Ύπατο Συμβούλιο Ελλήνων Εθνικών). Πάντα παρών στις ιεροτελεστίες. Πανταχού παρών σε όλες τις εκδηλώσεις. Παιδί του Ξένιου Δία είχες το σπίτι σου ανοικτό σε κάθε συνάντηση ,σε κάθε περίπτωση. Ολόκληρη η ζωή σου ήταν μια δημιουργία, μια προσφορά. Όσο η νιότη έδινε την θέση της στην ωριμότητα, τόσο οι συζητήσεις μας ακόμη κι τηλεφωνικές πιο φιλοσοφικές ,πιο προβληματισμένες. Κι ύστερα ήρθε ο ιός με μάσκα θανάτου ,ενώ πίσω του κουβαλούσε την υποταγή της ανθρωπότητος.. Γιατί όμως διάλεξε εσένα που προσπαθούσες να βρεις κάτι καλό μέσα στην τόση μαυρίλα. Στο πρώτο LOCK DAWN γελαστός κι ήρεμος σε θυμάμαι να λες.« Τίποτα δεν κινείται, Ελένη ούτε αυτοκίνητο ,ούτε καράβι ,ούτε αεροπλάνο, επιτέλους η γη μας θα ανασάνει, ,όσο κακό και να φαίνεται κάτι, μέσα του κρύβει και το καλό, αρκεί να το ψάξεις. Ήσουνα ο μόνος που δεν έπρεπε να βλάψει ο κορωνοϊός, Ποια τύχη κακιά τον φύτεψε στο κορμί σου, για να σε ξεκάνει τελικά η ύπουλη νοσοκομειακή λοίμωξη, Πόσο στωικά τον πάλεψες, μα οι σκληροί τον θέλανε ανίκητο για κάποιους. Όλοι σου οι φίλοι θέλαμε να σε επισκεφτούμε ,μα οι ελευθερίες έχουν γίνει καπνός.
Όλα τα χάσαμε Δημήτρη μα δεν περιμέναμε πώς θα χάναμε κι εσένα. Ο μεγάλος ύπνος ήρθε νωρίς και βύθισε στο πένθος την αγαπημένη σου Αρσινόη, παιδιά, εγγόνια ,αδέλφια, φίλους κι αγαπημένους Άραγε τώρα που το πνεύμα σου απαλλαγμένο από φθαρτό σου σώμα αιωρείται στο άπειρο, άραγε βρήκες τις απαντήσεις στα ερωτηματικά μας; Πού πάμε Δημήτρη; Πού πήγες;, Βρήκες τούς δικούς σου ; Συνομίλησες με τον Όμηρο, τον Σωκράτη , τον Πλάτωνα κι όλους τους προγόνους μας;. Βρήκες αυτό το αμφιλεγόμενο φως; ή θα μας καταπιούν τα σκοτάδια; Απόψε πανηγυρίζει ο Αχέροντας!
(*) Η κ. Ελένη Μανιωράκη – Ζωϊδάκη είναι δασκάλα, λογοτέχνις
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019