Οι πολεμικές συγκρούσεις κοστίζουν πανάκριβα, πάντα και παντού. Κυρίως σε ανθρώπινες ζωές. Αλλά και σε χρήμα. Γι’ αυτό κάποιοι απορούν, διερωτώμενοι πώς, μια Τουρκία που η οικονομία της βρίσκεται στα πρόθυρα της χρεωκοπίας, επιδεικνύει αυτή τη συμπεριφορά και κυκλοφορεί διαρκώς με πολεμική πανοπλία. Τόσο στην Κύπρο και στο Αιγαίο, όσο και στα σύνορά της με τη Συρία και το Ιράκ.
Για να μην τους κατατρώει αυτή η απορία, θα πρέπει να βάλουν κάτω και να εξετάσουν καλά τα πράγματα. Αν το κάνουν, θα δουν πως ο Ερντογάν, σε αυτή την κρίσιμη για τη χώρα του περίοδο, απλώς προσπαθεί να αποφύγει τα χειρότερα.
Αν δεν αποκόψει, αν δεν αποδυναμώσει, και αν δεν τεμαχίσει το κουρδικό στοιχείο (γιατί αυτός είναι ο κύριος στόχος του πολέμου που τώρα πάει να ξεκινήσει), η Τουρκία αργά ή γρήγορα θα διαμελιστεί. Κι όταν το πουλόβερ μιας χώρας όπως η Τουρκία, αρχίσει να ξηλώνεται, δεν το σταματάει κανένας.
Από την άλλη, η εμμονή του Ερντογάν στην επιθετική πολιτική που ακολουθεί στην Κύπρο αλλά και στο Αιγαίο, στοχεύει στη συμμετοχή της Τουρκίας στο… μοίρασμα των υδρογονανθράκων που κρύβονται κάτω από τη “γαλάζια πατρίδα”, όπως ο ίδιος χαρακτηρίζει όλη αυτή τη θαλάσσια περιοχή που με θράσος διεκδικεί έστω ένα μέρος της (εδώ βέβαια ο Ερντογάν την έχει πατήσει με το… χρώμα, γιατί το γαλάζιο είναι η ίδια η Ελλάδα).
Όλα αυτά αποδεικνύουν πως ο “Σουλτάνος”, μπορεί για τους Κούρδους να θεωρείται δαίμονας και για μας “κακό σπυρί”, όμως σίγουρα παλαβός δεν είναι. Απλώς προσπαθεί να εξυπηρετήσει τα συμφέροντα της χώρας του, όπως βέβαια εκείνος τα εννοεί.
Μια που μιλάμε για τον Ερντογάν, θα πρέπει να σημειώσουμε λίγα πράγματα και για τον Πρόεδρο Τράμπ, ο οποίος ουσιαστικά, με το να συμβάλει στην περαιτέρω αποθράσυνση της Τουρκίας απέναντι στους Κούρδους, ακύρωσε το θετικό κλίμα που επιχείρησε να καλλιεργήσει, περνώντας από την Αθήνα, ο υπουργός του Μάικ Πομπέο.
Για μας, η στάση του Προέδρου Τράμπ, είναι κάτι παραπάνω από απαράδεκτη, γιατί αφήνει στα κρύα του λουτρού τους Κούρδους, οι οποίοι μέχρι χθες πολεμούσαν στο πλάι του. Γι’ αυτό και κάποιοι έσπευσαν να περιλούσουν τον Αμερικανό Πρόεδρο με πλήθος “κοσμητικών” επιθέτων, όπως αδίστακτος, ασυνεπής, ανισόρροπος, κ.ο.κ.
Όμως, αν ανοίξουμε ένα ημερολόγιο, δεν θα δικαιολογήσουμε την όντως απαράδεκτη θέση του Τράμπ, ίσως όμως μπορέσουμε να την ερμηνεύσουμε ψυχραιμότερα και σωστότερα.
Το ημερολόγιο θα μας υπενθυμίσει, πως το 2020 θα είναι προεκλογική χρονιά για τις ΗΠΑ. Εκεί ακριβώς αποσκοπεί ο Τράμπ. Προσπαθεί από τώρα να χαϊδέψει τα αφτιά των πολιτών του, τονίζοντας πως θα φέρει πίσω στις οικογένειές τους, τους Αμερικανούς στρατιώτες που σήμερα βρίσκονται στις εμπόλεμες ζώνες.
Μ’ άλλα λόγια: Ψηφαλάκια ψάχνει από τώρα ο Τράμπ, για να πετύχει του χρόνου την επανεκλογή του, μη διστάζοντας να κουρελιάσει, στα μάτια τα δικά μας, ακόμα και την αξιοπιστία της χώρας του.
Που και που, μετρώντας καθ’ οδόν τις αντιδράσεις, πετάει και κάποιες ψευτοαπειλές, όπως λ.χ. αυτό που έγραψε χθες στο αγαπημένο του Twitter, ότι δηλαδή “αν το παρακάνουν οι Τούρκοι, θα διαλύσει την οικονομία τους”.
Το κατά πόσο θα “δικαιώσουν” οι εξελίξεις τις πραγματικές προσδοκίες του Τράμπ. μόνο ο χρόνος θα το δείξει.
Εμείς πάντως πρέπει να του πούμε, ότι κάποτε, το 1920, κάποιοι δικοί μας είχαν ρίξει προεκλογικά το σύνθημα “Οίκαδε”, υποσχόμενοι ότι θα γυρίσουν στα σπίτια τους οι Έλληνες στρατιώτες από τη Μικρά Ασία. Αν δεν το ξέρει ο Τράμπ, ας μάθει ότι έξι από τους προπαγανδιστές του “Οίκαδε” κατέληξαν στο Γουδί, στο εκτελεστικό απόσπασμα…
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019