Ποιός το περίμενε, πως ένα τόσο δα μικρόβιο, αόρατο δια γυμνού οφθαλμού, θα ήταν δυνατό να κάνει αυτό που ήδη έκανε, να φέρει τούμπα έναν ολόκληρο πλανήτη!
Ποιός το περίμενε, πως ο κορωνοϊός, που δεν ξέρει κανείς ούτε από πού κρατά η σκούφια του, θα σπούσε τόσο απότομα τον τσαμπουκά των σύγχρονων ανθρώπων, που νόμιζαν ότι κυριαρχούσαν στη Γη, ποδοπατώντας όλα τα υπόλοιπα πλάσματα και δημιουργήματα της Φύσης…
Ποιός το περίμενε, πως “παντοδύναμοι” ηγέτες, θα σύρνονταν σήμερα πίσω από το φρικιαστικό αυτό μικρόβιο, και πως, στο πέρασμά του, θα τραντάζονταν και θα έφταναν στα πρόθυρα της διάλυσης, ολόκληροι συνασπισμοί κρατών…
Ο κορωνοϊός, κακά τα ψέματα: μας έπιασε στον ύπνο. Μας ξύπνησε απότομα, εκεί που ονειρευόμασταν λεφτά, ντολτσεβίτες, ευημερίες, τουριστικά ταξίδια στο φεγγάρι, στον Άρη και σε άλλους πλανήτες… Δεν μας ξύπνησε απλώς, μας τράνταξε συθέμελα, μας έκανε να το βάλουμε στα πόδια και να οχυρωθούμε στα σπίτια μας, μπας και γλυτώσουμε μια θανατηφόρα συνάντηση μαζί του.
Όσοι κατάλαβαν εγκαίρως την επικινδυνότητά του και πήραν μέτρα, ίσως τη βγάλουν με τις λιγότερες απώλειες. Κάποιους, που θεωρούσαν τους εαυτούς τους “ισχυρούς”, και πήγαν να του ορθώσουν ανάστημα, τους βλέπουμε σήμερα, με την ουρά στα σκέλια, να ψάχνουν απεγνωσμένα τρόπους προστασίας και διαφυγής!
Αυτό το διαβολεμένο μικρόβιο, δεν απειλεί μόνο την υγεία μας και την ίδια την επιβίωσή μας. Καταστρέψει οικονομίες, διαλύει χρηματιστήρια, κλείνει σπίτια και επιχειρήσεις, αφήνει άνεργους εκατομμύρια ανθρώπους.
Κάνει όμως και κάτι ακόμα ανατριχιαστικότερο: Ανατρέπει αξίες, αλλάζει προτεραιότητες. Λες κι έχει βαλθεί να μας δείξει, πόσο στρεβλή και μυωπική είναι τελικά η “ανάπτυξη” που επιλέξαμε με τον εγωϊσμό και την πονηρία που διακρίνει τον σύγχρονο άνθρωπο…
Έτσι, αρχίζουμε σιγά σιγά να αντιλαμβανόμαστε, πως οι μάχες οπισθοφυλακής που δίνουμε αυτές τις μέρες, μέσα στην αγωνία μας, διακρίνονται σε δυο κατηγορίες.
Η πρώτη, αφορά στον τρόπο με τον οποίο προσπαθούμε να αποτρέψουμε την περαιτέρω εξάπλωση του μικροβίου, για να σώσουμε το τομάρι μας.
Η δεύτερη κατηγορία, αφορά στην αγωνία μας να περιορίσουμε τη συρρίκνωση των “κατακτήσεων” της γενιάς μας. Είτε πρόκειται για τον καθημερινό τρόπο ζωής που ακολουθούσαμε μέχρι σήμερα, είτε πρόκειται για τον τρόπο λειτουργίας των οργανωμένων κοινωνιών, των οργανωμένων κρατών, ακόμα και των συνασπισμών!
Προς το παρόν, θα πρέπει να μας απασχολήσει ένα πολύ βασικό ερώτημα: Κατά πόσον, άραγε, είμαστε έτοιμοι να δεχτούμε τις επερχόμενες, αναπόφευκτες και ριζικές αλλαγές;
‘Ή, για να μπούμε ακόμα πιο βαθιά στο νόημα τούτων των κρίσιμων ημερών: Έχουμε, άραγε, αντιληφθεί επαρκώς, πως όλα όσα ξέραμε, για την καθημερινή μας ζωή και τις αξίες της, τώρα αλλάζουν, προς μια κατεύθυνση της οποίας το βάθος και το εύρος δεν είμαστε ακόμα σε θέση να προσδιορίσουμε επακριβώς;
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019