Διαχρονικά οι Νέοι υπήρξαν ο διακαής στόχος όλων των πολιτικών παρατάξεων ,επιθυμώντας να διευρύνουν την πολιτική επιρροή τους σε αυτούς καθότι ο νεανικός ενθουσιασμός και ο δυναμισμός τους δρουν ευεργετικά στις πολιτικές τους εξορμήσεις για ψηφοθηρικούς λόγους.
Οι πρόσφατες ,όμως, Δημοσκοπήσεις παρουσιάζουν μια αποστασιοποίηση των νέων από την Πολιτική και ένα διάχυτο αρνητικό κλίμα απογοήτευσης σχετικά με το μέλλον τους αλλά και τις επιπτώσεις της πανδημίας και η ολιστική Διαχείριση της .
Τι έχει όμως πράξει ,ουσιαστικά, η Πολιτεία για τους Νέους, ώστε να τους ενεργοποιήσει ώστε να συμμετάσχουν στα πολιτικά δρώμενα ;
Το Ευρωπαϊκό Συμβούλιο , αναγνωρίζοντας την αναγκαιότητα συμμετοχής των νέων ,στα κοινά, προχώρησε στη σύνταξη του καταστατικού χάρτη της Ευρώπης ,για τη συμμετοχή των νέων στα πολιτικά, κοινωνικά και πολιτιστικά δρώμενα της τοπικής κοινωνίας. Η φιλοσοφία αυτού του χάρτη, συμπυκνώνεται στο παρακάτω απόσπασμα από την εισαγωγή του καταστατικού του:
<<.η συμμετοχή των νέων στις κοινοτικές υποθέσεις, τους επιτρέπει να ζουν ολοκληρωμένα μέσα στην τοπική κοινωνία και όχι απλά να υπάρχουν στο περιθώριο. Αποτελεί απαραίτητη προϋπόθεση εάν θέλουν πράγματι να ζουν στο δρόμο τους, στη γειτονιά τους, στο χωριό τους, στην πόλη τους και να συμμετέχουν ενεργά στην κοινωνική αλλαγή…>>
Ο καταστατικός αυτός χάρτης δεν είναι ένας εξαντλητικός κατάλογος μέτρων, τα οποία πρέπει να ληφθούν και τα οποία θα επιτρέψουν στους νέους να ζήσουν μαζί αρμονικότερα. Απλά, καταγράφει ορισμένες κατευθυντήριες γραμμές με σκοπό να διευκολυνθεί η συμμετοχή των νέων στη λήψη των αποφάσεων που τους αφορούν.
Ζούμε , βέβαια, σε μία εποχή που χαρακτηρίζεται από κοσμογονικές αλλαγές και ανακατατάξεις καθώς επίσης και από πολιτικές και οικονομικές μεταρρυθμίσεις, που πολλές φορές θα μπορούσαμε να ισχυριστούμε ότι τείνουν στην απαξίωση των ανθρώπινων αξιών & ιδανικών.
Ζούμε στην εποχή της Τεχνολογικής Εξέλιξης, στην εποχή των προκλήσεων και των καθημερινών κινδύνων για όλους μας και ιδιαίτερα για τους νέους μας.
Ζούμε στην εποχή όπου το «εγώ» τείνει να υπερισχύσει το «εμείς» . Στην εποχή του «ωχαδερφισμού» και της απομάκρυνσης διαφόρων κοινωνικών ομάδων (όπως η νεολαία) από την δραστηριοποίηση για τα κοινά .
Οι σημερινοί νέοι της Κρήτης έχουν πολλά προβλήματα που δε διαφέρουν από τα προβλήματα των νέων της υπόλοιπης Ελλάδας. Η απασχόληση των νέων σε τομείς του ενδιαφέροντός τους, οι τρόποι ψυχαγωγίας, η αναζήτηση τρόπων επαφής μεταξύ τους, η συμβολή τους στη διαμόρφωση της νέας κοινωνίας, την οποία επιθυμούν να είναι καλύτερη, πιο ευαίσθητη, δημιουργική και αξιοκρατική, είναι μερικά από τα προβλήματα των σημερινών νέων.
Η προστασία του Περιβάλλοντος, η αντιμετώπιση των κινδύνων από τη μόλυνση την οποία βλέπουν καθημερινά να αυξάνεται, η δημιουργία οικογένειας και η στήριξη της με θεσμούς και τρόπους που να λαμβάνουν υπόψη τις σημερινές συνθήκες
εργασίας των νέων είναι από τα κυρίαρχα θέματα που προβληματίζουν τη νέα γενιά ,ιδιαίτερα δε η μαζική φυγή νέων επιστημόνων στο εξωτερικό,(brain drain),μετά την έναρξη της σοβούσας οικονομικής κρίσης στην χώρα μας ,μια πραγματικά εθνική <<αιμοραγία>>,που αν δεν υπάρξει ανάσχεση της, το μέλλον μας θα είναι δυσοίωνο…
Οι Νέοι και οι Νέες πρέπει να συμμετάσχουν στα κοινά με οργανωμένο και δημιουργικό τρόπο, έχοντας κατακτήσει μια νέα μορφή συλλογικής έκφρασης, στενά συνδεμένη με τη διαχείριση των υποθέσεων της τοπικής κοινωνίας σας. Ταυτόχρονα τους δίδεται η ευκαιρία να καταρρίψουν το μύθο της κοινωνικά «αδιάφορης» και «ανενεργής» νεολαίας, καθώς θα έχουν την δυνατότητα να προσεγγίσουν με συγκεκριμένο τρόπο τα ζητήματα που τους αφορούν και να τα χρωματίζουν με τις ανησυχίες, τις ιδέες και το μεράκι σας.
Ακόμη μπορούμε να επιτύχουν:
-περισσότερες ευκαιρίες στην εκπαίδευση και στην απασχόληση
-την ενίσχυση της συμμετοχής και της εκπροσώπησης τους στο πολιτικό σύστημα,
-την ενίσχυση του εθελοντισμού,
-την ανάδειξη τους σε ισότιμο και δυναμικό κοινωνικό εταίρο,
-την αυτονομία των νέων, δημιουργώντας τις προϋποθέσεις ώστε ανάλογα με την ηλικία τους, να έχουν τα εφόδια για να συμμετέχουν στην κοινωνική και οικονομική ζωή του τόπου μας ως αυτόνομες προσωπικότητες.
Έτσι οι υπεύθυνοι για τη λήψη των μεγάλων αποφάσεων, συζητώντας τα προβλήματα με τους νέους και δρώντας μαζί με τους νέους – και όχι χωρίς αυτούς – να τους βοηθούν αποτελεσματικά όχι μόνο να υιοθετήσουν μια εκ νέου μακρόθεν κριτική στάση απέναντι στη καθημερινή τους ζωή, αλλά και στην ολοκλήρωση τους ως πολιτών των τοπικών τους κοινωνιών….» Έτσι μόνο διασκεδάζεται ο φόβος των νέων που πολύ παραστατικά μας δίδει ο στίχος του βάρδου που τραγουδά «….φοβάμαι αυτά που θα γίνουν για μένα χωρίς εμένα…».
Η συμμετοχή ,λοιπόν,των νέων στα κοινά, εξ’ άλλου, είναι πιστεύω καθοριστική για την προοπτική του Δημοκρατικού πολιτεύματος και για την οικοδόμηση της κοινωνίας των πολιτών, στην οποία όλοι μας προσβλέπουμε. Οι νέοι μας οφείλουν να ξεπεράσουν τις όποιες ιδεοληψίες και κάθε μορφής δεσμεύσεις κομματικές, και όλοι μαζί να αναζητήσουν λύσεις, να προτείνουν λύσεις, να απαιτήσουν λύσεις ,να απαιτήσουν και να διεκδικήσουν ,διαμορφώνοντας έτσι μια ουσιαστική πολιτική για τη νεολαία μας από την νεολαία μας.