«Το δάσος που λαχτάριζες
ώσπου να το περάσεις,
τώρα να το ξεχάσεις
διαβάτη αποσπερνέ».
(Μαλακάσης)
«Άπτεσθαι ξύλου»,(κτύπα ξύλο) έλεγαν οι Έλληνες, λόγω της πεποίθησης τους πως εντός των δέντρων κατοικούν νύμφες (Δρυάδες/Αμαδρυάδες). Κτύπαγαν λοιπόν το ξύλο του κορμού των δένδρων για να επικαλεστούν την προστασία τους, καθώς οι νύμφες μπορούσαν να πραγματοποιήσουν τις ευχές των ανθρώπων. Πώς να πειράξουν λοιπόν τα δέντρα που μέσα τους κατοικούσαν οι όμορφες νύμφες τους ;. Πολλοί ήταν αυτοί που όταν το επιχείρησαν άκουσαν το μουσικό κλάμα των Αμαδρυάδων. Τι; Τις Αμαδρυάδες τους θα σκότωναν; Οι σοφοί μας πρόγονοι θεοποίησαν τα δάση ,τον ωκεανό ,τον ποταμό, την θάλασσα κι οτιδήποτε άλλο ήθελαν να προστατεύσουν από την ανθρώπινη ανευθυνότητα. Κι οι Έλληνες σέβονταν τους θεούς τους κι επετεύχθη έτσι χωρίς νόμους και διατάξεις άριστα η προστασία του περιβάλλοντος.
Τώρα οι Αμαδρυάδες θρηνούν. Τα δάση, τα σπίτια τους έχουν παραδοθεί στην διάθεση των αδίστακτων , εγκληματιών που καίνε κι αφανίζουν τα όμορφα δάση του πλανήτη, αποσκοπώντας στην ερήμωση και στην συνέχεια εκμετάλλευση των καμένων εδαφών. Μεγάλες οι φωτιές και ακόμη πιο μεγάλες οι συμφορές που τα συνοδεύουν. Μα αυτό που γίνεται στον μυθικό Αμαζόνιο δεν χωρά σε ανθρώπινο νου. Φλέγεται ο Αμαζόνιος. Μέρος που δεν έφθασε ακόμη ο «καταστροφικός πολιτισμός» και η φύση παραμένει ανέγγιχτη, ενώ τα είδη ζώων που κρύβει μέσα της είναι σπάνια και εντυπωσιακά. Το τροπικό δάσος του Αμαζονίου φιλοξενεί εκατομμύρια φυτά, ζώα και είδη εντόμων και είναι ένα από τα πιο πολυποίκιλα οικοσυστήματα στον κόσμο. Στα φυλλώματα των δέντρων των παρθένων δασών, ευδοκιμούν είδη που δεν έχουν ανακαλυφθεί ακόμα.. Και τώρα το μοναδικό αυτό δάσος έχει παραδοθεί σε φλόγες ανεξέλεγκτες.
Οι εικόνες των πυρκαγιών υπερβαίνουν την ανθρώπινη φαντασία. Αμέτρητες πυρκαγιές σαν να φυτρώνουν από τα σπλάχνα της γης. Λέτε η Μεγάλη μητέρα των Μινωιτών να έχει βαλθεί να καταστρέψει το σπίτι της; Οι φωτιές χιλιάδες κι καταστροφική τους μανία ασύλληπτη. Δέντρα αιωνόβια παραδίδονται στις αδηφάγες φλόγες και οι αιώνιοι κάτοικοι του δάσους εγκλωβισμένα ζητούν απεγνωσμένα οδό σωτηρίας. Το παντοδύναμο ένστικτο τους δεν καταφέρνει πάντα να τα οδηγήσει στην σωτηρία κι μυρωδιά της καμένης σάρκας αιωρείται με τα νέφη των καπνών που καλύπτουν την λεκάνη του Αμαζονίου. Ο ήλιος χάνει την λάμψη του και η νύχτα έρχεται μέρα μεσημέρι Ο Αμαζόνιος φλέγεται. Η μυρωδιά των καμένων δέντρων ,των απανθρακωμένων ζώων απλώνεται παντού.
Η πύρινη λαίλαπα μαίνεται ανεμπόδιστη κι οι εικόνες θυμίζουν σκηνές αποκάλυψης. Τα ζώα απεγνωσμένα τρέχουν να γλυτώσουν το θανατηφόρο αγκάλιασμα της παντοδύναμης φωτιάς. Εικόνες σαν αυτήν του λαμπαδιασμένου καιγόμενου χρυσού Ταμαρίνου, του Βραδύποδα, της αράχνης μαϊμούς που λαμπάδα αναμμένη αναλήφθη στον ουρανό, τους γηγενείς που πασχίζουν να γλυτώσουν από τις φλόγες ένα τεράστιο Ανακόντα κι αυτή των παπαγάλων Τουκάν και Μακάο να μιλούν λέξεις ακατάληπτες και πονεμένες , εικόνες σαν κι αυτές αποκρύπτονται από τα ΜΜΕ. Κλάψτε Αμαδρυάδες, με δάκρυα καυτά που θα κατακαύσουν τις ανθρώπινες αδυναμίες και προπαντός την απληστία και τα άρρωστα πάθη. Κλάψτε Αμαζόνες και ζωστείτε πάλι τις πανοπλίες σας και πολεμείστε κατ’ αγνώστων εχθρών. Το δικό σας όνομα έδωσε ο Ισπανός κατακτητής Φρανθίσκο ντε Ορεγιάνα, όταν διασχίζοντας τον ανεξερεύνητο ποταμόν κατά την μακρινή εποχή του 1541-1542 συνάντησε φυλές πολεμιστριών γυναικών που έμοιαζαν με τις μυθικές Αμαζόνες. Λέτε, Αμαζόνες μου αυτός να ήταν ο τόπος σας; Λέτε να έφθασε μέχρι εκεί ο Ήρωας Ηρακλής για να αποκτήσει την χρυσή ζώνη της βασιλίσσης Ιππολύτης;
Σίγουρα όμως την εποχή της κατάκτησης, κοντά στις όχθες του Αμαζονίου και των παραποτάμων του, κατοικούσαν μόνιμοι, σχετικά πυκνοί πληθυσμοί, που εφάρμοζαν εντατικές γεωργικές καλλιέργειες, Σήμερα ακόμη κατοικούν, διάσπαρτες φυλές Ινδιάνων. Οι ιθαγενείς του Αμαζονίου, για τους οποίους το δάσος δεν αποτελεί απλά τόπο κατοικίας, αλλά εξαρτώνται από αυτό για την επιβίωσή τους, βλέπουν τις άλλοτε πράσινες εκτάσεις να έχουν γίνει καμένη γη και κλαίνε με δάκρυα πασπαλισμένα με τέφρα και χίλια ΓΙΑΤΙ;;;;. Είναι κι αυτοί μαζί με τα δάση στον κατάλογο των υπό εξαφάνιση ειδών από τους ισχυρούς της γης. Πόσοι και πόσοι γηγενείς πολιτισμοί δεν ξεθεμελιώθησαν στο όραμα ενός καινούριου κόσμου.!Οι μεγάλοι της γης,αυτοί οι τόσο μικροί! Κάποιοι από αυτούς χθες συνήλθαν για να αποφασίσουν για το μέλλον του πλανήτη. Αλήθεια ποιος τους έδωσε το δικαίωμα να αποφασίζουν για τον πλανήτη μας.
Κι η συνταγή γνωστή: «Οι άνευ προηγουμένου πυρκαγιές που καταστρέφουν τον Αμαζόνιο είναι μια διεθνής τραγωδία και μια επικίνδυνη συμβολή στο κλιματικό χάος» ελέχθη από χείλη ειδημόνων και το θέμα ελύθη. Για όλα φταίει η κλιματική αλλαγή κι αφού αυτή δεν έχει στόμα να μιλήσει τής φορτώνουν όλα τα δεινά (σεισμούς ,πλημμύρες ,ακραία καιρικά φαινόμενα) . Η καλοστημένη μηχανή της κλιματικής αλλαγής και η απάτη των μεγάλων συμφερόντων στις πλάτες των αδυνάτων καλά κρατεί.
Κι όμως Οι κλιματική αλλαγή στον πλανήτη δεν οφείλεται πουθενά αλλού παρά στην δράση των πολυεθνικών, του μεγάλου κεφαλαίου παγκόσμια, που στο όνομα της κερδοφορίας καταστρέφει δάση, εκπέμπει ρύπους χωρίς χρήση φίλτρων, υπερεκμεταλλεύεται τον χερσαίο, ορυκτό και θαλάσσιο πλούτο, διαθέτει τα απόβλητά του ανεπεξέργαστα στο φυσικό περιβάλλον κι άλλα.Τα δάση όμως δεν ανήκουν σε κανένα, είναι κοινωνική ιδιοκτησία. Ανήκουν πρώτα στον κόσμο του δάσους και στην συνέχεια στον άνθρωπο. Στον άνθρωπο, τον αδίστακτο, αυτό θηρίο που καταστρέφει τον πλανήτη που τον φιλοξενεί καίγοντας τα παρθένα δάση για να γίνουν αγροτικές εκτάσεις για εκμετάλλευση κι όχι μόνο.. Όπως κάνουν και στην Ελλάδα. Καίνε τα δάση για να γίνουν οικόπεδα, για να φυτέψουν ελιές και για να γίνουν βοσκοτόπια.
Στον Αμαζόνιο άραγε τι οραματίζονται οι σωτήρες, παραδίδοντας στις φλόγες την μεγαλύτερη πηγή οξυγόνου στον πλανήτη; Λέτε βοσκοτόπια ή τουριστικά θέρετρα; Ή εταιρίες πετρελαίου υποψιάζονται κοιτάσματα «μαύρου χρυσού» που πιθανόν να κρύβονται στην απεραντοσύνη του ! Όταν μάθουμε θα είναι αργά. Όλα θα τα έχει φορτωθεί η κλιματική αλλαγή.
(*) Η κ. Ελένη Μανιωράκη – Ζωϊδάκη είναι δασκάλα, λογοτέχνις
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019