Διαχρονικά το κύριο θέμα της Τουρκικής ατζέντας ,ήταν η απαίτηση της γείτονος , να υπάρξει συνεκμετάλλευση των πετρελαίων του Αιγαίου αλλά και της Κύπρου…
Άλλωστε ,παλαιότερα ,όταν επισκέφτηκε, ο σημερινός Τούρκος Πρόεδρος ,ως πρωθυπουργός τότε, την Ελλάδα, επί πρωθυπουργίας Αντώνη Σαμαρά, παραφράζοντας την Αγγλική έκφραση <<win-win cases> ,που σημαίνει σε ελεύθερη μετάφραση <<περιπτώσεις όπου και οι δύο κερδίζουν >>, απευθυνόμενος προς τον Έλληνα πρωθυπουργό του είπε την φράση ,στα τουρκικά ,<<kazan-kazan>>, που σημαίνει <<μπόϊλερ-μπόϊλερ>> , και όχι όπως γράφτηκε στις εφημερίδες η έννοια της <<κέρδος –κέρδος >> το σωστό θα ήταν η φράση <<kazanc-kazanc>>(καζαντς-καζαντς)που πράγματι σημαίνει κέρδος και για τους δύο..…Ισως ,από τότε,ο Νεοσουλτάνος μας έστειλε ένα προμήνυμα για όσα επακολούθησαν ,ότι οι σχέσεις των δύο χωρών είναι καζάνια που βράζουν.
Ο Τούρκος πρωθυπουργός με την<< ατάκα>> του αυτή επανέλαβε ,κατά τον πιο επίσημο τρόπο ,την πρόταση που πρίν μόλις λίγα χρόνια ένας άλλος Τούρκος αξιωματούχος είχε προτείνει ,κατά την επίσκεψή του στην Αθήνα και η οποία πέρασε , τότε, περίπου στα ψιλά των εφημερίδων.
Ήταν ο Τούρκος Υπουργός Επικρατείας Εγκεμέν Μπαγίς, επικεφαλής των διαπραγματεύσεων Τουρκίας –Ευρωπαϊκής Ένωσης , και πρότεινε στην Ελληνική πλευρά <<Να γίνουμε Συνεταίροι στο Αιγαίο>> και ακόμη << Να χτίσουμε την Ελληνοτουρκική Φιλία πάνω στις κοινές πλατφόρμες Πετρελαίου>>…
-Δεν χρειάζεται λοιπόν πολλή σκέψη πλέον , μετά από αυτή την απροκάλυπτη και ωμή πρόταση των Τούρκων επισήμων προς την Ελλάδα για <<Μπίσνες Συνεκμετάλλευσης>> των πετρελαίων του ΑΙΓΑΙΟΥ , για να συμπεράνει κάποιος, ότι οι συνεχείς παραβιάσεις του εναέριου χώρου μας ,από τούρκικα μαχητικά αεροπλάνα , τα θερμά κατά καιρούς επεισόδια στο ΑΙΓΑΙΟ , οι λεγόμενες γκρίζες ζώνες , η αμφισβήτηση της Συνθήκης της Λωζάνης κλπ, συνιστούν ωμό εκβιασμό και. έχουν σκοπό τον εξαναγκασμό της Ελλάδας να την αποδεχθεί ,κάτω από το καθεστώς συνεχών απειλών. Μια σχέση που η Τουρκία έχει μόνο να πάρει και η Ελλάδα μόνο να δώσει….
Η Ελληνική πλευρά, βέβαια ,διαχρονικά απορρίπτει σθεναρά τις προτάσεις αυτές της Τουρκίας, καθότι το πολιτικό κλίμα γύρω από τα ελληνοτουρκικά είναι τέτοιο στην χώρα μας , που οποιαδήποτε απόφαση ενός Διεθνούς Δικαστηρίου η Συμφωνία κορυφής ,δεν είναι ευνοϊκή για την Ελλάδα θα θεωρηθεί Εθνική ήττα και μειοδοσία ,με όλες τις δυσμενέστατες συνέπειες.
Η χρονική βέβαια στιγμή ανακίνησης του θέματος δεν είναι τυχαία.
Η ενδοτική στάση της Ελληνικής κυβέρνησης στο θέμα του Σκοπιανού άνοιξε την <<όρεξη>> των γειτόνων ,θεωρώντας ότι θα μπορέσουν τώρα να επιτύχουν την επιθυμητή ,για αυτούς ,λύση που πολλά χρόνια επιδιώκουν.
Είναι φανερό ,άλλωστε,ότι οι γείτονες μας εκμεταλλεύονται την δεινή οικονομική κατάσταση της χώρας μας ,,θεωρώντας ότι θα υποκύψουμε στις <<σειρήνες>> της συνεκμετάλλευσης του Αιγαίου .
Στο Αιγαίο, ειδικά σε δύο περιοχές ,υπάρχουν σαφείς ενδείξεις ότι υπάρχει πετρέλαιο, το οποίο μπορεί να καλύψει ακόμη και το σύνολο των αναγκών της χώρας και όχι μόνο.
Όμως είναι γνωστό ότι το ζήτημα της οριοθέτησης της υφαλοκρηπίδας παραμένει το σημαντικότερο ελληνοτουρκικό πρόβλημα και η μόνη νομικής φύσεως διαφορά που επισήμως δέχεται η ελληνική πλευρά.
Η Τουρκία θεωρεί ότι έχει δικαιώματα υφαλοκρηπίδας δυτικά των νησιών του Ανατολικού Αιγαίου. Αν κάτι τέτοιο ίσχυε, τα νησιά θα εγκλωβίζονταν σε μία ζώνη τουρκικής δικαιοδοσίας.
Η Απόφαση ,όμως,του Διεθνούς Δικαστηρίου για την οριοθέτηση υφαλοκρηπίδας της Βόρειας Θάλασσας 1969) τα νησιά έχουν πλήρη δικαιώματα υφαλοκρηπίδας παρά τους περί του αντιθέτου αβάσιμους νομικά ισχυρισμούς της Τουρκίας.
Ως προς την επίλυση της διαφοράς, η Τουρκία επικαλείται την αρχή της ευθυδικίας (equity),δηλαδή της απ΄΄ευθείας συνεννόησης των εμπλεκομένων χωρών,με υπέρβαση του Δικαίου της Θάλασσας, χωρίς να μπορεί να τη στηρίξει σε κριτήρια ασφαλή και συγκεκριμένα. Σύμφωνα με την Ελλάδα, για την οριοθέτηση της υφαλοκρηπίδας εφαρμόζεται το Διεθνές Δίκαιο (συμβατικό και εθιμικό), στο πλαίσιο του οποίου ο κανόνας της μέσης γραμμής αποτελεί την επικρατούσα αρχή του Δικαίου της οριοθέτησης. Αυτό άλλωστε βεβαιώνεται και από τη διεθνή πρακτική
Το πρόβλημα παραλίγο να οδηγήσει σε ένοπλη σύρραξη Ελλάδος-Τουρκίας το 1987, όταν το τουρκικό ωκεανογραφικό σκάφος «Σισμίκ» συνοδεία πολεμικών πλοίων προσπάθησε να διεξάγει έρευνες σε μικρή απόσταση από την αιγιαλίτιδα ζώνη των ελληνικών νησιών.
Η ιστορία επαναλαμβάνεται με την έξοδο ,συνοδεία πολεμικών πλοίων,του <<orus reis>>
Από εθνική άποψη , λοιπόν, η οποιαδήποτε Ελληνική απάντηση και στάση απαιτεί ιδιαίτερη προσοχή ,τόλμη, θάρρος ,εθνική ομοψυχία ,συναίνεση του πολιτικού κόσμου καθώς και της κοινής γνώμης.
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019