Η ανθρώπινη φύση

Του Δρος Δημήτρη Δακανάλη

Είναι δύσκολο να περιγράψει κάποιος την ανθρώπινη φύση ακόμα και ανέφικτο γιατί πρέπει να γνωρίζει τι σημαίνει: «άνθρωπος» και τι πιστεύει για την δημιουργία και την εξέλιξη του στην μακρά πορεία της διαδρομής του στον χρόνο. 

Από τότε  που ο δημιουργός τον «έπλασε» από  χώμα ή από τότε που ο παππούς του ο πίθηκος εξελίχθηκε σε homo sapiens όπως  λέει ο Δαρβίνος στην θεωρεία του περί της εξέλιξης των ειδών και το πως κατάφερε να επιβιώσει ως σήμερα στην γη και να ελπίζει πως θα μεταβεί και στους ουρανούς να μετοικήσει μετά τον θάνατό του οφείλεται στις φυσικές του ικανότητες.

Από όσα γνωρίζομε διαφορετικά πιστεύουν για την έννοια «Άνθρωπος» όσοι πιστεύουν στην θεϊκή δημιουργία του και διαφορετικά όσοι πιστεύουν στην βιολογική εξέλιξη του όπως λέει ο Δαρβίνος, διαφορετικά πιστεύουν επίσης όσοι τον θέλουν άρχοντα της γης «με χάρη Θεού» ή εξ αιτίας του «Νου» που διαθέτει και διαφορετικά ακόμα όσοι τον αξιολογούν ως μέρος του όλου έμβιου και άβιου  κόσμου στον πλανήτη. 

Ασχέτως με το τι πιστεύει ο καθένας για την προέλευση του και το πώς καταφέρνει να επιβιώνει ως σήμερα στη γη, το βέβαιο είναι πως το οφείλει στον αγώνα που κάνει για την επιβίωσή του.

 Ο τρόπος που εξασφαλίζει τις βιολογικές ανάγκες διατροφής του και την ικανοποίηση των συναισθημάτων που τον διαφοροποιούν από τα άλλα έμβια όντα  μεταβάλλεται συνεχώς λόγω της νοημοσύνης του.

Διαφέρει  από τα άλλα  ζώα γιατί έχει την λειτουργία της διανόησης (χάρη Θεού ή της εξέλιξης Δαρβίνου) που τον κάνει να σκέφτεται να δημιουργεί και να στοχάζεται με ελεύθερη βούληση.  

Ο άνθρωπος ως ζωντανός οργανισμός με τον δικό του φαινότυπο και γονότυπο  και επιπλέον την  νόηση και την ελεύθερη βούληση  τον κάνουν να διαφέρει από τα άλλα όντα και στα χαρακτηριστικά  της φύσης του.

Φύση: είναι έννοια με πολλές ερμηνείες. προέρχεται από το ρήμα φύω (φύω= γεννώ,φαίνομαι, ανατέλλω, γίνομαι).από την πολυσημία των εννοιών του ρήματος αντιλαμβανόμεθα και την πολυσημία της έννοιας της φύσης.

Ανάλογα με τον κλάδο των μελετητών η μελέτη της ανθρώπινης φύσης επικεντρώνεται και στο ανάλογο πεδίο π,χ οι φιλόσοφοι στο φιλοσοφικό, οι θεολόγοι στο θεολογικό. Οι βιολόγοι στο βιολογικό οι οικολόγοι στο οικολογικό κ.ο.κ και έχει γίνει πλέον αντικείμενο μελέτης πλήθους επιστημών. 

(.Ο Σωκράτης πίστευε πως η φύση του ανθρώπου είναι αγαθή και ποτέ δεν είναι ο άνθρωπος με την θέληση του κακός.

Ο Αριστοτέλης πίστευε πως η ευδαιμονία και ο τελικός προορισμός του η εντελέχεια του είναι ο ενάρετος βίος.

Ο Θουκυδίδης περιγράφει ότι στην εποχή του έβλεπε πως επικρατούσε η άποψη του ισχυρού και έτσι επικρατούσε  ειρήνη. 

Ο Hombss πίστευε πως γεννάται θηρίο και το κράτος(βλ. Λεβιάθαν) με την νομοθεσία θα τον συνετίσει αφού πιστεύει ο ίδιος πως η αέναη διαμάχη δεν τον ωφελεί. 

Οι θεολογικές απόψεις είναι ανάλογες με το δόγμα κάθε θρησκείας, όπως και φιλοσοφικές ανάλογες με τις αντιλήψεις τους.

Το πεδίο που έχει τραβήξει περισσότερο το ενδιαφέρον ως τώρα είναι το φιλοσοφικό και το θεολογικό επειδή πίστευαν από παλιά στον δυισμό του ανθρώπου στην ύπαρξη δηλαδή ψυχής και σώματος ή αλλιώς ύλης και πνεύματος.

Με αυτό τον δυισμό των δύο αντιμαχόμενων δυνάμεων ο άνθρωπος είναι ταυτόχρονα και σώμα και ψυχή, και άγγελος και θηρίο, και ανήκει σε δύο κόσμους που βρίσκονται σε συνεχή σύγκρουση μεταξύ τους. 

Οι απαντήσεις που έδιναν για την ανθρώπινη φύση πολλοί φιλόσοφοι όπως ο Σωκράτης, ο Αριστοτέλης,ο Θουκυδίδης,ο Χόμπς και πολλοί άλλοι θεολόγοι ανατολής και δύσης δεν θεωρούσαν τον δυισμό σώματος και ψυχής ένα νόμισμα με δύο όψεις,  και άλλοτε υπερισχύουν συναισθήματα, συμπεριφορές και πράξεις του «διαβόλου» ή του Θεού ή αγαθές και φαύλες όπως τις διαχωρίζουν οι πολλοί αναλόγως των ηθικών αξιών της κοινωνίας που ζούνε. 

 

 

 

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑ
Click to Hide Advanced Floating Content