Ελπίδες, Ταξιδιωτικά και … Κουζινικά !

Με το ΜΑΤΙ του Επωχούμενου Παρατηρητή

Στην αρχή αναρωτιόμασταν αν θα βγάλει 4ετία ο Μητσοτάκης… Τώρα αναρωτιόμαστε αν θα τη βγάλουμε εμείς… Αισίως (τρόπος του λέγειν, βέβαια), οι απώλειές μας από τον κορωνοϊό, πέρασαν τις 10.000. Δηλ. μια ολόκληρη πόλη, πόλη με τα όλα της, σβήστηκε από το χάρτη. Ποιος το περίμενε, ένα χρόνο πριν; Μη χειρότερα… Ουφφφ! Βαρέθηκα και τα πολιτικά… Η νονά μου ήρθε σήμερα και αντί δώρου, φύτεψε ένα πενηντάλεπτο στον κήπο, για να φυτρώσει, λέει… λεφτόδεντρο! Χα, χα, χα … Πολύ γελάσαμε… Όμως, καλού – κακού, το βράδυ του έριξα λίγο νεράκι.  Δεν ξέρεις τι γίνεται καμιά φορά… Ευτυχώς και εξελίχθηκε έτσι η επίσκεψη. Άλλες φορές, όταν μου έβαζε λεφτά στο χέρι, το έκανε λες και μου έσπρωχνε μαύρο…

Συχνά, όταν τρώμε, λέω κανένα αστείο στο τραπέζι, του τύπου: «ποιος θα τα φάει όλ’ αυτά;»… Χθες βράδυ, πήγα στην κουζίνα να πιω νερό και είδα κάτι σουτζουκάκια να κολυμπάνε στη σάλτσα. Τι να κάνω; Τα έσωσα!… Και όπως λέει ο ποιητής: Σημασία δεν έχει το ταξίδι, αλλά το τι θα έχει να φάμε όταν φτάσουμε… Καλό και το πιάτο του σεφ, με δυο αστέρια μισελέν, αλλά για να χορτάσεις, πρέπει να φας στη συνέχεια και δύο λάστιχα μισελέν!… Τελικά, να δείτε που ο αστυνομικός, όταν θα συλλαμβάνει κάποιον, θα του λέει: -«Ό,τι  φας, μπορεί να χρησιμοποιηθεί εις βάρος σου»…

Ο φίλος μου ο Τάκης είναι ένας πολύ ρομαντικός νέος. Προχθές μου λέει: «Σκέφτομαι μια φρεσκοψημένη πίτα να αγκαλιάζει τρυφερά τις πατάτες, καθώς ο γύρος φωλιάζει ανάλαφρα, μέσα της…»! … Παλιότερα, είχαμε τον «τούρκικο» καφέ, αλλά στη συνέχεια, για λόγους «εθνικούς» τον βαφτίσαμε «ελληνικό». Είχαμε το βαρύ γλυκό (στο χοντρό), το γλυκύ βραστό, τον μέτριο, τον «ναι και όχι» και τόσες άλλες ονομασίες και παραλλαγές στην παραγγελία. Μετά, ήρθαν οι εξ Ιταλίας φοιτητές και γνωρίσαμε και τις ιταλικές βερσιόν του καφέ, όπως τον εσπρέσο, τον καπουτσίνο, μακιάτο κ.ά. Τις προάλλες, περιμένοντας τη σειρά μου στην καντίνα, άκουσα την παραγγελία:  «Δύο φρέντους, εσπρέσους, μέτριους». Να πως φαίνονται οι Λατινομαθείς νέοι!…

Βιαστική η μαμά, για να φύγει κι αυτή για τη δουλειά, μπέρδεψε τα παγουρίνο. Λογικά, ο μικρός θα πιει φρέντο μέτριο, στο διάλειμμά του… ενώ το ζευγάρι ανταλλάζει εμπειρίες: «Είμαι φιτ, από το φίτνες»… -«Κι εγώ, είμαι φατ, από το …φάτε»!…Και οι κοσμογυρισμένοι (εντός Ελλάδος): Πας Βοϊδοκοιλιά, βόδια δεν έχει, πας Πόρτο Κατσίκι, κατσίκια δεν έχει, πας Ποντικονήσι, ποντίκια δεν έχει, πας Βοϊδομάτι, βόδια δεν έχει, πας Πόρτο Χέλι, δεν έχει χέλια, πας Καρπενήσι, νησί δεν είναι … παντού ψέμα, ρε παιδί μου…

Με τις απάτες που γίνονται τελευταία, με το τηλέφωνο, αν ακούσουμε: «Ναι, γεια σας, από Πειραιώς τηλεφωνώ…», η σωστή απόκριση είναι: -«Κίνηση έχει;». Μη μας περάσουν για ξενέρωτους… Πέρασε κι αυτή η περίοδος με τους μασκαράδες. Πέρυσι ήταν όντως Αποκριά, φέτος ήταν Από(μα)κριά… Ο δικός μου, απογοητευμένος, κατσούφης και ημιλιπόθυμος, μου λέει: -«Δεν αντέχω άλλο. Το μυαλό μου είναι συνέχεια στο σεξ. Θέλω να κάνω σεξ. Έχω πάει παντού, αλλά τίποτα δε γίνεται…». Τον ρωτάω: -«Σε ψυχολόγο έχεις πάει;». Απάντηση: -«Λες να μου κάτσει;»!…

Τι ωραία που ήταν παλιά με τα γράμματα. Ερχόταν το γράμμα, το άνοιγες όταν είχες καιρό και διάθεση, το διάβαζες όποτε ήθελες, σκεφτόσουν την απάντηση όσο χρόνο ήθελες και κάποτε καθόσουν να γράψεις την επιστολή… Τώρα ντριν-ντριν, τσικ-τσικ, τοκ-τοκ, το έλαβε, το διάβασε, τώρα γράφει, τώρα σου απαντά… όλα με άγχος γίνονται σήμερα!…Της στέλνω sms, μου απαντάει στο viber. Της γράφω στο viber, μου γράφει στο what’s up. Της απαντάω στο what’s up, μου γράφει στο messenger, της γράφω στο messenger… και περιμένω τον ταχυδρόμο να μου φέρει το γράμμα της!… Της στέλνω sms: «Έρχομαι να σε πάρω». Είχε κι εκείνη την απορία και μου στέλνει απάντηση: -« Τι να καταλάβω; Να ντυθώ ή να γδυθώ;»… Προβληματισμός… Στύβει το μυαλό της, τι sms να στείλει στον Αλέκο, για να τον χωρίσει και καταλήγει στο μήνυμα: «Μου λείπεις πολύ, Θανάση»!… Η άλλη κάθεται, λέει, μαζί του, επειδή είναι «καλό παιδί». Άμα είναι καλό παιδί, να τον κεράσουμε μια πάστα…

Άνοιξα τυχαία την Ιαπωνική μέθοδο Άνευ Διδασκάλου, στο μάθημα 21, με αναφορά στις ειδικότητες: Δερματολόγος = Γιαφαγούρα, Πλαστικός = Γιαφιγούρα, Οφθαλμίατρος = Γιαθολούρα, Λογοθεραπευτής = Γιαμουρμούρα, Διαιτολόγος = Γιαλιγούρα, Γαστρεντερολόγος = Γιακαούρα, Ουρολόγος = Γιακατούρα, Ορθοπεδικός = Γιακαμπούρα, Γυναικολόγος = Για.…άρα (?), τι σου είναι κι αυτοί οι γιαπωνέζοι … δυσανάγνωστο! Εύκολα, πάντως,  τα Γιαπωνέζικα. Λέω να ξεκινήσω από το πρώτο κεφάλαιο… Είναι ωραίο το τσιγάρο μετά το σεξ. Και τελικά, ένα – δυο τσιγάρα το χρόνο, δεν μπορεί να βλάπτουν σοβαρά την υγεία. Έτσι δεν είναι; … Μπήκαμε και στη Σαρακοστή… Στρείδια, μύδια, ταραμοσαλάτες, χταπόδια, καλαμαράκια. Έβαλα τη ζυγαριά μου στη γωνία, τιμωρία, σήμερα. Και θα την αφήσω εκεί, μέχρι να μου ζητήσει συγγνώμη…

Το πρωί, στην Εθνική Οδό, κοιτάζω αριστερά μου και βλέπω σ’ ένα κάμπριο, μια γυναικάρα να τρέχει με 150 και να κοιτάζεται στον πλαϊνό καθρέπτη, για να βάλλει κραγιόν… και όπως ήταν έτσι αφηρημένη, είχε αρχίσει να μπαίνει στη λωρίδα μου… Τρόμαξα τόσο, που μου έπεσε η ξυριστική μηχανή από το ένα χέρι και το σάντουιτς, που είχα στο άλλο. Προσπάθησα να κουμαντάρω το τιμόνι, με τα γόνατά μου, ξεφεύγει και το κινητό, όπως το κρατούσα με τον ώμο και μιλούσα, και πέφτει μέσα στον καφέ που είχα ανάμεσα στα πόδια μου και το πληκτρολόγιο του lap top γέμισε πιτσιλιές καφέ… Γυναίκες οδηγοί, σου λέει μετά…

Διάλογος: -«Αγάπη μου, πάω για ύπνο… Σ’ αγαπώ!»… -«Κι εγώ!»… -«Μ’ αγαπάς ; ; ;»… «Ναι… πάω για ύπνο!».

Καληνύχτα!

Ep.Peripatitis@gmail.com

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑ
Click to Hide Advanced Floating Content