Ο μπαμπάς είπε να μη σφυρίζουμε στην κουζίνα, γιατί δεν είναι γήπεδο… και η μαμά έδωσε την εξήγηση: «Φοβάται μη … λήξει το γάλα»!… Στο τραπέζι του γάμου, η πεθερά ρωτούσε το γαμπρό, τι του βρήκε η κόρη της και έχει τρελαθεί μαζί του. Σταμάτησε, όμως, τις περίεργες ερωτήσεις, όταν ο γαμπρός προσφέρθηκε να της δείξει… Λοιπόν, πρόσεξε… Αγαπάς τη γυναίκα σου, πας και με τη γκόμενα, γλυκοκοιτάζεις τη γειτόνισσα, θέλεις και τη μικρούλα… όχι πες μου ποια σε είπε παλιοχαρακτήρα, να την μαλώσω…
Και για να διατηρούμε τα κιλά μας, μικρά και συχνά γεύματα: Πρωινό, δεκατιανό, ενδεκατιανό, δωδεκατιανό, μεσημεριανό, απογευματινό, βραδινό, …ότι-βρω-δινό!… δε βλέπω τη ζυγαριά να δίνει αισιόδοξες μετρήσεις… -«Γιατί ακούγεται περίεργα η φωνή σου;»… -«Είμαι μπουκωμένος»…-«Ίωση ή απλό κρύωμα;»… -«Μπουγάτσα»!… Κανείς δεν μπορεί να καταλάβει, γιατί το αγαπημένο μου χρώμα είναι το πατατί το τηγανητό! … Λέει ο γιατρός να τρώμε Cranberry, Rasberry, γενικά, ό,τι ανήκει στο είδος –berry είναι αντιοξειδωτικό. Καιρός να πάρω και τσάντα Burberry. Με την υγεία δεν παίζουμε… Υπάρχουν και κάποιοι που βγάζουν τις πάστες από το κουτί, τις βάζουν στο πιάτο και τις τρώνε μία – μία τη φορά… Ας είχα κι εγώ τόσο καλούς τρόπους!
Λίγο η περιέργεια, λίγο οι υποψίες, η κυρία έφτιαξε ψεύτικο προφίλ και μιλάει με τον άντρα της. Μόλις έμαθε ότι έχει πεθάνει πριν τρία χρόνια… Άντε, να τελειώσει, με το καλό, αυτό, να έρθει μετά η νέα οικονομική κρίση, που τις παίζουμε στα δάκτυλα, αυτές… Ήρεμα, λίγο, με το εμβόλιο της Pfizer. Τα λέμε όλα, αλλά ξεχνάμε τα βασικά… Είναι η εταιρεία που παράγει και το Viagra… μην γίνει καμιά στραβή και πηγαίνετε τοίχο – τοίχο…
Σε δύο περιπτώσεις έχει πονοκέφαλο η γυναίκα: η μία είναι να θέλει άντρα και δεν τον έχει και η άλλη είναι να έχει άντρα και να μην τον θέλει!… Εγώ, τελικά, βρήκα γιατί δε μου πάει αυτή η κοπέλα. Δε μου κάνει click, παρά μόνο away! Την είχα ρωτήσει: -«Πότε γεννήθηκες;» … λέει: -« Το ’71»… -«Ποιο ’71;».. –«Το 2071. Έρχομαι απ’ το μέλλον!»… Μετά απ’ αυτό, την έστειλα από εκεί που ήρθε!!!
Αυτό πάλι με τα συμπτώματα του ιού, αοσμία, αγευσία… όλο στην κουζίνα τριγυρνάμε και δοκιμάζουμε, για να δούμε αν έχουμε τα συμπτώματα!… και μετά απ’ όλα αυτά, αντί self-test, πετιέμαι στο περίπτερο και ρίχνω ένα ντόνατ και μία ζαμπονοτυρόπιτα. Αν έχω γεύση είμαι ΟΚ! … Διερωτώμαι και σπαζοκεφαλιάζω… Είναι απορίας άξιο πώς ζούσαμε τόσα χρόνια χωρίς αφυγραντήρα, χωρίς κλιματισμό, χωρίς φίλτρο νερού, χωρίς μουρουνέλαιο Mollers και χωρίς Black Friday!… Αν εξαιρέσουμε την πραγματικότητα, όλα τα άλλα πηγαίνουν τέλεια… Είναι και ο γείτονάς μου, που βγαίνει να πετάξει τα σκουπίδια με αργά βήματα, για να απολαύσει την έξοδο, λες και παίζει σε ταινία του Αγγελόπουλου… Δεν περιστρέφεται, λέει, ο κόσμος γύρω από μένα… Να, αυτά δεν μπορώ να ακούω, τώρα!
Μου το είχε πει μια τσιγγάνα, πως με πάπλωμα ξεκίνησε η καραντίνα και με σεντόνι θα τελειώσει… Ελπίζουμε να τελειώσει η καραντίνα μέχρι τον Ιούλιο, να πάρει ο κόσμος τις άδειες του τον Αύγουστο, να κάτσει να ξεκουραστεί, λίγο… Μου λες πως μας έχουν μέσα … για πάχυνση. Δε φαντάζομαι, να μας πηγαίνουν και για σφάξιμο… Στις αρχές του έτους είχα βάλει στόχο να χάσω 9 κιλά και τώρα μου μένουν να χάσω άλλα 14!… Έτσι, αποφάσισα να το ρίξω στη γυμναστική. Έστειλα στο 13033 άδεια για προσωπική άσκηση και μου ήρθε απάντηση: Χα, χα, χα, χα, χα! … Δεν είναι το φόρεμα που μας παχαίνει… οι κεφτέδες είναι ! Δε λέω… Καλά τα μηνύματα «καλημέρα μωρό μου», αλλά σαν το «άνοιξε, μάνα μου, έφερα μπουγάτσα», δεν υπάρχει… Έχω βαρεθεί να ρωτάω στα φαρμακεία αν πάνε καλά οι ζυγαριές τους…
-«Ληστεία!!!…»… -«Τι;»… -«Ληστεία. Τα λεφτά σου. Τώρα!»… -«Άει στο διάολο. Με κοψοχολιάσατε… Νηστεία, άκουσα»… Πήγα και σε ψυχολόγο. Πιο αδιάκριτο άνθρωπο, δεν έχω γνωρίσει… Αϋπνίες κι εγώ πάλι αρχίζω να μετράω πρόβατα, για να κοιμηθώ… Μου λείπανε δύο… Αστυνομία, κακό… τελικά, τέσσερις το πρωί κοιμήθηκα. Είναι να μη σου τύχει…
Ψάχνω το μπλε φούτερ. Ανοίγω τη ντουλάπα, κοιτάζω, ξανακοιτάζω… Δεν είναι. Παίρνω τη μάνα μου. -«Πού είναι το μπλε φούτερ;»… -«Στη ντουλάπα». Ανοίγω ξανά τη ντουλάπα… ήταν εκεί! … Άλλη φορά, όταν ήταν σπίτι, φώναξα: -«Μαμάαα»… κι εκείνη: –«Στο δεύτερο συρτάρι, πίσω – πίσω»! … -«Μάνα, μου χάλασε το enter, στον υπολογιστή μου». –«Τι είν’ αυτό το enter;»… -«Κουμπί, ρε μάνα»… -«Άντε, φέρ’ το να στο ράψω!»… Κι αυτοί οι παλιοί, με τις εμμονές τους: -«Άσε, ρε γιαγιά, που έχεις περάσει πόλεμο… Εδώ σου λέμε πήγαμε Ζάρα σε εκπτώσεις»…
Αν τα νεύρα καίγανε θερμίδες, θα ήμουν μοντέλο, τώρα… Καμιά φορά σκέφτομαι να βγω έξω και να εξαφανιστώ από προσώπου γης. Μετά σκέφτομαι ότι στο Amber Alert γράφουν τα κιλά και την ηλικία και το μετανιώνω… Περνάνε και τα χρόνια, χωρίς να το καταλάβουμε: Σαββατόβραδο στα 20: τρελό κλάμπινγκ μέχρι πρωίας, όρθιοι με ποτό στο χέρι και χορό κουνιστοί… Στα 30: τσιπουράδικο ή ταβερνούλα με παρέα, γεια μας και ξαναγειά μας… ιστορίες, ανέκδοτα… Στα 40: αραχτοί στο ντιβάνι, Τζόνι 12ετίας με ξηρόκαρπα και «Στην Υγειά μας ρε Παιδιά», με το Σπύρο Παπαδόπουλο!… Ίσως να φταίει που η γυναίκα μου, φυρί- φυρί έβαψε τα μαλλιά της ξανθά… Με ρωτάει αφηρημένα: -«Γαμώτο, αργήσαμε. Τι να βάλω;»… -«Βάλε ένα τζιν»… -«Καλά λες. Ας μας περιμένουν και λίγο. Βάζω και ξηρούς καρπούς. Εντάξει;»… -«Παντελόνι, ρε… παντελόνι»… Το πρωί το μάτι δεν ανοίγει και το βράδυ δεν κλείνει. Κάποια ρύθμιση έχει πειραχτεί… Σίγουρα, ό,τι μ’ αρέσει είτε είναι ακριβό, είτε παχαίνει, είτε δε στέλνει μήνυμα… Είναι τώρα μια βδομάδα… Ξεκίνησα γυμναστήριο πανεπιστημιακού τύπου. Δηλαδή, γράφτηκα, αλλά δεν πατάω… Λες να πλακώσει η Αστυνομία;
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019