Δευτέρα 21 Δεκεμβρίου: Χειμερινό ηλιοστάσιο + Σύνοδος Πλανητών

Χειμερινό ηλιοστάσιο,  που και εφέτος θα περνούσε απαρατήρητο αν δεν συνέπεπτε με την σύνοδο των πλανητών ΔΙΑ-  ΚΡΟΝΟΥ.
Του Κρόνου -Χρόνου  που έτρωγε και συνεχίζει να τρώει τα παιδιά του.
Ο Κρόνος κατάπιε επίσης το ανώνυμο πλήθος των ανθρώπων 200 γενεών που πέρασαν, από την  εποχή των πρώτων ονομάτων, των υπαρκτών προσώπων, που αναφέρει η Μυθολογία ως σήμερα.
Και θα καταβροχθίσει κι εμάς και δεν θα σταματήσει να τρώει μέχρι το τέλος της ζωής και στην συνέχεια τα άψυχα υλικά σώματα, μέχρι να ξαναγίνει το χάος . Παρ’όλα αυτά εμείς τον έχουμε ξεχάσει.  Τον Δία  καταφέραμε και τον σώσαμε τότε στο Ιδαίον  ή Δικταίον άνδρον από την μανιώδη αναζήτηση του Κρόνου. Συνεργοί της Ήρας οι Κορύβαντες Κουρήτες που με τα τραγούδια, τα κτυπήματα των ποδιών και των μυθικών ασπίδων τους ,κάλυπταν το κλάμα του θείου βρέφους. Η Αίγα Αμάλθεια τον έθρεφε με το γάλα της και του μελισσαία οι  κόρες τον τάιζαν γύρη και μέλι. Και τώρα νάτον τον παιδοφάγο  στο ουράνιο στερέωμα να κυνηγά από την αρχή τον ΔΙΑ.  Από τις 20 Οκτωβρίου έχει αρχίσει αυτό το κυνηγητό και στις 21 Δεκεμβρίου ,την μικρότερη νύχτα του χρόνου θα τον φθάσει σε απόσταση αναπνοής και θα τους βλέπουμε σαν διπλό αστέρι.Ίσως κλατι παρόμοιο  να ήταν το αστέρι της Βηθλεέμ.   Το φαινόμενο αυτό συνέβη τον Μεσαίωνα και ήταν οιονός πολλών κακών.Και τώρα λένε ότι το γεγονός της συνόδου Δία ,Κρόνου θα σηματοδοτήσει ίσως τους επόμενους ααιώνες. Το παλιό πεθαίνει. Η σύνοδος αυτή  θα συμβεί ξανά το 2398 .

Περίεργο το φαινόμενο ,περίεργα και πρωτόγνωρα κι όσα συμβαίνουν σήμερα στον πλανήτη Γη. Θα γλυτώσουμε από τα δόντια του Κρόνου ; ή θα μας εξαφανίσει κρυμμένος κάτω από την μάσκα του  κορωνοϊού; Κι ότι συμπίπτει με το χειμερινό ηλιοστάσιο δεν είναι καθόλου καθησυχαστικό σημάδι.
Τι είναι όμως αυτό το Χειμερινο ηλιοστάσιο που γιόρταζαν οι αρχαίοι μας πρόγονοι και γιατί εμείς, όχι μόνο δεν το γιορτάζουμε ,αλλά ουτε γνωρίζουμε τι είναι.

Η παρουσία των Ελλήνων και του Ελληνικού πολιτισμού χάνεται στο βάθος του χρόνου. Ο Ήλιος  κατείχε δεσπόζουσα θέση  σε όλες τις αρχαίες θρησκείες .Στο μακρινό παρελθόν, για τον πρωτόγονο η παρατήρηση και η κατανόηση των εποχικών μεταβολών που επέβαλε η πορεία του Ήλιου, οι Ισημερίες  και τα Ηλιοστάσια, ήταν θεμελιώδης προϋπόθεση για την επιβίωσή του.

Στις ισημερίες και στα αντίστοιχα Ηλιοστάσια τοποθετήθηκαν σπουδαίες γιορτές με θαυμάσιο τελετουργικό και λαϊκά -κατά τόπους- έθιμα, τα οποία εκχριστιανισμένα επιζούν μέχρι σήμερα.

Κατά την χειμερινή τροπή του ήλιου χειμερινό Ηλιοστάσιο   (21 Δεκεμβρίου)

Οι αρχαίοι λαοί γιόρταζαν την γέννηση των μονογενών υιών των Θεών

και μεγάλων δάσκαλων  και μυστών , οι οποίοι υπήρξαν ιδρυτές  όλων των αρχαίων θρησκειών.

Κατά το χειμερινό Ηλιοστάσιο (από 21 μέχρι 27 Δεκεμβρίου) γεννήθηκαν:  Ο Απόλλων-Φοίβος -Διόνυσος – Ζευς για τους Έλληνες,
ο Όσιρις για τους Αιγυπτίους, ο Μίθρας, για τους Πέρσες, ο Βράχμα για τους Ινδούς, ο Βάαλ για τους Βαβυλωνίους   και τόσοι άλλοι Μεσσίες.
Ο Όσιρις  είχε πάνω από 200 ιερά ονόματα,  «Ανάσταση και Ζωή», «Καλός Ποιμήν». Η έλευσή του είχε προαναγγελθεί από Τρείς Σοφούς Άνδρες.

Ο Βάαλ είναι μια Θεία Αρχή, που αντιπροσωπεύει, και συμβολίζει την κάθοδος του πνεύματος.

Αυτή η κάθοδος του πνεύματος στην ύλη είναι ό, τι αναφέρεται σε ορισμένα
θρησκευτικά κείμενα ως «πτώση» και «προπατορικό αμάρτημα».   Ο Βράχμα, είναι ο θεός δημιουργός της Ινδουιστικής Τριάδας: Βράχμα-Βισνού-Σίβα          Ο Μίθρας γεννήθηκε στις 25 Δεκεμβρίου, ως απόγονος του Ήλιου, μέσα σε μια σπηλιά.  Ο Μίθρας αποκαλείτο ως «ο καλός ποιμήν», «η οδός της αλήθειας» και «το φως το αληθινό»,  Ο Μίθρας ετάφη σε έναν τάφο και μετά από τρεις μέρες αναστήθηκε. Η ανάστασή του γιορταζόταν  κάθε χρόνο.

Ο Απόλλων-Φοίβος -Διόνυσος  Ζευς, γεννήθηκε μέσα σε ένα σπήλαιο στο όρος Ίδη της Κρήτης.. Κινδύνευε από τον Κρόνο (όπως ο Χριστός από τον Ηρώδη).Τα ζώα που είχαν σαν χειμερινό τους καταφύγιο το σπήλαιο της Ίδης  οδηγούμενα από ένστικτο με την ανάσα τους ζέσταναν το βρέφος αιώνες πριν  κάνουν το ίδιο, στο σπήλαιο της Βηθλεέμ.

Κατά τα Διονυσιακά μυστήρια ο Ζευς  ανακήρυξε τον Διόνυσο «Υιό του». Ο Διόνυσος δε, φαίνεται να λέει στους υπό μύηση «είμαι η ζωή και ο θάνατος».

Ο Ορφέας και άλλοι συνδέουν τη γέννηση του Διόνυσου με την εμφάνιση ενός ιδιαίτερα λαμπρού αστεριού γι’αυτό τον ονομάζουν «Αστροφαή».

Στην πραγματικότητα κατά το χειμερινό ηλιοστάσιο οι αρχαίοι λαοί  γιόρταζαν την αναγέννηση του φωτός.

 Γιατί ενώ ο ήλιος έτεινε να εξαφανιστεί (εννέα ώρες η μέρα) ξαφνικά στέκεται.  Τρεις ολόκληρες μέρες  δεν αλλάζει θέση  στο ουράνιο στερέωμα και την 25^η Δεκεμβρίου εμφανίζεται αναγεννημένος κλέβοντας από τη νύκτα (σκότος) το φως  χαρίζοντας το στην ημέρα.

Τα Ηλιούγεννα λοιπόν γιόρταζαν  την 25^η Δεκεμβρίου οι πεφωτισμένοι μας πρόγονοι, πριν η  «εξ αποκαλύψεως θρησκεία» οικειοποιηθεί και φέρει  στα δικά της μέτρα όσα από την θρησκεία  των Ελλήνων δεν μπόρεσε παρά τις απεγνωσμένες προσπάθειες να εξαφανίσει και να  δαιμονοποιήσει.
Τελικά τον 4ο αιώνα ο Πάπας Ιούλιος αναγκάστηκε να ορίσει τα γενέθλια του Ιησού στις 25 Δεκεμβρίου του Ιουλιανού ημερολογίου, βαφτίζοντας Χριστούγεννα τις γιορτές και τα έθιμα που προϋπήρχαν.

Είθε το φως του ήλιου το ιλαρό να διώξει το σκότος   που καταβροχθίζει όπως ο Χρόνος,  τον παλιό κόσμο με όλα του τα υπάρχονται. Γρηγορείτε γιατί ο Κρόνος  (παγκοσμιοποίηση) είναι πολύ κοντά στο να καταβροχθίσει τον Δία (παλανήτη)

 

 

 

(*) Η κ. Ελένη Μανιωράκη – Ζωϊδάκη είναι δασκάλα, λογοτέχνις