Κόρη των Τιτάνων Υπερίωνα και Ευρυφάεσσας, σε ονοματίζει ο κοσμοπλάστης Ησίοδος θεά της νύχτας, μάτι του ουρανού παιχνιδιάρικο που μας τρελαίνεις με τα νάζια σου ν’ αλλάζεις φορεσιές ακατάπαυστα μετρώντας το χρόνο, γεμίζοντας και λιγαίνοντας το κορμί σου.. Σελήνη ετερόφωτη που τ’ όνομά σου, σημαίνει φως αφού προέρχεται από την λέξη ΣΕΛΑΣ – ΣΕΛΑΝΑ – ΣΕΛΗΝΗ. Ένα φως που πότε σαν Εκάτη, πότε σαν Περσεφόνη και πότε Πανσέληνη Άρτεμις σκορπάς κι αφανίζεις τους φόβους του σκότους. Κι είναι το φως σου πολύτιμο, γιατί έχει την μαγική ιδιότητα να σκορπά τους φόβους και να καλεί τον λογισμό σε ανάταση μέσα στα πυκνά σκοτάδια της νύχτας.
Πριγκίπισσα του κίτρινου που το φοράς κατάσαρκα ακόμη κι όταν είναι τοσοδούλι, σαν δρεπάνι το σώμα σου, στο ουράνιο στερέωμα. Και πληθαίνεις την δόση του κίτρινου νύχτα με την νύχτα έως ότου ολόγιομο, τέλειος κύκλος που περικλείει την αρμονία του σύμπαντος ,έρχεσαι με το αυτοκρατορικό άρμα σου, που σέρνουν λένε βόδια ή άλογα ή κι ελάφια, όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου των είκοσι εννέα ημερών. Αδελφή της Ιούς –βλέπεις- μα και του ήλιου,θα μπορούσε ποτέ να σε αφήσει χωρίς άρμα ο παντοκράτωρ αδελφός; Φεγγαράκι λαμπρό των μικρών παιδιών, παραμυθατζού και μούσα γίνεσαι, καθώς μια σε βλέπουν μια σε χάνουν και συχνά σου σιγοτραγουδούν: «Φεγγαράκι μου γυμνούλι που γυρνάς και τον κόσμο πέρα ως πέρα σεργιανάς, φουστανάκι θα σου πλέξω να φοράς σαν τις νύχτες αλητάκι τριγυρνάς. Τόσα χρόνια όμως μάταια προσπαθώ να σου ράψω και φουστάνι και παλτό μια χοντραίνεις μια λεπταίνει τι να πω . σωστά μέτρα να σου πάρω δεν μπορώ». Σελήνη της φρενίτιδας μα και της περισυλλογής. Που παρακολουθώντας την αέναη πορεία σου στα ουράνια με το κεφάλι και τα μάτια σηκωμένα ψηλά, σκοντάβουμε στα γήινα και χάνουμε την επαφή με την πραγματικότητα. Και τότε μας λένε αλαφροΐσκιωτους και αλλοπαρμένους. Καθρέπτης της μικρότητας μας της συμπαντικής και της άγνοιας όσο αφορά τα μυστήρια του απείρου. Εσύ μας φανερώνεις την γέννηση ,την αρχή, το τέλος μα και την αναγέννηση ύστερα από την φθορά και τον εξαφανισμό.
Στις φάσεις της ζωής σου βλέπουμε την πορεία της δικής μας ζωής. Φεγγαροθεά των ερωτευμένων και των ονειροπαρμένων. Σελάνα του μύθου, που την αόρατη λένε πλευρά της φύσης,την σκοτεινή κυβερνάς κι ελέγχεις παλίρροιες βροχές και πλημμύρες. Σελήνη νεράιδα, της νύχτας, ξωτικό, πόσοι αφουγκράστηκαν κάτω από το πανσέληνο μάτι σου τα μαγικά κελεύσματα ενός ουράνιου πάθους ,πασπαλισμένο μ’ ασημόσκονη και γλυκά συναισθήματα. Πόσα λόγια πανσέληνα, ερωτευμένα χείλη σού εκμυστηρεύονται και συ τα φυλάς μυστικά εφτασφράγιστα από της ημέρας τα περίεργα βλέμματα.
Σελήνη των ερωτευμένων το καταφύγιο, των παράνομων ερώτων οικοδέσποινα, συλλέκτρια των πιο δυνατών Σ’ ΑΓΑΠΩ,τα μυστικά σου φυλάκισε σε παρακαλώ, στου σκοταδιού σου τον κρυψώνα, το σίγουρο. Αν και δεν διασώθηκαν πολλές λεπτομέρειες, για τους τρόπους λατρείας σου στην αρχαία Ελλάδα, αυτή ήταν η πρώτη που σου φόρεσε το στέμμα της θεάς του ουρανού και της νύχτας και πολλοί αρχαίοι Έλληνες, μα και ξένοι σου λάτρεις σε τιμούσαν με λαμπρές τελετές και με δέος . Και σπονδές με νερό καθαρό κρυσταλλένιο σου πρόσφεραν και άρτους σε σχήμα κυκλικό ή μηνίσκου μοίραζαν στην γιορτή σου. Ιερά σου παντού, μα στην Σπάρτη τα πιότερα, μα που να βρεθούν αφού βέβηλος τα σκέπασε αφανισμός.
Και στην Κρήτη νεράιδα της νύχτας σε τιμούσαν με χοές και θυσίες και πολλά ιερά σου, θαμμένα στα τρίσβαθα αβυσσαλέου μίσους, βρυχούνται σκεπασμένα με χώματα ανθελλήνων αιώνων και ζητούν αναγνώριση. Άραγε είσαι φτιαγμένος από την φύση ή από τους ανθρώπους δορυφόρε της γης λατρεμένε μας. Άραγε έφτασαν ως εσένα απεσταλμένοι της γης και τί βρήκαν σαν έφτασαν; Άραγε υπάρχουν αυτού οι θρυλικοί σεληνάνθρωποι που περιγράφει ο Πίνδαρος ο Σύριος που τρέφονται μόνο από φως και οσμίζονται την κνίσα καμένων βατράχων; Άραγε θα μας ξεναγήσεις ποτέ στα μυστήρια και στους θρύλους σου τους ανερμήνευτους; θα μας καλέσεις για ένα καφέ φεγγαρίσιο; μεγάλη Σελήνη θεά, που απόψε τιμάμε την χάρη σου. Αυγουστιάτικη νύχτα απόψε, πανσέληνη νύχτα που το φως σου φεγγάρι μου ολόγιομο, πιο πορφυρό, πιο δυνατό πιο έντονο κατά την ανατολή και την δύση σου , ανοίγει τις πύλες όλων των Ελληνικών αρχαιολογικών τόπων, των από πάντα δικών σου, για να συνεορτάσει μαζί σου. πανάρχαιες δικές σου τελετές αφανισμένες από θρησκευτικές πλάνες.
Σπεύσατε Μινωίτες να λουστείτε κάτω από το φως του ολόγιομου φεγγαριού . Σπεύσατε στο Αρχαιολογικό Μουσείο Ηρακλείου (κήπος) όπου Μουσική εκδήλωση στον κήπο του Μουσείου θα ενώσει την φωνή σας με την μουσική των ουρανίων σφαιρών και συνεορτάσετε την φωτεινή Θεά Σελήνη. Σπεύσατε στον Αρχαιολογικό χώρο Ρόκκας να τιμήσετε την φεγγαροθεά με την Εθνική Συμφωνική Ορχήστρα Νέων Κρήτης (χορωδίες Π.Ε. Χανίων και Ηρακλείου) .
Σπεύσατε στον αρχαιολογικό χώρο Γόρτυνας να συμμετάσχετε στην «Μουσική βραδιά υπό το φως της Πανσελήνου φορώντας τον χιτώνα τον αρχαιοελληνικό. Σπεύσατε στον Αρχαιολογικό χώρο Τυλίσου όπου σας περιμένει «Βραδιά τζαζ» κι ατενίστε λικνιζόμενοι τον μοναδικό δορυφόρο της γης «πασιφαή» δηλαδή το φωτιζόμενο στραμμένο προς την γη ημισφαίριο της φαίνεται σαν ολόκληρη σφαίρα.
Κι έτσι εμείς σήμερα συνεχιστές των προγόνων μας, ωθούμενοι από μνήμες τυπωμένες στο ελληνικό μας DNA, αναφωνούμε,με αυθόρμητη διάθεση λουσμένοι από το φεγγαρίσιο σου φως: ΧΡΌΝΙΑ ΠΟΛΛΑ ΦΕΓΓΑΡΟΘΕΑ φωτοδότρα της νύχτας, προσκυνούμε και τιμούμε την φωτεινή παρουσία σου.
Αυτή είναι Έλληνες η τέλεια στιγμή για να τιμήσετε όλα αυτά που είστε, και να θυμάστε ότι από το φως θα αναδυθούμε.
(*) Η κ. Ελένη Μανιωράκη – Ζωϊδάκη είναι δασκάλα, λογοτέχνις
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019