Μου είναι πολύ δύσκολο να αναφερθώ στο σημερινό αναχωρητή του Άϊ Γιάννη Αμαρίου, στο Μιχάλη Μαριδάκη, στο Μιχάλη του Λευτεράκη, στο Μίχαλο, που έφυγε στα 78 του χρόνια. Μου είναι πολύ δύσκολο να αποχαιρετήξω τον ισόχρονό μου Μιχάλη. Θα το κάνω όμως με λίγα λόγια και κυρίως, με μια μικρή αναφορά στη συμπόρευσή μας.
Χρονιά δύσκολη, Γερμανοκατοχική, όταν είδαμε το πρώτο φως του κόσμου. Δύσκολη χρονιά του 1941, με τη Γερμανική μπότα έτοιμη να ποδοπατήσει ολάκερη την Κρήτη. Δυστυχώς οι συνέπειες είναι γνωστές, ταλαιπωρίες, φτώχιες και χίλιες δυο στερήσεις. Αυτή την ιστορική κακή χρονιά γεννηθήκαμε κι οι δυό, όμως παρά τις δυσκολίες επιβιώσαμε και ανδρωθήκαμε.
Ο Μιχάλης είχε πολλά φυσικά χαρίσματα και ιδιαίτερα ευαίσθητα αισθήματα, που τον εκάνανε να ξεχωρίζει. Ήτανε ντόμπρος χαραχτήρας, ειλικρινής, καλοκάγαθος, χουβαρντάς, μερακλής και αγαπητός από όλους. Μαζί στα παιδικά παιχνίδια, μαζί και στις σχολικές ζαβολιές. Μαζί στις νεολαιϊστικες παρέες, στα γλέντια, στα τραγούδια και στους χορούς. Μαζί επρωτομαθαίναμε τους καινούργιους σκοπούς από τις πλάκες του γραμμοφώνου και στη συνέχεια τους ετραγουδούσαμε συνταιριασμένους με τις δοξαριές του Ανάστο. Μαζί στις καντάδες τα βράδια, εγλυκολαλούσαμε στα σοκάκια του Άϊ Γιάννη.
Και αργότερα ο καθένας επήρε το δρόμο του, μα τα αισθήματά μας επαραμείνανε έτσι όπως ήτανε αγνά και αληθινά. Ο Μιχάλης έμεινε στο χωριό και εδημιούργησε μια αξιοζήλευτη οικογένεια με τη Χριστίνα. Τρία ζηλευτά αγόρια, μα ο Χάροντας ως φαίνεται τον εζήλεψε και του πήρε το ένα, τον Ιάκωβο, πάνω στον αθό τση νιότης του. Πολύ άδικο κι ο Μιχάλης δεν το ξεπέρασε ποτέ, γιατί δεν είναι καθόλου εύκολο να χάνεις το σπλάχνο σου. Η ψυχή του πόνεσε πολύ, η καρδιά του ράϊσε και από τότε αρχίσανε τα βάσανα, οι πίκρες κι οι αναστεναγμοί. Η θλιμμένη εμφάνισή του φανέρωνε τον πόνο τση ψυχής του. Και πώς να μην είναι ; Κάποιο πρόβλημα υγείας που παρουσιάστηκε τελευταία, δεν ήτανε εύκολο να αντιμετωπιστεί, τον ταλαιπώρησε αρκετά μέχρι που ήρθε δυστυχώς, το σημερινό θλιβερό αποτέλεσμα.
Χριστίνα, κουράγιο. Λευτέρη και Σπύρο, να είστε υπερήφανοι για τον πατέρα σας.
«Τσ’ άντρες απού ’ναι δυνατοί, ο Χάροντας φοβάται
και τσι χτυπά πισώπλατα δίχως να τσι λυπάται.»
Μιχάλη, άμε στο καλό.
Παρασκευή 21 Ιουνίου 2019 Σταύρος Φωτάκης
(*) Ο κ. Σταύρος Φωτάκης είναι συγγραφέας, ερευνητής, ερμηνευτής ριζίτικων τραγουδιών ,ιδρυτής της «Αμαριώτικης Ριζίτικης Παρέας» και τέως Πρόεδρος του Συλλόγου Κρητών Ηλιούπολης
ΕΚΛΟΓΕΣ 2019