Αλλαγή Ονομασίας…

Με το ΜΑΤΙ του Επωχούμενου Παρατηρητή

-Πώς ονομάζεστε; -Ρία, από το Ελευθερία… -Εσείς; Ποιο είναι τ’ όνομά σας; -Τούλα, από το Αρχοντούλα… -Είστε ο Τάκης; … από το Κωστάκης; -Όχι, Τάκης από το Παναγιωτάκης! Εν πάση περιπτώσει, η συντόμευση των ονομάτων έχει και κάποιο σκοπό. Είτε γιατί το επίσημο όνομα είναι μεγάλο, πολυσύλλαβο, είτε γιατί κάποιος ή κάποια προτιμά το χαϊδευτικό, είτε γιατί του έμεινε, επειδή τον φώναζαν έτσι από την παιδική ηλικία. Και το χαϊδευτικό όνομα είναι πιο παιχνιδιάρικο και κάποτε αυτή η συντόμευση ήταν και της μόδας. Όμως, και στα ονόματα τα πράγματα άλλαξαν και ήρθε η εποχή της μεγαλοπρέπειας. Θέλετε από σεβασμό προς τον άγιο, από τον οποίο προέρχεται το όνομα; Θέλετε γιατί άλλο μεγαλείο είναι να λες Κωνσταντίνος και όχι Κώστας ή Τάκης, άλλο να λες Αλέξανδρος και άλλο Αλέκος κ.λπ. Γι’ αυτό, μην παραξενευόμαστε όταν ακούμε να φωνάζουν κάποιον Εμμανουήλ, Γεώργιε, Μιχαήλ, Κλημεντίνη, Μαριάνθη κ.ά. 

«Τω καιρώ εκείνω», όταν υπήρχε το σύστημα της αξιολόγησης, στα σχολεία, μπαίνει στην τάξη ο Επιθεωρητής και ρωτάει ένα – ένα τους μαθητές… -Πώς λέγεσαι, παιδί μου; -Μανώλης, απαντάει ο μικρός … Φαααπ! Χαστούκι ο Επιθεωρητής (ήταν ακόμα η εποχή που το «Ξύλο έβγαινε από τον Παράδεισο»). –Δε λέγεσαι Μανώλης, αλλά Εμμανουήλ … Εσύ, παιδί μου, ποιο είναι το όνομά σου; -Μιχάλης, κύριε, απαντά ο μαθητής … Φαααπ! Χαστούκι ο Επιθεωρητής… Δεν ονομάζεσαι Μιχάλης. Μιχαήλ είναι το όνομά σου … κι εσύ παιδί μου; Ποιο είναι το όνομά σου; -Πετρουήλ, κύριε, Πετρουήλ !!!

Αυτά, λοιπόν, με τα ονόματά μας. Γιατί, όμως μια χώρα να θέλει να αλλάξει όνομα; Οι λόγοι είναι πολλοί και διάφοροι. Όπως: η διαίρεση μιας χώρας, όπως έγινε με την Τσεχοσλοβακία ή τη Γιουγκοσλαβία, άλλος λόγος είναι ο πόλεμος, αλλαγές στην κυβέρνηση (ΕΣΣΔ – Ρωσία), ανεξαρτητοποίηση (Ροδεσία – Ζιμπάμπουε) ή τέλος, για λόγους διευκόλυνσης της προφοράς της χώρας, στο εξωτερικό. Η αλλαγή του ονόματος μιας χώρας δεν είναι μια εύκολη υπόθεση και κυρίως … έχει οικονομικό κόστος!

Έτσι, από το 2020, η Ολλανδία αποφάσισε να χρησιμοποιεί ως επίσημο όνομα το Κάτω Χώρες (Netherlands), για λόγους … marketing. Ένας από τους λόγους αυτής της αλλαγής είναι να «παρουσιαστεί η Ολλανδία ως μια ανοιχτή, εφευρετική και χωρίς αποκλεισμούς χώρα». Έτσι, η θρυλική Εθνική Ολλανδίας (Οράνιε- Πορτοκαλί) θα λέγεται «Κάτω Χώρες» (Neder Landen). Εξάλλου, δύο από τις Επαρχίες – Περιφέρειες της χώρας έχουν ονόματα Βόρεια και Νότια Ολλανδία. Αυτό μπερδεύει τα πράγματα. Είναι ως εάν η Ελλάδα είχε το όνομα μιας από τις Περιφέρειές της, όπως π.χ. Μακεδονία, Θεσσαλία ή Πελοπόννησος…

Στο νοτιοανατολικό άκρο των Ινδιών βρίσκεται το νησί Κεϋλάνη, όνομα που του δόθηκε από τους Πορτογάλους. Το 1948 απέκτησε την ανεξαρτησία του, από τους Βρετανούς. Όμως, αρκετά χρόνια αργότερα, το 2011 χρησιμοποιήθηκε αποκλειστικά το όνομα Sri Lanka, όνομα που έχει μέχρι σήμερα.

Από τον Απρίλιο του 2016, η Τσεχική Δημοκρατία συντόμευσε την ονομασία της σε Τσεχία, αφενός για να διευκολύνει τον εντοπισμό της στα αθλητικά γεγονότα και αφετέρου, υπό την πίεση πολλών εταιρειών, για λόγους marketing! Η συντόμευση έγινε έπειτα από συζητήσεις 20 ετών, ώστε η προφορά να είναι ευκολότερη στις 6 επίσημες γλώσσες: Αγγλικά, Γαλλικά, Ρωσικά, Κινέζικα, Ισπανικά και Αραβικά. Παρόλα ταύτα, η επίσημη ονομασία Τσεχική Δημοκρατία παραμένει, αν και το Τσεχία θα χρησιμοποιείται ισότιμα.

Με απόφαση του Βασιλιά της Σουαζιλάνδης, χώρας της νοτιοανατολικής Αφρικής, η νέα της ονομασία έγινε Εσβατίνι, από τον Απρίλιο του 2018. Η αλλαγή δεν εξέπληξε τους κατοίκους, καθώς αυτή την ονομασία χρησιμοποιούσαν, που σημαίνει «Χώρα των Σουάζι». Ένας άλλος λόγος είναι, ότι παύει να υπάρχει κίνδυνος να γίνεται σύγχυση μεταξύ Σουαζιλάνδης και Ελβετίας (Swaziland – Switzerland)…

Από το 1984, το κράτος του Alto Volta (Άνω Βόλτα), βορείως της Νιγηρίας και διπλάσια σε έκταση και σε πληθυσμό από την Ελλάδα, άλλαξε ονομασία, σε Burkina Faso. Η  πρωτεύουσά της είναι –να το θυμάστε- η Ουαγκαντούγκου… Η παλιά ονομασία της χώρας αναφερόταν σε ποταμό της περιοχής. Παράλληλα, έγινε αλλαγή στη σημαία της και στον Εθνικό Ύμνο…

Στη Βιρμανία, χώρα της νοτιοανατολικής Ασίας, η στρατιωτική κυβέρνηση (χούντα, δηλαδή), αποφάσισε να αλλάξει το όνομα της χώρας σε Μιανμάρ, σε μια προσπάθεια να διατηρήσει τον τρόπο που γράφεται στην τοπική γλώσσα: Myanma. Παρόλα ταύτα, πολλές χώρες επιμένουν να την αποκαλούν Burma (Βιρμανία).

Μια άλλη, γειτονική χώρα, στη νοτιοανατολική Ασία, το Σιάμ, άλλαξε σε Ταϊλάνδη, που σημαίνει «χώρα των ελευθέρων ανθρώπων». Η πρωτοβουλία ήταν του βασιλιά της χώρας και έγινε το 1939, για να μνημονεύσει τους πρόσφυγες που εισέρεαν στη χώρα, από την Κίνα, αναζητώντας την ελευθερία….

Η Νοτιοδυτική Αφρική, ονομάστηκε Ναμίμπια, από το 1990. Ήταν μια κτήση της Γερμανίας και όλα τα παλιά ονόματα αλλάχτηκαν, αν και οι κάτοικοι δεν το αντιμετώπισαν με χαρά, έχοντας συνηθίσει την παλιά ορολογία…

Μια άλλη αλλαγή έκαμε το Πράσινο Ακρωτήριο, σύμπλεγμα νησιών στη δυτική Αφρική, απέναντι από Μαυριτανία και Σενεγάλη. Θα λέγεται στο εξής Δημοκρατία του Κάβο Βέρντε, ονομασία που έδωσαν Πορτογάλοι, που ανακάλυψαν τα νησιά, το 1444.

Από το 1937, καθορίστηκε το όνομα Ιρλανδία ή  Eire, στην τοπική ιρλανδική γλώσσα, για να γίνει διάκριση από το Ηνωμένο Βασίλειο.

Αφήσαμε τελευταίους τους γείτονές μας… Από το Φεβρουάριο του 2019, το τμήμα της Γιουγκοσλαβίας, με το όνομα Δημοκρατία της Μακεδονίας, ονομάζεται Βόρεια Μακεδονία. Οι λόγοι ήταν, αφενός για να γίνει μέλος του ΝΑΤΟ και αφετέρου για να διακρίνεται από τη Μακεδονία, που είναι μια περιφέρεια της Ελλάδας. Η περαιτέρω ανάπτυξη του πώς και του γιατί, έχει εξαντληθεί στον καιρό που πέρασε και είναι έξω από το σκοπό του παρόντος…

Τελικά, η αλλαγή του ονόματος δεν είναι μια «φτηνή» υπόθεση, αλλά κοστίζει πολλά εκατομμύρια ευρώ ή το ανάλογο ποσό στο τοπικό νόμισμα κάθε χώρας. Το Σύνταγμα, τα επίσημα έγγραφα, τα χαρτονομίσματα, οι χάρτες στα σχολεία και αλλού, οι πινακίδες στους δρόμους, η σημαία, ο Εθνικός Ύμνος, πρέπει να αλλάξουν, ώστε να μη θυμίζουν το παλαιό όνομα. Επίσης, οι πολίτες, όλος ο λαός πρέπει να εξοικειωθεί με τη νέα ονομασία, πράγμα που απαιτεί χρόνο… αυτό γίνεται αντιληπτό από τους γείτονές μας, που κάνουν το λαθάκι ή τους ξεφεύγει και κάποιες φορές λένε σκέτα: «Μακεδονία», λες και τα δύο χρόνια δεν είναι αρκετά να αφομοιώσουν το νέο όρο, όταν εμείς, μετά από 600 … τόσα, χρόνια, εξακολουθούμε να λέμε Κωνσταντινούπολη (με 6 συλλαβές) και όχι Ισταμπούλ (με 3) !!! 

Ep.Peripatitis@gmail.com

 

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑ
Click to Hide Advanced Floating Content