Η απελευθέρωση του παιδοκτόνου και οι εφιάλτες της κοινωνίας

Του Κώστα Τριγώνη

“Ό,τι είναι νόμιμο, δεν είναι πάντα και ηθικό”. Έτσι λεγόταν, έτσι εξακολουθεί να λέγεται, και έτσι είναι. (Ένα το κρατούμενο).

Η είδηση για την απελευθέρωση από τις φυλακές του φοβερού παιδοκτόνου της Κρήτης, έχει προκαλέσει μεγάλο σοκ στην κοινή γνώμη. Όχι μόνο της Κρήτης, αλλά της χώρας ολόκληρης. Γιατί η συγκεκριμένη τραγωδία έχει καταγραφεί με τα πιο μαύρα γράμματα στην πρώτη σελίδα των εγκληματολογικών χρονικών. (Δυο τα κρατούμενα).

Δεν προκαλεί μόνο σοκ στον κόσμο το γεγονός ότι ο απαίσιος παιδοκτόνος θα μπορεί πλέον να κυκλοφορεί ελεύθερος ανάμεσά μας. Προκαλεί και φόβο! Για λόγους ευνόητους… (Τρία τα κρατούμενα).

Αδυνατούν να πιστέψουν οι απλοί πολίτες, πως είναι δυνατόν, ένας υποτιθέμενος “άνθρωπος”, να πνίγει ένα – ένα, με τα ίδια του τα χέρια, τα τρία από τα τέσσερα παιδιά του, να καταδικάζεται σε “τρις ισόβια”, και μετά παρέλευση 20ετίας, να ανοίγει, δια “νόμου”, τις πόρτες της φυλακής και να ξαναγίνεται “κανονικό” μέλος της ελληνικής κοινωνίας.

(Εδώ, θες δε θες, θυμάσαι τη, μάλλον απολογητική, δήλωση που έκανε ο αείμνηστος Κωνσταντίνος Καραμανλής, όταν μετέτρεψε τη θανατική ποινή των πρωταιτίων της 21ης Απριλίου, σε ισόβια: “Όταν λέμε ισόβια, εννοούμε ισόβια”, είχε πεί, και όσο περνούσε από το χέρι του, το έκανε κιόλας).

Φαντάζεται πλέον σήμερα ο κόσμος, τον απαίσιο παιδοκτόνο, να κυκλοφορεί στο ίδιο πεζοδρόμιο κάποιου ελληνικού δρόμου, με τον εκτελεστή 17 συνανθρώπων μας Κουφοντίνα… Ο οποίος, αν και έχει καταδικασθεί σε “17 φορές ισόβια”, για όσες ανθρώπινες ζωές αφαίρεσε με το περίστροφό του, τον τελευταίο καιρό, λίγες μέρες ζει στις φυλακές. Τις περισσότερες μέρες του, τις καλοπερνά με την σύζυγο, το γιο του και τους φίλους και “συντρόφους” του.

Θα σπεύσουν, ενδεχομένως, κάποιοι να με… μαλώσουν. “Πώς τολμάς να βάζεις τον ένα δίπλα στον άλλο;” θα μου πουν…

Δέχομαι πως υπάρχει μια αρκετά σημαντική διαφορά μεταξύ των δυο. Ο Κουφοντίνας σκότωνε αβέρτα ανθρώπους που δεν ήταν συγγενείς του, που δεν τους γνώριζε προσωπικά. Ο απαίσιος παιδοκτόνος έπνιξε τα ίδια τα παιδιά του…

Όμως, ανθρώπινες ζωές αφαίρεσε ο ένας, ανθρώπινες ζωές αφαίρεσε κι ο άλλος. Κι αυτό, κανονικά, θα έπρεπε να μετρά, πάνω απ’ όλα. Έτσι τουλάχιστον πιστεύουν οι απλοί άνθρωποι, αυτοί που δεν έχουν εντρυφήσει στα νομικά, αυτοί που δεν ξέρουν από τερτίπια και σκοπιμότητες, αυτοί που ένα μυρμήγκι σκοτώνουν κατά λάθος, και αισθάνονται τύψεις.

Προς το παρόν, ο Κουφοντίνας παίρνει μόνο αδειούλες. Όπου νάναι, θα απολυθεί κι αυτός οριστικά από τις φυλακές. Δεν εχουμε περί αυτού ουδεμία πλέον αμφιβολία, ειδικά όταν ακούμε και διαβάζουμε τις σχετικές δηλώσεις διαφόρων “προοδευτικών”(sic) παραγόντων της πολιτικής ζωής.

Θυμάμαι κάτι, απ΄όσα μού έλεγε ο μακαρίτης ο πεθερός μου, ένας απλός, απόλυτα έντιμος άνθρωπος, που πορευόταν πάντα στο “σωστό” δρόμο: “Θάρθει εποχή, που για να προστατευθούν οι τίμιοι και νομιμόφρονες άνθρωποι, θα μπαίνουν στις φυλακές, αφού όλοι οι απατεώνες και οι εγκληματίες θα κυκλοφορούν έξω ελεύθεροι”.

Αν δεν ήρθε ακόμη, αυτή η εποχή, μάλλον πλησιάζει. Προς το παρόν όμως, και μέχρι να βρούμε καταφύγιο στις… φυλακές, θα πρέπει αναγκαστικά να μάθουμε να συμβιώνουμε με τους πιο απαίσιους και άγριους δολοφόνους, παιδοκτόνους, πατροκτόνους, μητροκτόνους, και δεν συμμαζεύεται.

Καλό θάτανε, βέβαια, αν μπορούσαμε, να αλλάζαμε τη δομή της νομοθετικής εξουσίας και τα μυαλά κάποιων υψηλά ιστάμενων δικαστών. Αλλά φαίνεται πως είναι εξαιρετικά δύσκολο και το ένα και το άλλο.

 

 

ΠΑΡΟΜΟΙΑ ΑΡΘΡΑ
Click to Hide Advanced Floating Content